Tabee Indië

Tabee Indië


Het Verhalenarchief vertelt en verzamelt persoonlijke verhalen over uiteenlopende gebeurtenissen in de Nederlandse geschiedenis. Zo ook over de periode 1945 – 1970, waarin ruim 300.000 mensen afscheid nemen van Indië (nu Indonesië) en - veelal noodgedwongen naar Nederland vertrekken.

Bent u zelf tussen 1945 en 1970 vanuit Indië (nu Indonesië) naar Nederland gekomen? Hoe herinnert u zich deze periode? Hoe herinnert u zich uw eerste kennismaking met Nederland? Misschien heeft u de repatriëring niet zelf meegemaakt, maar kent u de verhalen van uw (groot)ouders, die u graag zou willen vertellen?

Laat het ons weten en schrijf uw verhaal. Emailadres: verhalen@nationaalarchief.nl

En: stuur indien mogelijk een beeld van een tastbare herinnering mee. Want we bewaren allemaal, vaak zonder dat we het weten, een eigen archief. Een bundeltje brieven, een dagboek, foto's, dat ene filmpje, een bijzonder kaartje, een tekening, een boek of een ander document.

Achtergrondinformatie

Het definitieve einde van het koloniale Nederlands-Indië betekent het begin van een grootscheepse verhuizing van Indische Nederlanders naar Nederland. Door de ineenstorting van het koloniale systeem en hun moeilijke positie in de Republiek Indonesië, zien veel Indische Nederlanders verhuizen naar het ‘vaderland’ als hun enige optie. In de periode 1945 – 1968 maken ruim 300.000 mensen de oversteek naar Nederland, in afwachting van een nieuw leven in een land, waar velen van hen nog nooit zijn geweest en wat zij meestal alleen kennen uit de schoolboeken.

Wederopbouw

Nederland is in die periode een land van wederopbouw. De oorlogsjaren liggen nog vers in het geheugen en er wordt hard gewerkt om de Nederlandse samenleving opnieuw vorm te geven. Schaarste aan voedsel, brandstof en woningen beheersen het dagelijks leven na de Tweede Wereldoorlog. De huisvesting van de duizenden gezinnen uit Indië zijn daardoor een probleem voor de Nederlandse overheid. Door Willem Drees wordt zelfs een actief emigratiebeleid gevoerd.

Veel van de ‘repatrianten’ hebben geen familie of kennissen in Nederland bij wie zij terecht kunnen. Door het grote gebrek aan huizen is het niet mogelijk hen direct van een eigen woning te voorzien. Waar moeten al die mensen worden gehuisvest?

Contractpensions

De overheid beantwoordt deze vraag met de zogenaamde ‘contractpensions’. Het ministerie van Maatschappelijk Werk huurt kamers of huizen waar de Indische Nederlanders kunnen wonen tot er zelfstandige huisvesting beschikbaar is. De particuliere pensionhouders leveren tegen een vergoeding van het ministerie gemeubileerde woonruimte en driemaal per dag een maaltijd aan de ‘repatrianten’.


Geruisloze assimilatie?

In 1970 hebben vrijwel alle Indische Nederlanders die naar Nederland zijn gekomen, zelfstandige woonruimte gevonden. De groep Indische Nederlanders wordt inmiddels gezien als een van de meest geïntegreerde (er wordt soms ook gesproken van geassimileerde) groep allochtone Nederlanders. Maar is deze aanpassing inderdaad zo geruisloos verlopen, zoals vaak wordt beweerd?

Tentoonstelling Het geheugenpaleis

De verhalen die het Verhalenarchief verzamelt binnen het thema ‘Tabee Indië’ zijn ook te lezen in de tentoonstelling ‘Het geheugenpaleis – dwalen door de archieven’ in het Nationaal Archief. Deze tentoonstelling opent najaar 2013.

Het verhalenarchief