Desastreuze impact van steenkoolmijnen in Indonesië

Desastreuze impact van steenkoolmijnen in Indonesië
Aangebracht door 11.11.11 op do 24 apr 2014
Eerste deel van een driedelige reeks over de impact van de steenkoolmijnbouw op de levensomstandigheden van de lokale bevolking en het milieu in Indonesië.


11.11.11-medewerker Kris Vanslambrouck is net terug van een bezoek aan Oost-Kalimantan in Indonesië en was sterk onder de indruk van het aantal mijnen en de desastreuze impact op de omgeving en op het inkomen van de boeren. In de laatste tien jaar alleen al werden in deze regio meer dan 1000 concessies voor het uitbaten van steenkoolmijnen toegekend.

Indonesië werd op korte tijd de grootste steenkoolexporteur ter wereld. Maar het protest groeit. Een verslag over energiehonger, de gevolgen daarvan en het groeiende protest. Deel 1.


--------------------------------------------------------------------------------


Indonesië is een relatieve nieuwkomer op de steenkoolmarkt. Pas de afgelopen tien jaar werd de ene na de ander mijnconcessie toegekend. Alleen al in de provincie Oost-Kalimantan werden meer dan 1000 concessies verleend. In geen tijd werd Indonesië zo de grootste exporteur van steenkool voor energieproductie ter wereld. Nadat eerder al de bossen in Kalimantan zijn gekapt, is het nu dus de beurt aan wat er onder de grond zit.

De belangrijkste klanten van deze steenkool zijn China, India, Zuid-Korea, Japan, Taiwan, Filipijnen en Thailand. Slechts 20 % blijft in het land zelf. Steenkool voor de export dus. En dat terwijl 20% van de Indonesische bevolking, vooral op de dunbevolkte eilanden nog geen toegang heeft tot stroom. Bovendien groeit de economie, neemt de bevolking toe en consumeert die alsmaar meer stroom. De regering staat m.a.w. voor een grote uitdaging. Heel wat partnerorganisaties werken dan ook rond energie, één van de hot issues in Azië.

In 2013 was er voor het eerst in 10 jaar een daling van de productie. Enerzijds daalde de prijs, waardoor nieuwe investeringen uitgesteld werden. En in China groeide de ongerustheid over de vervuiling, waardoor het minder steenkool ging importeren. Maar ook het lokaal protest nam toe. Boeren zijn nu minder snel geneigd om hun land te verkopen aan de mijnbouwbedrijven en vele inwoners, vooral in de stad Samarinda, klagen steeds luider over de vele overstromingen en andere overlast.


Ik bezocht deze regio in Oost-Kalimantan voor het eerst in 2009 en was sterk onder de indruk van het aantal mijnen en de desastreuze impact op de omgeving en op het inkomen van de boeren. In de drie dagen van mijn bezoek hoorde ik niks anders dan pakkende verhalen over de verdeel-en- heers-strategie van de bedrijven, de corruptie en arrogantie van de overheid en een falend rechtssysteem.

Lees verder bij 11.be