65 jaar wachten op salaris

65 jaar wachten op salaris
Dinsdag 27 oktober 2009 | Indisch Platform

Een delegatie van het Indisch Platform heeft een gesprek op 28 oktober met staatssecretaris Jet Bussemaker. De voorzitter van de Stichting Japanse Ereschulden is ook lid van de delegatie. Voorafgaand aan het gesprek vindt een manifestatie plaats vanaf 15.00uur. Hieronder volgt een column geschreven door een lid van het Indisch Platform over de achtergronden van dit langverwachte gesprek.
Stel, uw werkgever, de overheid, bedrijf of een kerk, zendt u uit naar het buitenland. Daar eenmaal aan de slag, gesettled, wonend verklaart uw vaderland het land waarnaar u tijdelijk bent verhuisd de oorlog. U maakt in die tijd de meest verschrikkelijke dingen mee, raakt 42 maanden in gevangenschap, raakt al uw bezittingen kwijt, verliest familieleden en uw gevangenbewaarders trekken zich niets aan van Internationale Conventies, beroven u, martelen u, hongeren u systematisch uit. Zij stellen medegevangenen terecht met de bajonet of onthoofden ze met een Samoerai zwaard. Velen hebben het eind van de oorlog niet gehaald.

Berooid
Na 3,5 jaar is de oorlog afgelopen en keert u berooid, zonder één cent op zak terug naar uw vaderland. Daar aangekomen laat uw werkgever of uw overheid weten dat u wel even de kosten van repatriëring aan hen dient terug te betalen. En dan nu 65 jaar later heeft u nauwelijks nog een cent gezien van uw werkgever of uw overheid. Geen salaris, geen onkostenvergoeding, geen schadevergoeding, geen genoegdoening, geen smartengeld, geen pensioen. Niets, helemaal niets!

Japanse krijgsgevangenen
Dit overkwam die mensen die vóór de Tweede Wereldoorlog naar Nederlands-Indië gingen en er in Japanse krijgsgevangenschap geraakten. Nu 65 jaar later wachten deze mensen nog steeds op hun geld. Zelf onze koninginnen bemoeide zich er mee. In 1945 zei Koningin Wilhelmina: 'Ten besluite spreek ik tot alle Nederlanders. Wij zijn aan onze driekleur, die ons in deze jaren zo dierbaar is geworden, verplicht te toonen, dat het ons diepe ernst is met onze dankbaarheid tegenover al deze vrouwen en mannen, die het beste gaven voor Nederland, voor ons Rijk en voor ons. Het is onze ereplicht hen niet teleur te stellen.'
In 1991 moest haar kleindochter, H.M. Koningin Beatrix de Nederlandse regering er nog aan herinneren dat: 'Velen van mijn landgenoten hebben de oorlog niet overleefd. Zij die wel zijn teruggekomen blijven getekend door de herinnering. Aan hun leed is daardoor nog altijd geen einde gekomen.'
De toenmalige premier, Dr.Willem Drees, wees erop, dat de aansprakelijkheid van de Nederlandse staat jegens de totaal berooide slachtoffers van de Japanse bezetting in ieder geval op morele gronden diende te worden aanvaard. Vervolgens is er nooit actie ondernomen om die morele aansprakelijkheid in een wettelijke regeling om te zetten. Kortom, we wachten al 65 jaar!

Kastje naar de muur
De slachtoffers zijn van het kastje naar de muur gestuurd, van het ene ministerie naar het andere. Van de ene regering naar de ander. Van Japan, naar Nederlands-Indië, naar Indonesië, weer terug naar Nederland. Ze zijn gehoord door ontelbare commissies. Zoet gehouden met talloze uitspraken en beloftes. Ook zagen zij gevangenen van de Duitse bezetting wel een schadevergoeding ontvangen.

Uiteindelijk sprak een delegatie van het Indisch Platform onlangs met de Vaste Tweede kamercommissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Zij adviseerde de delegatie een gesprek te hebben met Jack de Vries, staatssecretaris van Defensie en met staatssecretaris Jet Bussemaker van het ministerie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Dit gesprek heeft op 28 oktober a.s. plaats om 16.30 uur.

Bron: Wereldjournalisten