Kirsten Vos Oprichter online magazine Indisch3.0 .
22 februari 2012
Nederland, open die doofpot genaamd Indië Gaat Nederland zijn koloniale verleden nu echt onder de loep leggen?
Het NRCV-programma Altijd Wat besteedde gisteren in de uitzending aandacht aan een verborgen gehouden rapport over executies in Nederlands-Indië. Naar aanleiding van die uitzending haalde ‘vadertje’ Drees voor het eerst in jaren weer de voorpagina: ‘Drees wilde executies Indië niet vervolgen.’ Als nazaat van het voormalige Nederlands-Indië vraag ik: zet nu eindelijk door, Nederland, en reken af met de doofpot Indië.
In het nog altijd geheime rapport staat dat Nederlandse autoriteiten zelf toestemming hebben gegeven voor de standrechterlijke executies in Nederlands-Indië. Het verweer dat officier Raymond Westerling, aanstichter van het bloedbad Rawagedeh, altijd gevoerd heeft ter verdediging van zijn daden blijkt waar te zijn. Wat nu?
Journalist Piet de Blaauw (NRCV, Altijd Wat) stelt een interessante vraag. Van een Indië-veteraan wist hij, dat die meegedaan had aan de standrechterlijke executies in Rawagedeh, onder kapitein Raymond Westerling. Behandelde hij Nederlandse militairen, die Indonesiërs standrechterlijk hebben geëxecuteerd, anders? "Als het een oud SS-er was geweest, had ik hem dan ook met rust gelaten?"
Dat De Blaauw Indië-veteranen vergelijkt met Duitse oorlogsmisdadigers, snap ik. Indië-veteranen hebben gediend in een oorlog, Duitsland heeft een oorlogsverleden en die oorlogsmisdadigers zijn veroordeeld. De Duitse oorlogsmisdadigers zijn veroordeeld geweest, dankzij strafrechtelijk onderzoek. 'Logisch,' denkt u nu misschien. 'Natuurlijk is er strafrechtelijk onderzoek uitgevoerd, iedereen wist wat ze gedaan hadden, die Duitsers konden er niet onderuit!'
En daar zit hem het punt van mijn betoog: er is nog nooit strafrechtelijk onderzoek uitgevoerd naar de Nederlandse (post-)koloniale misdragingen. En, triest maar waar, zonder zo’n onderzoek geeft Nederland geen openheid van zaken. Dat merkte de NCRV-journalist, die geen toegang kreeg tot het gewraakte rapport én hoorde dat het OM geen onderzoek wilde starten zonder aangifte. Nota bene. Blijkbaar kan Nederland, in tegenstelling tot Duitsland, 'er' wel onderuit. Of toch niet?
Vorig jaar stemde de Tweede Kamer over 'De Indische kwestie', al begreep niemand waar het over ging. In 2010 zegde de Indonesische president zijn staatsbezoek aan Nederland af, op het laatste moment. Niemand begreep echt waarom. In 2009 demonstreerde een handjevol Indische Nederlanders op het Plein in Den Haag en, u raadt het al: niemand wist waar het over ging. Maar: op de valreep van 2011 kregen een paar tandeloze inwoners van Rawagede 20.000 euro. En nu dan de uitzending van Altijd Wat. Is De Kentering nabij? Gaat Nederland zijn koloniale verleden onder de loep leggen?
Feit is dat Nederland zijn koloniale verleden nooit tegen het licht gehouden. Telkens als het erop aan kwam, besloot de regering het onder de tafel te vegen. Bovendien: 'Ach, het is allemaal zo lang geleden, laat toch zitten.' Het is een veelgehoorde reactie als ik met Nederlanders spreek over de koloniale tijd, of over het onvermogen van Nederland om de fouten te erkennen. Opvallend is dat 'lang geleden' het oorlogsverleden van Duitsland niet minder belangrijk maakt.
Dus ik probeer het gewoon. Ik doe een oproep. Nederland, open een onderzoek naar jullie eigen koloniale en post-koloniale gedragingen. Laat het niet zover komen dat iemand aangifte moet doen: geef zelf openheid van zaken en laat bovenkomen wat bovenkomt. Open die doofpot, voor eens en altijd.
Waarom? Om drie redenen. 1. In de woorden van journalist Piet de Blaauw:
"Door nooit te vervolgen en nooit excuses aan te bieden heeft de Nederlandse militaire en politieke leiding alle Indië-veteranen in de verdachtenbank geplaatst."
2. Nederland heeft nog wat schulden uitstaan bij de Indische gemeenschap. 3. Ooit gehoord van eer?
Joop.nl