aflevering #8
1 nov 2008, 14:00
Herinneringen #8
Indertijd toen ik nog downtown werkte, kwam t wel eens voor, dat ik soms hier of daar in n restaurent op mijn eentje, wel eens n gewoon kopje koffie wilde drinken.
Ik keek dan uit naar iets dat er goed uitzag en niet die zaakjes waar men fastfood kocht en at. Dat fastfood in die tijden, was dus geen Macdonalds, die had je toen helemaal niet. Wel had je bedrijven waar je met je auto inreed, je draaide je raampje naar beneden en jongelui op rolschaatsen kwamen dan naar je toe om je te vragen wat je wilde bestellen. Een van de drinks die we leerden kennen was rootbier. Enfin, wij dachten lange tijd dat het echte bier was. Maar omdat het donker van kleur was, wilde ik het op n gegeven moment wel drinken. Alleen maar om tot de conclusie en ontdekking te komen, dat het helemaal geen bier was, maar n popdrink. ja dat was ook weer zo iets nieuws. Wat in NL indertijd gewoon onder prikdrankjes kwam of limonade, of gazeuse,was hier pop. Die uitdruikking komt dus vanwege dat die prikkel in de drankjes ontploften als t ware. Dus werd poppen genoemd hier in t Engels.
Enfin, ik dus op n dag, downtown, naar n zaak die er rustig uitzag en ik derin. Wilde wel n rustig kopje koffie drinken. En ik ging aan n tafeltje zitten. En wachten. Nou ik ontdekte na n gegeven moment dat ik maar niet bediend werd! Dus ik stapte naar zo'n waiter toe en vroeg waarom hij al die anderen die pas na mij de zaak waren ingekomen, eerder bediende dan mij. Die man begreep meteen dat ik n nieuweling in dit land was en die vertelde me, dat hij me deze keer wel zou bedienen, maar in de toekomst zou t beter zijn, als ik met n mannelijke escort de zaak in zou komen. Ik keek hem raar aan. Waarom zou ik met n man de zaak in moeten komen. Ik wil toch alleen maar rustig n kopje koffie drinken? Wel hij haalde zijn schouders op en ik kreeg t antwoord: I don't want to get involved and KINDLY do not rock the boat... Terwijl ik mijn kopje koffie daar zat op te drinken, zat ik over dat wat die waiter me gezegd had, te piekeren. Ik snapte er geen snars van. Later bij de babysitter aangekomen, vertelde ik het hun. Waarop ik werd uitgelegd, dat alleen maar hoertjes alleen zaken binnenkwamen, als ze op hun klanten zaten te wachten en men bediende hoertjes in zaken niet. Ik zei aan die babysitter, maar HOE weet men nu, of alle vrouwen die n zaak alleen in kwamen, nu hoertjes zijn?! Nou jaaa, dat was de conclusie en dus had ik daar vaak grote moeite mee. Want natuurlijk vergat ik dit soort dingen altijd weer straal. Nederlandse vrijheden en gewoonten, zouden echt wel n tijdje duren voordat ik dat zou omwisselen naar Canadese.
Op n dag, vertelde mijn man me, dat hij iemand had ontmoet die hij nog uit zijn jonge jaren in Nederlands Nieuw Guinea kende. We waren er uitgenodigd. En hij had met die man gepraat over onze basement apartment en die man vond dat we maar hem en zijn Philipijnse vrouw moesten ontmoeten en hun flat moesten bekijken, dan wisten we hoe n behoorlijke flat eruit zag. Het was geen doen dat wij in zo'n basement apartment bleven wonen. Hij vond dat mijn man zijn gezin n beter onderkomen moest geven. gek, als ik er NU aan terug denk, weet je. IKZELF dacht niet eraan dat we n flat moesten huren. Maar ja, we zaten er ook alleen maar in de avonden in, en op de weekenden en op de weekenden, laadden we de kinderwagen vol met eten en gingen op stap met het publieke transport de stad in, verkennen en zo. Dus nou jaa. Wat wel beroerd en vervelend werd in die basement apartment van dat huis was het wassen.
