Indonesië werd onafhankelijk in 1945. Erken dit

Indonesië werd onafhankelijk in 1945. Erken dit
Gepubliceerd: 22 december 2009 14:39 | Gewijzigd: 22 december 2009 14:54

Nog steeds is Nederland officieel van oordeel dat Indonesië pas in 1949 onafhankelijk werd. Maar Indonesiërs denken daar zelf anders over. Kom hen toch eens tegemoet. Door Adriaan van Dis, Nelleke Noordervliet, Geert Mak e.a.



Indonesische en Nederlandse soldaten in Atjeh op Sumatra rond 1900.
Foto Roger Viollet

Over de gebeurtenissen in Indonesië in de jaren 1945-1949 en de gevolgen daarvan is in de afgelopen zestig jaar in Nederland een officiële verhaallijn gevolgd, gebaseerd op de beslissing van de toenmalige regering om de Republiek Indonesië niet te erkennen en te trachten de soevereiniteit van Nederland met militaire middelen te handhaven. Behalve die officiële verhaallijn is er een ander verhaal: dat van de tegenstanders van het regeringsbeleid, het verhaal van de bevolkingsgroepen die door de gebeurtenissen tussen wal en schip vielen, het verhaal van discriminatie en uitsluiting, het verhaal van gruwelijkheden aan beide kanten, het verhaal van het zoeken naar de waarheid.

Het is tijd om die twee lijnen bijeen te brengen en een plaats te geven in de gezamenlijke geschiedenis, een plaats die rekening houdt met het recht van een volk zelf te beslissen over het moment de eigen onafhankelijkheid af te kondigen. Daarom hebben wij een verzoek aan de Nederlandse regering opgesteld, dat als volgt luidt:

Regering! Erken 17 augustus 1945 als de datum van de Indonesische onafhankelijkheid!

Op 17 augustus 1945 proclameerden Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië.

De soevereiniteitsoverdracht door Nederland vond vier jaar later plaats op 27 december 1949 in het Paleis op de Dam en in het paleis van de gouverneur-generaal aan het Koningsplein te Jakarta. In de tussenliggende jaren voerde Nederland een steeds uitzichtlozer politiek en militair offensief.

Op 17 augustus 2005 sprak minister Bot, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken, aanwezig bij de viering in Jakarta van 60 jaar onafhankelijkheid, een spijtbetuiging uit, die door de Indonesische regering is opgevat als een impliciete erkenning door Nederland van deze datum als de datum van onafhankelijkheid. De Nederlandse regering echter heeft tot op de dag van vandaag deze slechts politiek en moreel geaccepteerd.

Het ontbreken van volledige politieke erkenning door Nederland is een historische nalatigheid die wij onrechtvaardig achten jegens het Indonesische volk. Het feit dat de Indonesische regering zelf met begrip voor Nederlandse gevoeligheden niet aandringt op politieke erkenning, neemt die onrechtvaardigheid niet weg.

Veel Nederlanders, vooral uit de generaties die nog nauwe banden hebben met Indonesië, willen deze al zestig jaar bestaande nalatigheid wegnemen. Als het niet gedurende hun leven plaatsvindt, zal het in de vergetelheid raken en door jongere generaties als afgedaan worden beschouwd.

De gevoeligheid van de veteranen voor deze kwestie is zeer begrijpelijk; zij hebben zware offers gebracht in opdracht van de toenmalige Nederlandse regering.

Eind dit jaar is het zestig jaar geleden dat Nederland de soevereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië overdroeg. Dat is een uitstekend moment om 27 december 1949 voortaan te zien als de datum waarop de soevereiniteit haar juridisch beslag kreeg, daarbij volledig erkennend dat de onafhankelijkheid al vanaf 17 augustus 1945 een politiek feit is. Wij beschouwen daarmee de proclamatie van Soekarno en Hatta als een rechtmatige politieke daad; het Indonesische volk heeft immers zelf bepaald wanneer het onafhankelijk is geworden.

Met expliciete politieke erkenning nu kan ook het gevoel weggenomen worden dat het Nederland van nu zich nog steeds identificeert met de opstelling van de Nederlandse regering toen.

De betrekkingen tussen Indonesië en Nederland zijn goed en ontwikkelen zich voorspoedig. De president van Indonesië zal ons land komend voorjaar bezoeken. Bij die gelegenheid zou de expliciete politieke erkenning door Nederland van 17 augustus 1945 als onafhankelijkheidsdatum een passend welkom zijn. Dat kan natuurlijk ook 65 jaar na dato, op 17 augustus 2010.

