familie Volckaert verkast naar Indonesië

familie Volckaert verkast naar Indonesië

'Op de vlucht voor stress en drukte'
woensdag 14 juli 2010 Auteur: Joris Herpol


Jean-Paul Volckaert, echtgenote Nury en dochtertje Sorenza (2,5) laten met pijn in het hart hun hondje Mowlee (6) thuis achter. kms
© Koen Merens


GrimbergenGRIMBERGEN - Je ziet het vandaag steeds vaker: mensen die ons land én vooral de stress van hier ontvluchten om een ander bestaan op te bouwen. Het gezin van Jean-Paul en Nury Volckaert verhuist van Strombeek naar Indonesië waar ze gastenkamers gaan uitbaten.

'We springen niet zomaar in het gevreesde zwarte gat', zegt Jean-Paul Volckaert die met zijn gezin naar Indonsië vertrekt. 'Aan deze definitieve beslissing is meer dan twee jaar voorbereidingswerk voorafgegaan. Ik heb hier altijd een artiestenbureau geleid, en ik heb ook al in Indonesië gewerkt. Mijn echtgenote Nury is van Indonesië afkomstig. We kennen er de regio dus goed. Ik heb tevens hardhouten meubelen geïmpoteerd en heb Nury ginder drie jaar geleden leren kennen. Het is een emotionele beslissing die we nu genomen hebben, maar we willen echt het jachtige leven achter ons laten, want ik vraag me soms af waar we hier in België eigenlijk mee bezig zijn.'

'We gaan in Lombok, een eiland ten oosten van Bali, een gastenverblijf bouwen', vervolgt Jean-Paul. 'Momenteel zijn we daar met drie werfleiders en in totaal een tiental mensen een gebouw aan het optrekken. We bouwen er 'Villa Atlas Bukit', een villa met vijf exclusieve gastenkamers met suite, gebouwd naar Westerse normen met panoramisch zicht op buureiland Bali. We zullen overigens ook één van de eerste particulieren op het eiland zijn die zonnepanelen voor energiewinning zullen plaatsen. We bouwen er ook twee zwembaden en zullen er ook uitstappen en sportactiviteiten organiseren.'

In de cember moet Villa Atlas Bukit operationeel zijn. 'Dan start in Indonesië ook het hoogseizoen. We kozen voor Lombok omdat daar een internationale luchthaven wordt gebouwd, en het eiland dus meer toeristen zal lokken.'

Toch zal de verhuis niet eenvoudig zijn. 'We gaan enkele van onze waardevolle meubelen in ons appartement aan de Sint-Annalaan in Strombeek meenemen met een container, maar de rest verkopen we of schenken we weg aan de kringwinkel', vervolgt Jean-Paul. 'We zullen jammer genoeg wel ons hondje Mowlee moeten achterlaten. Mowlee is zes jaar en we willen het diertje de lange vliegreis van 15uur besparen. Bovendien zou het diertje ook veertig dagen in verplichte quarantaine in Jakarta moeten verblijven. Hondjes zijn in Indonesië trouwens niet zo geliefd. Een hond is daar een onzuiver dier. Mijn moeder zal hier Mowlee met de beste zorgen omringen.'

Wie of wat zullen ze straks het hardst missen? 'Uiteraard mijn moeder', antwoordt Jean-Paul. 'Maar ook onze hond Mowlee. Ook aan een lekker bord stoemp of een stevige Grimbergen of Leffe zal ik nog wel eens terugdenken maar daar stopt het dan wel. Wist je dat de mensen in Indonesië nog stil staan voor een kip die de straat oversteekt? Er rijden ook taxi's met paard en kar, en de sfeer is er helemaal anders dan hier. De mensen leven er minder jachtig. Dat is voor mij wat telt.'

Info: www.lombokhill.com (Villa Atas Bukit).

Nieuwsblad.be