'Nederland aangeklaagd om martelen en verkrachten in Indonesië'

'Nederland aangeklaagd om martelen en verkrachten in Indonesië'

Twee mensen die zeggen dat ze zijn gemarteld en verkracht door Nederlandse militairen in het voormalige Nederlands-Indië willen de Nederlandse Staat aanklagen. Het is voor het eerst dat dit gebeurt voor andere oorlogsmisdaden dan executies. Het gaat om een man die in 1947 zou zijn gemarteld om een bekentenis los te krijgen en een vrouw die in 1949 thuis zou zijn verkracht.

Het Comité Nederlandse Ereschulden (KUKB) bereidt de zaken voor. De stichting stond eerder met succes nabestaanden van geëxecuteerde mannen in het dorp Rawagedeh bij. Advocaat Liesbeth Zegveld onderzoekt de nieuwe zaken en noemt ze ,,absoluut belangwekkend''.

Veel misgegaan
,,Er is veel meer misgegaan in Nederlands-Indië. Veel mensen in Nederland kunnen zich daar niets bij voorstellen'', zegt ze.
De inmiddels 85-jarige vrouw Tremini heeft getuigd dat vijf militairen van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) haar thuis verkrachtten. Dat zou zijn gebeurd in het Oost-Javaanse christelijke dorp Peniwen.

Eerder dit jaar betaalde Nederland een schadevergoeding aan de weduwe van een doodgeschoten man in hetzelfde dorp, waar verplegers en patiënten van het plaatselijke ziekenhuis werden geëxecuteerd. De man Yasman werd naar eigen zeggen door militairen gemarteld in het dorp Kebon Agung op Java.

Vingers vastgebonden
,,Mijn vingers werden vastgebonden met een kabel die aangesloten was op een apparaat dat stroom opwekte'', aldus zijn verklaring.
In een gevangenis in de plaats Pakisaji kreeg hij naar eigen zeggen met geweld water toegediend ,,waarna militairen op onze buiken gingen staan totdat we het water uit onze mond braakten''

Door: redactie 11-12-14 - 06:13
AD

En vele(n)( inclusief) claims zullen volgen. Read my lips.

Het was te voorspellen nadat de Rawagede claims werden toegekend/gehonoreerd.

" Advocaat Liesbeth Zegveld onderzoekt de nieuwe zaken en noemt ze ,,absoluut belangwekkend''.----"


Deze ' dame" heeft zich een milch-cow ontdekt en nu maar melken om elke cent er uit te krijgen die ze kan, duizenden Euros in haar dompet en een paar handen vol rupiahs voor de klant.

Ennuh...., een bekende van mij had zijn becak geparkeerd aan de vekeerde kant van Jalan Sepatu (platte band) dien tijd, en een pratoelje KNILers kwam langs en heeft hem zeer kwalijk op zijn hol geschopt, en sinds die tijd hebben zijn aambeien hem zeer dwars gezeten, gruwelijk zou ik zo zeggen, want die arme knaap had ehh.., moeilijkheden op z'n zadeltje te zitten en moest het van dien staande doen...., nou denk je dat ik namens die bekende van mij een klacht bij haar kan in dienen? Wat? Een kabeltje of twee rond zijn vingers gewonden en aan een dinamo verbonden? Allemachies, mischien is dat een goed idee om van zijn aambeien af te komen! See you in the bayou!


siK,



*

.

'Waterboarding gebeurde ook in Nederlands-Indië'

Nederlandse militairen hebben zich in Nederlands-Indië schuldig gemaakt aan seksueel geweld en martelingen, waaronder waterboarding. Dat beweren althans twee Indonesische slachtoffers. Zij willen de Nederlandse staat aanklagen.