Peter de Reuver, Nico Schulte Nordholt, Nelleke Noordervliet, Adriaan van Dis, Joty ter Kulve, Claudine Helleman, Norbert van den Berg, Jan Hendrik Peters. Comité van aanbeveling: Hans Blom, Theo van Boven, Peter Broekveldt, Frances Gouda, Rudy Kousbroek, Susan Legêne, Ad van Liempt, Geert Mak, Ulli d’Oliveira, Gert Oostindie, Pamela Pattynama, Henk Schulte Nordholt, Erry Stoové, Elsbeth Locher-Scholten.

NRC Next

Dat zal een beetje moeilijk gaan om Indonesia alsnog als een soevereine staat ter erkennen vanaf 17-08-1945.

Kan veel juridische problemen geven , dan gaat Nederlandand alsnog bekennen dat ze 2 grote militaire agressie hadden gelanceerd en samen met Engeland de stad Surabaya in de puin had geschoten.
Volgens Indonesische bronnen waren er duizenden slachtoffers toen Surabaya vanuit lucht , zee en land werd aangevallen.

En bovenal: de claims voor schadeloosstelling en dat kan triljoenen en triljoenen Rupiahs opleveren !!!

En nog een cent in 't bakje, was er ooit zo iets als een "Verenigde Staten van Indonesie' in 1945? Volgens mij niet hoor, anders waarom de vrijheids oorlog in Aceh, of het zelfde in de Molukken, niet eens te spreken over enige jaren later de Nieuw Guinea kwestie, of mogen we dit als poetic license aan nemen van de mensen die dit artikel op leverden si K.

Kesasar schreef:

En nog een cent in 't bakje, was er ooit zo iets als een "Verenigde Staten van Indonesie' in 1945? .

Belum ada atau tidak ada .

Bestaat (nog) niet .
In 1945 zijn de Aceher pro Indonesia, voordat Daud Beureuh c.s later ruzie kregen met Jakarta.
De Ambonezen (Molukkers) zijn ook pro Indonesia.
1 van de ondertekenaars van Sumpah Pemuda 1928 was Om Leimena (Jong Ambon) , toen hadden ze al gezworen , 1 land , 1 volk en 1 taal.

West Irian (Papua) was ook Indonesische grond gebied , namelijk van de Sultan van Tidore of Ternate .
Ook had Majapahit al invloed uitgeoefend . een paar honderd jaar voor de komst van de Hollandse Compagnie van Verre.

Henri R. Cingoor schreef:

En bovenal: de claims voor schadeloosstelling en dat kan triljoenen en triljoenen Rupiahs opleveren !!!

Als er ooit betaald wordt wil ik wel in Euro krijgen.
Moeten ze maar snel gaan uitbetalen , anders wordt het rente op rente .

WERELDKRANT Radio Wereldomroep Nederland, editie 24 dec 2009.
------------------------------------------------------------------------------


Wanneer werd Indonesië nou echt onafhankelijk?


Indonesië ligt er niet wakker van dat Nederland vasthoudt aan 1949 als het jaar waarin ndonesië onafhankelijk werd.
De Indonesiërs zelf vieren maar één datum: 17 augustus 1945, toen Soekarno en Hatta namens het Indonesische volk de onafhankelijkheid uitriepen.

Dat zegt Sirtjo Koolhof, hoofd van de Indonesische afdeling van de Wereldomroep, in het radioprogramma Supplement.
Een aantal bekende Nederlanders deed deze week een oproep aan Nederland om nu eindelijk eens de Indonesische datum te erkennen.
Maar het ministerie van Buitenlandse Zaken antwoordde dat de soevereiniteit pas in 1949 werd overgedragen en aanvaard door de regering van Indonesië.

Dat is een historisch feit dat niet zomaar kan worden veranderd, aldus BZ.
Volgens Koolhof wordt dat stuk van de gezamenlijke geschiedenis in beide landen nog steeds anders beleefd, zelfs anders genoemd.

‘In Nederland hebben we het ver de overdracht van de soevereiniteit. Alsof we die aan Indonesië hebben geschònken, in Indonesië wordt gesproken over de erkenning van de onafhankelijkheid.
Want ze waren toen al een paar jaar onafhankelijk’. Veel maakt het niet meer uit, denkt Koolhof.
‘Nou ja, àls Nederland ooit zover komt dat 1945 officieel wordt gezien als het begin van de onafhankelijkheid dan zou dat overkomen als een genereus gebaar.
Maar ik denk dat het vooral voor Nederland van waarde is.
Natuurlijk kiest ieder volk zelf wanneer het onafhankelijk wordt.
Het is niet aan Nederland om daar als enige land ter wereld een andere interpretatie aan te geven.

