Bronnen:
Waanders en Tropenmuseum.
J. van Goor, Dr. L. de Jong, H. van Miert, J.M. Pluvier, en Sutan Sjahrir.
Hollandse Hoogte, KIT, ISG, KITLV en Spaarnestad.
Voorwoord:
Ik plaats hiernavolgend een reeks artikelen over de Nationalistische Beweging van Indonesia en zal trachten zo algemeen en neutraal mogelijk mijn teksten neer te zetten in de juiste context en het plaatsen ervan is gewoon puur uit geschiedkundige interesse voor de historie van het land en uit wie ik ben geboren en waar ik een groot deel van mijn leven mee te maken heb gehad en waar ik nog steeds mee te maken heb en het zal altijd zo zijn.
Alhoewel ik van "gemengde bloede" ben en zelfs geschoold ben met behulp van het Indonesisch Lager en hoger onderwijs alsmede het Nederlands hoger onderwijs, bekijk ik persoonlijk het hele Nederlands/Indische/Indonesische gebeuren en aanverwante zaken, menigmaal vanaf een afstand, teneinde vele "vraagtekens" beter te kunnen begrijpen over de verleden gebeurtenissen op dat gebied, zonder daar dus voor welke partij in dit gebeuren dan een voorkeur voor te hebben.
(Ook al zijn aan mijn beide zijden van voorouders - zowel de Aziatische alsmede Voor-Aziatische en Europese kant - slachtoffers gevallen in de voorbijgegane bloederige perioden van deze strijd voor de vrijheid van Indonesia tegen het koloniale bewind door Nederland.)
Alle feiten - tenzij door mij persoonlijk bemerkt en vermeld - zijn afkomstig uit de historische literatuur.
Er zullen best wel bij eventuele lezers vraagtekens verrijzen, omdat zij misschien betere informatie hebben of misschien bepaalde gebeurtenissen zelf hebben meegemaakt en graag verneem ik dan de aanvullende info erover. Heel graag zelfs.
Karl Marx: Geen volk is vrij, dat een ander volk onderdrukt. Deze leus werd gevoerd op een affiche getiteld "Indonesie los van Holland nu." Kiest communisten.... Wie deze affiche heeft uitgegeven is mij onbekend.
Annekdote als gevolg van het "zwakke" bewind van GG van Limburg Stirum.
Toli-Toli en Garut incidenten gaven als resultaat dat de dagbladen In Indië een hetze voerden tegen de Nationalisten.
De regering moest nu maar eens met harde hand optreden tegen de "oproerkraaiers", die zich leiders van de inheemse beweging noemden, want velen vonden Van Limburg Stirum ongeschikt en onvergeeflijk zwak. !!!
Een mevrouw C. van der Ster uit Bandung schreef op 24 augustus 1919 een brief aan Koningin Wilhelmina in welke zij haar angst en verontwaardiging toonde voor het gevaar wat dreigde en de zwakte van de Gouverneur-Generaal J.P. Graaf van Limburg-Stirum (1916-1921).
Haar woede en paniek uitte zij door middel van vele getypte "HOOFDLETTERS" en zij richtte haar brief niet alleen aan de koningin uit hoofde van haar functie als staatshoofd, maar ook als vrouw en moeder.
"Waarom werd een afgeleefd man naar Indië gezonden die BANG is voor INGRIJPEN?
Majesteit, U is een VROUW en MOEDER. Denkt aan het lot van de moeders en jonge meisjes, van de VROUWEN EN KINDEREN IN UW INDIË."
In haar ogen moest de GG nu als een streng vader tegen zijn kinderen, de inlanders, optreden.
"ER kan ALLEEN verbetering worden verwacht als de vader zijn rebellische kinderen een pak slaag geeft en hen in een hoek trapt en dat dit het Volk overal bekend gemaakt wordt."
(Noot editor persoonlijk: Zelfs een hond heb ik zelf nog nooit getrapt !!!)
En hiervoor was een andere vader nodig.
"Wij moeten een MAN hebben die de ROTTE vruchten ver van de gezonde scheiden zal en dat DADELIJK als HET BEDERF is geconstateerd. Geen STINKENDE WONDEN maker.
Koningin Wilhelmina kreeg inderdaad de brief en heeft nu een plekje in de koloniale archieven. De minister van Koloniën werd om nadere inlichtingen gevraagd en deze antwoordde de koningin geruststellend.
Graaf van Limburg Stirum werd GG van 1916 tot 1921 en was de enige GG die door de meerderheid van de Nationalisten werd gewaardeerd. Onder zijn bewind vond de opening plaats van de Volksraad. De GG vond dat alle sectoren van de gehele Indische samenleving vertegenwoordigd moest zijn en derhalve benoemde hij enkele radicale nationalisten en vele betreurden zijn vertrek in 1921.
Een der felste critici en gezeten in de Volksraad, was Tjipto Mangoenkoesoemo, één der leiders van de verbannen Indische Partij in 1913. (Zie artikel elders hierover in ...De Indo's serie.). Mangoen ging naar Nederland en keerde in 1914 terug naar Indonesia wegens gezondheidsredenen hetgeen hem werd toegestaan. In 1921 werd hem het verblijf in Midden-Java ontzegd en in 1927 werd hij voor de derde keer verbannen en dit keer naar de Banda eilanden.
Deel 2 volgt (en nog vele andere delen, want het wordt een vrij lang artikel.)
zo 21 feb 2010 - 13:41