Enfin, we moesten toen op zaterdags hier in Canada nog werken halve dagen. Tenminste mijn man moest dat doen en dus op n bepaald tijdstip, kleedde ik de kinderen aan en vertrok ik met de bus en toen de ondergrondse trein, en toen weer met de bus, naar t flatgebouw van die man die mijn ega kende nog uit Nieuw Guinea. Ik wist helemaaal niets over de Phlipijnen. Wist niet eens dat er n land bestond met zo'n naam. Kan best zijn dat ik dat op school geleerd had, maar ik kon t me toen niet herinneren.
Enfin, wat ik zag toen ik er aankwam, was n vrouw die meer op n Indonesische leek. Maar dat gaf niet. Zo daar zijnde, kwam ik ook tot andere verbazendwekkende ontdekkingen. Iets waar ik eerst helemaal nooit ergens bij stilstond, maar tis wel iets dat tegenwoordig dus heel gewoon is.
Wat wilde het nu, dat deze Philipijnse dame, hier in Canada was gekomen, onder t voorwendsel van studie. Dus ze had n studenten visum. Ze had ook n Canadese vriend. Maaaar, haar visum liep ten einde en ze moest terug naar de Philipijnen. Ze ontmoette toen de vriend van mijn man en hij was wel genegen om met haar te trouwen en haar zo in Canada te laten blijven. Dus de dag dat ik eraan kwam, waren ze al geloof ik n jaar getrouwd en ze hadden n kleine meid.
Ze kon niet aan ons gesprek deelnemen, want ze sprak maar heel weinig engels. Ik vond dat raar, want ik dacht, als je toch n studenten visum hebt, dan zit je op de universiteit... en dan moet je toch goed engels kennen, anders hoe kan je de lessen volgen. Maar enfin, het was mijn zaak niet, en ik bleef er verder niet bij stilstaan.
Enfin, we hadden de gelegenheid om die lege flat boven die van RvdV te bekijken en we gaven n cheque voor de huur van de eerste en de laatste maand en we zouden binnen n week horen of we goed gekeurd waren om erin te mogen trekken. Nu moet je weten dat alle flatgebouwen op die van de Provinciale en Federale regering na, allemaal van particulieren was. Soms was t n groot bedrijf die die flatgebouwen bouwde en verhuurde en dat was dus hun inkomen. Soms was t n particulier die zo'n flatgebouw bezat en de individuele apartmenten, zo wordt n flat hier genoemd, verhuurde. Nou ik kan wel zeggen, dat ik mijn ogen niet kon geloven wat er allemaal bij kwam.Ten eerste, puilden mijn ogen uit, vanwege de vloeren dat was parket. Jeeetje, ik weet in NL had je alleen in die duren burgerhuizen in Amsterdam aan de grachten huizen met parket. en hier was t in alle apartementen. Dan, was er n fornuis en n hele hele grote ijskast erbij inbegrepen. Er waren gordijnen en lichten overal. Er was n complete keuken en deze had ook nog n aparte vaatwasmachine. Die was niet zoals men die nu kent, maar meer n ronde trommel en je schakelde de kraan naar een kant om en dat ding ging dan draaien.
De badkamer was ook compleet en overal was er goede parket vloerbedekking en in de keuken en de badkamer was er vinyl tegels.
Al dat kwam voor $120 dollar in de maand, electrisiteit, verwarming en water erbij inbegrepen. We hoefden alleen maar n telefoon aan te schaffen.
Enfin, het duurde niet land of we trokken erin. Ondertussen had mijn man ook n baan gekregen bij IBM en dat was niet zooo ver van onze flat en er was n hele goede busverbinding. Dus daar zaten we, in het ''plaatsje" Don Mills. We moesten nog veel leren. bv Over de naam van de wijken. Enfin dat adres was 70 Parkwoods Village drive, Don Mills. Later toen ik van mijn eerste man ging scheiden zou ik in t gebouw ernaast terecht komen op nr 76 dus.
do 25 jun 2009 - 22:01