Henri R. Cingoor schreef:

WERELDKRANT Radio Wereldomroep Nederland, editie 24 dec 2009.
------------------------------------------------------------------------------


Wanneer werd Indonesië nou echt onafhankelijk?


Het is niet aan Nederland om daar als enige land ter wereld een andere interpretatie aan te geven.

Het interesseert de Indonesiers niet hoe de Nederlanders denken over de overdracht.
Mocht het ooit komen zullen ze beleefheidshalve niks van zeggen , want het is hoe dan ook mosterd na de maaltijd.

Bij de grote publiek is het geen issue.
Wel heb ik gemerk dat bij de jongeren en zeker bij de internetgebruikers vaak werd gediscussieerd over de zogenaamde overdracht.
Indonesia heeft op dit moment 30.000.000 internet gebruikers , of 12,5 % van de bewoners , met nr 13 op de top 20 lijst.

Indonesië viert soevereiniteit op eigen datum
24-12-2009 10:01 | Van onze correspondent

JAKARTA – Het is op 27 december precies zestig jaar geleden dat in het Paleis op de Dam in Amsterdam de soevereiniteitsoverdracht van Nederland aan Indonesië plaatshad. Maar in Jakarta ontbreken deze week de vieringen van de historische gebeurtenis. „Indonesië won immers de soevereiniteit al vier jaar eerder op 17 augustus.”

De soevereiniteitsoverdracht van 27 december 1949 was in Indonesië geen grote gebeurtenis. De grootste vooruitgang was dat de jonge republiek na de Nederlandse soevereiniteitsoverdracht eindelijk Indonesische paspoorten kon vervaardigen. „Na de soevereiniteitsoverdracht werd het reizen voor Indonesiërs daardoor veel gemakkelijker”, memoreert de 83-jarige historicus Des Alwi. „Daarvoor bestond het Indonesische paspoort slechts uit een stukje papier met een fotootje. Je kon alleen via Singapore naar Engeland reizen, en van daaruit pas naar Europese landen.”

In een volksbuurtje in Noord-Jakarta kijkt Des Alwi naar archiefbeelden van de Slag om Soerabaya. De historicus uit Banda wordt stil van de filmbeelden. Hij was als een van de weinigen zowel ooggetuige van de bloedige ‘revolutie’ op Java in 1945, als van de rondetafelconferentie tussen Nederland en Indonesië in november 1949. Onder grote internationale druk werd de vrede gesloten. En op 27 december vond in Amsterdam de formele soevereiniteitsoverdracht plaats, waarbij slechts Nieuw-Guinea Nederlands bleef.

„Ik was achttien jaar en had me aangesloten bij de pemoeda’s (een nationalistische jongerenorganisatie in het toenmalige Nederlands-Indië, red.). We waren het hele kolonialisme beu. Het was Merdeka atau Mati. Vrijheid of de dood”, vertelt Des Alwi in ouderwets Nederlands. De toen nog jonge Indonesiër sprak in november 1945 als een van de weinigen Engels, en werd zo liaison-officier in Soerabaya tussen de jonge Indonesische onafhankelijkheidsstrijders en de Britse troepen onder leiding van generaal Mallaby.

Mallaby moest op verzoek van Nederland de orde bewaren op Java. „De maanden na de Japanse capitulatie heerste er grote spanning in Soerabaya. En op een ochtend werd plotseling bij Hotel Oranje een Hollandse vlag opgehangen. Dit was voor ons benzine op het vuur gooien.”

Jonge Indonesiërs plunderden een Japans wapendepot. Op 30 oktober werd generaal Mallaby doodgeschoten. De Britten besloten Soerabaya te bombarderen. De straten van Soerabaya kleurden rood van het bloed. Ruim 1400 Britse troepen en 12.000 Indonesiërs kwamen om in de wekenlange stadsoorlog, die eigenlijk Nederland had moeten voeren.

Des Alwi overleefde de slachting. Twee jaar later studeerde hij zelfs in Engeland, waarna hij in 1949 deelnam aan de rondetafelconferentie als lid van de militaire commissie. „In de haven van Rotterdam schrok ik even. Een grote blanke meneer pakte mijn koffer. Hij leek op mijn oude onderwijzer in Banda, maar het was gewoon een porter.”

