supaya Tuhan yang mentakdirkan agama Islam dan agama Masehi itu memeliharakan tuan’.

Maleise ‘Allah’-kwestie dateert van 17e eeuw

Hilversum (Van onze redactie) 8 januari 2009 -

De kwestie welk Maleis woord te gebruiken voor ‘de God van de christenen' is oud. Die speelt al sinds het allereerste contact van de Hollanders in de 17e eeuw met de Maleise wereld en weerspiegelt in feite de vaak moeizame en wisselvallige verhouding tussen oost en west.

Verbod

Het verbod van de Maleisische regering aan de katholieke krant The Herald om het Arabische leenwoord Allah te mijden wanneer daarmee de 'God van de christenen' wordt bedoeld, is “een tegemoetkoming aan bepaalde islamitische individuen of groepen in de samenleving die recentelijk weer gepolariseerd raakte door mondiale ontwikkelingen”. Aldus dr. Don van Minde, docent Indonesisch en Maleis aan de Universiteit Leiden, tegenover katholieknederland.nl.

Eigen woord voor christengod

Vandaag zei censor Che Din Yusoha van het Maleisisch ministerie van Binnenlandse Zaken dat The Herald maar op zoek moet
gaan naar een eigen woord voor de christengodheid. Van Minde: “In bepaalde Maleise Bijbelvertalingen en andere christelijke geschriften in Indonesië en Maleisië, uit heden en verleden, gebruikt men wel het woord Tuhan voor God. Mogelijk heeft de Maleisische regering dat woord in gedachten.”

Tuhan

Het gebruik van zowel Allah als Tuhan voor '(christelijke) God kent een traditie die teruggaat tot de 17e eeuw, zegt Van Minde. "Allah werd en wordt vaak ook als synoniem gebruikt van Tuhan, zelfs een uitdrukking als Tuhan Allah ('Here God') is gemeengoed in de christelijke gemeenschap."

Abdullah Kadir Munshi

Van Minde betreurt het dat de Maleisische regering het monopolie op het woord Allah steunt. Daarmee wordt de polarisatie in het land in de hand gewerkt, vindt hij. De Leidse taalgeleerde illustreert het met een citaat van de door moslims bejubelde Maleisische schrijver Abdullah Kadir Munshi (midden 19e eeuw). Zonder omhaal en expliciet gebruikt hij het woord Tuhan gebruikt voor de God van zowel christendom als islam: ‘... supaya Tuhan yang mentakdirkan agama Islam dan agama Masehi itu memeliharakan tuan’. (‘... opdat God die de islam en het christendom bestiert u hoede’).

bron: katholieknederland.nl

Emile schreef:

het woord Tuhan gebruikt voor de God van zowel christendom als islam: ‘... supaya Tuhan yang mentakdirkan agama Islam dan agama Masehi itu memeliharakan tuan’. (‘... opdat God die de islam en het christendom bestiert u hoede’).

bron: katholieknederland.nl

Amin , alhamdullilah hirabilalamin .
Ya , dat was zo en nog steeds zo in Indonesia.
In malaysia is er nieuwe soorten Moslim ontstaan die min of meer de boodschap verkeerd hebben geinterpreteerd. Daar is de invloed van Salafisme(uit saudie arabie) relatief groot.
Groter dan in Indonesia , waar de meerderheid van de moslim moderat zijn .
In sommige gebieden hebben sommige Indonesiers ook te maken met de overgewaaide Midden oosten gedachtengang.

Als je de oude boeken goed leest , de Bijbel (de O.T en NT) , de Al Qur' an kan je alleen maar concluderen dat de Jahwe (JHWH) , de God , en Allah dezelfde is.
Het staat ook geschreven dat er alleen maar 1 God is .

De Abraham van de Joden , van de Christenen(Prot-kath) en van de Moslim is ook dezelfde persoon .
Daarom verbaasd mij heel erg als sommige gelovigen van de 3 stromingen het anders denken en de alleenrecht eisen .

Salam .

Ha di om Sid.

Bedankt voor uw snelle reactie ook mbt tot Soendan.