Door: Lidy Nicolasen 11 december 2014, 21:34



Het vermoeden van dergelijke praktijken bestond al geruime tijd, maar voor het eerst hebben slachtoffers zich gemeld en officiële verklaringen afgelegd. Het gaat om een man die in 1947 zou zijn gemarteld teneinde een bekentenis los te krijgen, en om een vrouw die in 1949 zou zijn verkracht.

Hun advocaat Liesbeth Zegveld spreekt over 'bijzonder wrede praktijken'. 'Uit de verhalen van Indië-veteranen Herman Burgers en Joop Hueting weten we dat dit gebeurde, maar het schokt toch als je zo'n verhaal hoort.'

Burgers zei in een interview met de Volkskrant dat iedereen in Indië destijds wist van de martelingen. Het gebeurde volgens hem 'routinematig'. Er werd veelal gemarteld met stroom. 'Handig en schoon en men gebruikte er de veldtelefoon voor.'


Dertien maanden in dezelfde kleren

De eerste verklaring komt van de Indonesiër Yasman, die in 1947 op Java door Nederlandse militairen nabij een controlepost werd gearresteerd. De militairen wilden weten of hij soldaat was en ze bleven ernaar vragen. Hij werd geslagen en onder stroom gezet. Zijn vingers werden vastgebonden aan een kabel die was verbonden met een apparaat dat stroom opwekt als eraan wordt gedraaid. Na twee dagen bekende hij, omdat hij de martelingen niet langer kon verdragen.

Vragen over salaris en klasse wist hij niet te beantwoorden. Hij werd met 36 andere gevangen zes dagen vastgehouden en toen overgebracht naar een gevangenis in Pakisaju. Ze zaten met een paar mannen vijf dagen in een kamer. Ze kregen met geweld water toegediend, waarna 'militairen op onze buiken gingen staan totdat het water uit onze monden brak. Toen ze vroegen of ik soldaat was, antwoordde ik ja, ja.' Yasman wordt staand aan een paal vastgebonden. Hij blijft dertien maanden in hechtenis. Al die tijd draagt hij dezelfde kleren, verklaarde hij tegenover het Comité Nederlandse Ereschulden, dat de zaken voorbereidt.

Het tweede slachtoffer is de oude mevrouw Tremini. Volgens Zegveld neemt ze het woord verkrachting uit diepe schaamte niet in de mond. Het gebeurde tijdens de Peniwen-affaire in februari 1949, toen Javanen werden doodgeschoten nadat hen was bevolen een kerk, die als ziekenhuis diende, te verlaten.

De mannen in Tremini's dorp Sumbersari hadden zich vanwege de voortdurende patrouilles uit de voeten gemaakt. Tremini verstopte zich met haar nichtje onder haar bed. Een soldaat sleepte haar mee naar een andere kamer, waar hij haar met geweld ontkleedde. Het nichtje herinnert zich dat de soldaten om beurten die kamer ingingen. Nadat ze waren verdwenen, verborgen de twee vrouwen zich weer onder het bed. 'Ik zag Tremini huilen en beven', verklaarde het nichtje.


Onderzoek

Over martelingen of seksueel geweld tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van Indonesië van 1945 tot 1949 is weinig bekend. Hetzelfde geldt voor verhoortechnieken of plundering en andere oorlogsmisdaden. Er is nooit gedegen onderzoek naar gedaan, concludeerden wetenschappers deze week in Leiden tijdens het symposium 'Geweld en geweten: de Indonesische dekolonisatie en het ongemakkelijke verleden van Nederland'.

Ruim twee jaar geleden verzochten drie historische instituten het kabinet dringend geld vrij te maken voor breed onderzoek. Zij houden daar onverkort aan vast. 'Omdat er steeds weer nieuw materiaal opduikt', zei Gert Oostindie, directeur voor het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, tijdens het symposium.

Volgens Piet Kamphuis van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie heeft Nederland een te simpele kijk op de dekolonisatie. 'Het was een burgeroorlog. Godsdienst, politiek en criminaliteit spelen een rol. Het geweld is, zeker bij excessen, een reactie op de tegenstander. Ook daarom is groot onderzoek nodig.'

