Gekleurde herinneringen

Gekleurde herinneringen
door Karlijn de Winter, 9 november 2009

Geeft een roman verhoudingen tussen mensen juist weer, of trekt hij die scheef? Die kwestie speelde in de actuele discussie rond Robert Vuijsjes Alleen maar nette mensen, dat van stereotypering werd beschuldigd. Maar ook een roman uit 1948 blijkt niet aan die vraag te kunnen ontkomen. Op zijn Volkskrantblog hekelt Ronald Pino, zelf van Indonesische afkomst, het realiteitsgehalte van Hella Haasses debuutroman. ‘Hella Haasse liegt over Oeroeg,’ zegt hij stellig, omdat de vriendschap tussen een blanke administrateurszoon en een Indische jongen die daarin is afgeschilderd nooit zo had kunnen bestaan.

Maar in hoeverre kun je van een roman verwachten dat hij aan ‘de werkelijkheid’ voldoet?


Lees verder op Recensieweb

Wat heerlijk om weer 's de begrippen Indonesisch, Indo, Indisch door elkaar gebruikt, in een stukje te lezen, geschreven door een alleswetende journalist(e)(??).

We kunnen ons de eerstvolgende jaren nog steeds volop verbazen over de verkeerd gebruikte begrippen....


Payah, ze leren het nooit never niet! Een kniesoor die daar over valt, toch?

Oeroeg is van indische afkomst en Pino van Indonesische afkomst......

Oeroeg moet ge-oeroek worden.
Voltooid verleden tijd.