Velen (bijvoorbeeld 1.3 miljard Chinezen en 1.2 miljard bewoners van India) geloven dat de God van joden, christenen en moslims niet bestaat. Predikant Hendrikse meent echter dat er desondanks wel te geloven valt in God. Dat wil hij naar eigen zeggen graag delen met mensen die niets meer kunnen met het klassieke godsbeeld. 'God kan gebeuren' in je leven, is zijn adagium, als gebeurtenissen een bijzondere ervaring worden. Er zit geen mysterie áchter ons bestaan, maar ons bestaan zélf is een mysterie, aldus de predikant, verbonden aan gemeenten in Middelburg en Zierikzee.
We lezen samen met hem het Bijbelverhaal uit Exodus 34 heilig, waar Mozes vraagt om God te zien. Hendrikse leest dat als een mythologisch verhaal, vanuit een vraag van vandaag. We merken zo weinig van God, we zouden Hem wel eens willen zien. Zou nu nooit iemand God hebben gezien, zelfs de grote Mozes niet? Het verhaal zegt: Nee. God zegt: Geen mens kan Mij zien en leven, maar goed jij, Mozes, bent een uitzondering. Dan laat God Zijn achterste delen zien.

We wenden ons tot onze geboortegrond en zien aldaar o.a. een ‘niet-arabische’ versie van geloven. Bijvoorbeeld de islambeleving doorgegeven via mijn islamitische-grootmoeder uit mijn geboorteland Indonesië. Deze beleving spreekt van een gevoel van een overweldigende aanwezigheid van god en ‘vergelijkbaren’. Mede veroorzaakt door een andere geschiedenis van animisme, boeddhisme, hindoeïsme en christendom, kolonialisme en slavernij. De grondstructuur van de religieuze en sociale verhoudingen in het Indonesisch dorp, de adat, blijft in deze versie in de loop der jaren overal zichtbaar. Islam, christendom noch Nederlandse overheersers konden daar volgen bisschop-in-ruste T. Muskens iets aan veranderen. De band met de voorouders (animisten, boeddhisten, hindoes en christenen) speelt daarbij een grote rol. En blijft een uiting van de specifiek Indonesische vorm van de islam.

Westerse christenen, (de bijbel is een oosters, niet-Europeesch geschrift) inclusief theologen, aldus de Indonesische theologe Marianne Katoppo, helaas overleden, hebben er weinig blijk van gegeven te beseffen dat de wereld groter is dan de christelijke kokosnotendop Europa. Het is niet bij ze opgekomen dat de Indische archipel en het animistische-boeddhistische-hindoeïstische wereldbeeld (Boeroeboedor en mythen, figuren - bijvoorbeeld sjamanen - die daaruit zouden voortkomen zijn zoals een zogenaamde Christen- en of zoon van Godfiguur met de naam Jezus) wel eens ’anders’ zouden kunnen zijn dan het vertrouwde Europa waar ze aan gewend waren. Velen ook in Nederland zijn opgegroeid met soera 4, 157-158 waar ons verhaalt wordt dat Jezus door Allah in zijn heerlijkheid is opgenomen. Een vertaalfout of een over het hoofd geziene interpretatiemogelijkheid? De zogenaamde zoon van God (in de koran is hij geen zoon van God) blijkt als we in de koran verder lezen niet door de Joden ter dood gebracht of gekruisigd of was het gepaald? Die gekruisigde Christus is voor joden aanstootgevend en voor heidenen dwaas, zei Paulus. Juist Allah heeft hem, begrijp ik uit de koran, door hem in zijn hemel op te nemen, tegen de Joden beschermd. Expliciet wordt in de koran de kruisiging van Jezus de profeet die in de lijn staat van: Abraham, Ismaël, Izaäk, Jacob en de stamvaders, ontkend. We kunnen, in meer dan 99 verzen in de koran, een beeld van Jezus vinden die een door God in de steek gelaten profeet zou zijn. Moslims en vele (on)gelovigen geloven niet in een (christen)God die een profeet in de steek laat. Een volkomen machteloze Godenzoon (vertelt ons de bijbel) die zich laat belasteren, krenken, haast vernietigen en dodelijk verwonden om zijn mensen te laten begrijpen en geloven wat liefhebben is.

De koran spreekt ook niet van een opstanding van Jezus. Op de dag van het Oordeel, aan het eind der tijden kent de koran de opstanding. En we vinden een eigen ‘inkleuring’ en ernst, luim, devotie en satire bij een veel bredere verbreid gebruik van de aanduiding Jezus, God en Goden op de ruim vijfduizend bewoonde eilanden van Indonesië. En nog veel meer goden! Andere geloven geven, eveneens, in mythologische verhalen weer hoe zij zich god(en) voorstellen, namelijk als een stem die (weder)klinkt. Daarmee lijken ze hun boodschap te maken tot een gimmick, een trucje, verhaalbaar en verkoopbaar. Zie naast de bijbel en de koran, het Gilgamesjepos, de Avesta of de Popul-Vuh die eveneens met vernietiging en een nieuw era te maken hebben.

Ik eindig met te zeggen dat ik er niet op uit ben ook maar iemand die gelooft dat God bestaat, van het tegendeel te overtuigen.

Mvrgr.

Emile