Volkskrant

Volkskrant, O&D, 17-12-2014
Brief van de dag Weinig zachtzinnige praktijken

In de Excessennota (1969) – een inventarisatie van archiefstukken over de wandaden van Nederlandse troepen in Indonesië in de periode 1945-1950 – wordt niets vermeld over waterboarding van Indonesische gevangenen. De verklaring van de Indonesiër Yasman (‘Waterboarding gebeurde ook in NL-Indië’, Ten Eerste, 12 december) over waterboarding is zeker relevant.
De meeste verhoren werden uitgevoerd door de Inlichtingen- en Veiligheidsgroepen (IVG), speciale eenheden die werden toegevoegd aan de bataljons. Hun taak bestond onder meer uit het vergaren en analyseren van inlichtingen, het arresteren en ondervragen van tegenstanders en het uitvoeren van nachtelijke operaties.
Deze IVG-secties werden gedomineerd door officieren en manschappen van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL), voornamelijk Indo-Europeanen en Ambonezen. De ondervragingen van krijgsgevangenen en verdachte burgers vonden vaak plaats in de post van de IVG of van de Veldpolitie. Daarbij werd fysiek geweld gebruikt om aan significante informatie te komen.
Soms waren angstaanjagende geluiden door de dunne bamboewanden in de vlakbij gelegen militaire barakken met Hollandse dienstplichtigen goed te horen. Zij reageerden meestal onverschillig en soms kritisch op de harde verhoormethoden.
Wat opvalt, is dat deze folteringen voornamelijk uitgevoerd werden door lagere KNIL-militairen, soms aangevuld met agenten van de Veldpolitie. Zij hadden het meest te verliezen: hun land, hun huizen, hun families en hun leven.
Het was een vuile oorlog geworden, van beide kanten. Natuurlijk lag de eindverantwoordelijkheid voor deze weinig zachtzinnige praktijken bij de legerleiding in Batavia. In de laatste maanden van 1949 zijn originele documenten van deze IVG-eenheden deels verloren gegaan en een ander deel bevindt zich nog steeds in de militaire archieven, soms met een beperkte openbaarheid. Nieuw onderzoek naar het donkere verleden van deze IVG-groepen is noodzakelijk.

Louis Zweers, Rijswijk.

Deze ' dame" heeft zich een milch-cow ontdekt en nu maar melken om elke cent er uit te krijgen die ze kan, duizenden Euros in haar dompet en een paar handen vol rupiahs voor de klant.


Zij is werkelijk door het slijk en stront gehaald...maar ze lacht er alleen maar om en wordt over de ruggen van anderen RIJK....
om het geld van deze domme regering naar binnen te halen....
Ik ben erg benieuwd of er iemand in de regering wakker gaat worden om deze intens gemene vrouw te stoppen!!

Wel Maggy,

Die dame doet gewoon haar werk.
Natuurlijk willen advocaten een loon hebben en die vragen .
Daar is niks mis mee.

Of je wilt dat de politiek verbiedt dat de staat bij de rechter wordt aangeklaagd voor schadevergoedingen.
Dan moet de politiek eerst een wet maken daarvoor.

"Zij is werkelijk door het slijk en stront gehaald."


Als je door slijk en stront baggert word je er door besmet, denk je werkelijk dat deze dame een cent geeft voor haar clientel, maar meer voor de reclame die ze voor zich zelf maakt, "good for business" als ze dat hier zeggen.
Mischien zouden de nakomelingen van de Indische Nederlanders die onder de handen van de pelopors geleden hebben haar moeten in schakellen om wat schade vergoedingen uit de Indonesian regering te krijgen! Ja, die zullen haar wel zien aan komen hoor, van ver weg ook! Ze zullen zich een buik kramp lachen!


See you in the bayou,

siK.



*