Zestig jaar later is Des Alwi een van de belangrijkste historici van Indonesië, die met zijn grote filmarchief veel Nederlands bezoek ontvangt. „Ik heb altijd veel Nederlandse vrienden gehad. Het koloniale regime was vreselijk. Maar ik heb nooit een hekel aan Nederland gehad.”


Een van de Nederlanders die de films van de 83-jarige Indonesiër bekeek, was hoogleraar Henk Schulte Nordholt van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde in Leiden. Samen met andere Indonesiëdeskundigen pleit hij er al jaren voor dat Nederland 17 augustus 1945 erkent de enige echte historische onafhankelijkheidsdatum. In tegenstelling tot 27 december vieren dan wel Indonesiërs over het gehele land feest.

Schulte Nordholt: „In Nederland is het dekolonisatieproces 65 jaar na de oorlog nog niet helemaal voltooid. Het is een groot misverstand te denken dat wij de onafhankelijkheid schonken. Indonesië heeft de revolutie gewonnen.”

Ref.Dagblad

....Schulte Nordholt: „In Nederland is het dekolonisatieproces 65 jaar na de oorlog nog niet helemaal voltooid. Het is een groot misverstand te denken dat wij de onafhankelijkheid schonken. Indonesië heeft de revolutie gewonnen.”



Een revolutie die begin jaren 1900 (??) of eerder of later(??) reeds begonnen was, maar helaas vierde hooghartigheid en arrogantie hoogtij onder het bezettersbestuur. !!


Zomaar een vraagje ter overpeinzing:

"Hoe komt het, dat India op vele vlakken en Pakistan in wat mindere mate, nog steeds gebaseerd en gestoeld zijn op de Engelse invloeden destijds daar geintroduceerd door de Engelse Oost Indische Compangie (waar de Nederlandse Oost Indische Compagnie een spiegel van was.) " ???
Zou het iets te maken gehad kunnen hebben met de manier waarop de UK destijds de onafhankelijkheid van India en Pakistan had geregeld? (Dominion vorming e.d. - blijvende steun van de UK naar de landen toe.)

Het rechtssysteem geheel conform de Britse wijze en zelfs inclusief pruik.
Het Engels als gelijke hoofdtaal naast de nationale taal van betrokken landen.(Zelfs een eenvoudige boer is veelal in staat om Engels te spreken.)
De klederdracht van de soldaten in parade tenue en de parade pas.
Het cricketspel en het Polospel.
Bovenstaand zijn maar enkele voorbeelden van hoe Brits men daar in India en Pakistan nog is. En soms nog Britser dan de Britten zelf.

Henri R. Cingoor schreef:

[b
Een revolutie die begin jaren 1900 (??) of eerder of later(??) reeds begonnen was, maar helaas vierde hooghartigheid en arrogantie hoogtij onder het bezettersbestuur. !!
.

Men kan het verklaren omdat de inheemse bevolking toen bewust werd gehouden en echt werd onderdrukt.
De Engelsen hebben hun taal en onderwijs opengesteld voor de Indiers , en niet alleen voor de elite.
In Ned.oost Indie doet de Nederlanders anders , ze hadden moeite om de inheemsen op te heffen , om de Nederlandse taal in te voeren .
Onder mom om de " zedenbederf" bij de inheemsen tegen te gaan ,er was discussie geweest in inheemsen omstreeks 1850 of het verstandig was om de Nederlandse taal toegangkelijk te maken .(GROENEBOER 1993).
In 1864 kregen een kleine groep inheemse elite de kans om E.L.S en verder onderwijs te volgen.
Daarnaast werd de divide et impera principe toegepast , en een klein deel van de Christen-Inheemsen (Ambonezen, Menadonezen, christen Chinezen ) wel toegang tot onderwijs , ook de Indische Nederlanders .
En toch keren de inlandse elite met nederlandse opleiding tegen de Nederlanders .
Na 1900 (etische politiek) gaat het ook niet goed , de samenwerking met de inheemse elite liep stuk i.t.t de Engelse aanpak in India .(Cleintuar)

De aanbod van Raden Mas Soetardjo en daarna van de Indon. nationalisten werd afgewezen door Nederland.
De toezegging van Wilhelmina in Londen werd niet nagekomen , aanbod om Ned.Indie tegen Japanse aanval werd afgewezen , de schending van Linggardjati, Renville , Politionele Acties , APRA etc heeft geleid dat men de Nederlanders niet meer vertrouwen.