aflevering #14
3 nov, 17:54
Toen ik hier kwam, was een van de dingen waar ik echt blij om was, n ware echte ligbadkuip! Ik zag altijd op fotoos van de filmsterren vroeger in NL. zoals in de Lach toch? en Photoplay, die je bij de boekwinkels kon kopen?, die filmsterren in die badkuipen met n glaasje in hun handen en dan de hele badkuip vol met schuim.
Dus toen we hier kwamen en die eerste flat van ons, ook zo'n ding had. Niet te lang, ik gelijk naar de winkel en rondneuzen. Ook bij de pharmacy. Nou ze hadden shelves vol met spullen voor t bad. Schuim zowel als badzout. Dus ik n beetje kopen. Och, och, wat genoot ik van zo'n bad. Alleen t beroerde was, dat ik geen geduld bleek te hebben, om lang in zo'n bad te blijven liggen. Ja, wat wil je? Al vanafs klein kinds aan, in Indie, namen we altijd n douche toch? En dan ook nog, moest ik leren dat het woord douche een andere betekenis had in t Engels. Dus moest ik leren dat t hier n shower genoemd werd.
Ik weet nog van de bezoeken van mijn engelse vriendin, dat er Avon producten waren in Canada. En ik vond indertijd die Topaz creme parfum zaaalig. Dus dat was ook iets dat ik probeerde te vinden. Ik wist dus al, dat t door dames, huis aan huis werd verkocht. Dus op t werk, ging ik altijd rondvragen of er iemand was, die dat verkocht.
Ook daar had ik geluk bij. Er waren er zelfs n paar. En zo gauw als die dametjes in de gaten hadden dat ik er ge intereseerd in was. Gingen ze natuurlijk om mijn koopjes vechten.
aaah, ik gebruik dat spul nog. Want Avon heeft DE beste sales altijd. En dan hebben ze ook nog dat je EN de diep ligbad producten en de showergels en de body lotion en body cremes allemaal in een geurtje kan kopen. Iets waar ik echt goed gek op ben.
Enfin, overal waar we kwamen te wonen, had je dus die badkuipen. Later in mijn leven begon ik te leren dat t hielp als je wat kaarsjes aandeed. Wat rustige muziek en deze ega van me, gaat zelfs nog n stapje verder. Die neemt n glas wijn en/of n glaasje liqueur met n groot bord met hapjes het bad mee in.
Toen we nog niet zooo lang getrouwd waren, heeft die me toch de schrik om t leven gebracht zeg. Die houdt zoveel van die lange diep ligbaden. Dat hij zelfs erbij in slaap valt en rustig n hele nacht zelfs erin kan maffen. Nou mij niet gezien. Ik wil wel graag dat t badwater lekker goed heet is hoor.
Dus toen we pas getrouwd waren, op n avond terwijl hij nog in t bad lag, ben ik naar bed gegaan. Werd in de midden van de nacht wakker en meneertje was nog niet in bed. Ik vloog het bed uit, denkende dat hij verzopen was. Nee hoor, daar lag meneertje, lekker te snurken in dat koude water. Van de schrik heb ik hem goed op zijn mieter gegeven. Zo sinds hij zag hoe geschrokken ik was? Heeft hij dat nooit meer gedaan! In slaap vallen dat is.In t bad!
Verder merkten we op dat vele spullen hier veel goedkoper waren dan in NL. Dus ook die carbolic zeep die Life Boy heet, en die wij Indischen allemaal zooo goed kennen van Indie. En dan had men ook Pears Soap. Nou mijn geluk kon niet op. Het rook altijd zooo zalig weet je in de badkamer. Maar die zepen zie je nu maar heel zelden nog, vooral die life boy kan je bij ons al jaren niet meer kopen. Ondertussen ben ik dus ook van zeep overgegaan op showergel, wat zachter en beter is voor de huid.
Waneer ik tegenwoordig in NL kom, dan loop ik me gammel te zoeken naar plaatsen die die heerlijke Palmolive zepen verkopen. Want zo lekker als dat ruikt? nee dat heb je juist tegenwoordig niet meer. Dat is allemaal verdwenen door al die vrouwen die al die allergieen hebben. Ik nijdig natuurlijk, dat begrijpen jullie wel he?
Vooral de sandalwood zeep? DIE geur mis ik erg en de geur van Jasmijn. Die kon je vroeger ook kopen. n Enkele keer dan kom ik via n soort market van de mensen uit Arabie en Azia, vooral die mensen uit India en Pakistan. Die hebben nog wel van die heerlijke zepen, met die sterke geuren. Waar ik van houd. Ik doe ze dan tussen mijn kleren. mmm, Het ruikt altijd zooo lekker als ik mijn hoedendozen openmaak, waarin ik mijn ondergoed, sokken en nylons in bewaar.
Oh ja, voor mijn man indertijd kocht ik die aftershave, vergeet de naam, kan me nog alleen maar herinneren dat het n zeilboot op de fles had staan. Enfin, wat mij betrof toen, voelde ik me dus altijd in sprookjesland.
OOK al dat spul om je gezicht mee schoon te maken. Al dat spul kostte hier bijna niets en dus kon ik daar ook mijn hart aan ophalen.
Door de bezoeken van mijn vriendin uit Engeland, leerde ik Oil of Olay kennen. En voor haar was dat peperduur in Engeland toen. Dus ze moest er altijd heel zuinig op wezen. In NL was het indertijd voor haar goedkoper. Maar ik vond dat weer erg duur. Vooral toen ik hier kwam en zelfs ontdekte dat je er kleine en grote flessen van kon kopen en dat men van tijd tot tijd, het zelfs op de uitverkoop deed. Inslaan natuurlijk he? als er uitverkoop was? Alleen nu al n aantal jaren, maken ze dat niet meer, en dat vind ik wel jammer.
Toen mijn moeder hier eens op vacantie kwam, vond ze alles maar heel raar. Omdat het allemaal zo anders was dan in NL. Maar!, hihi!, ik zag haar toch wel rondneuzen in de pharmacies en spulletjes kopen om naar NL mee terug te nemen.
Daar was ook iets mee, waar we ons naar om hebben gelachen met haar zeg! Ze was echt iemand die nergens aan dacht dat t wel eens niet zo heel hygienisch was. Dus de kinderen vonden af en toe haar gebit op de rand van de sink in de badkamer.
De eerste keer dat dat gebeurde. Was er grote opwinding bij de jongens. Die wisten niets natuurlijk over valse gebitten. Dus toen ze uitvonden dat Oma haar tanden eruit kon halen, werd ze gelijk n held in hun ogen. Maar ik gruwelde ervan en besloot mijn moeder n beetje moderne hygiene bij te brengen. Dus ik ging er op uit, om dat bruisende spul bij de pharmacy te kopen en met de kinderen om ons heen die dit allemaal ademloos stonden aan te kijken, liet ik mijn moeder zien, hoe dat spul werkte.
Eerst n groot wijd glas, zodat haar gebit erin zou passen, uit de keuken gehaald. Speciaal ervoor gekocht door mij! Dus ik deed wat water in dat glas, dan dat tabletje en dompelde gelijk haar gebit erin.
Wat hebben mijn kinderen en in, hier jaren en jaren, als we herinneringen gingen ophalen over mijn moeder, er om gelachen. Want dat gebit van haar was nog niet n seconde in dat glas met dat bruisende water, toen ze gelijk haar gebit eruit viste en boos tegen me zei: "Ben je helemaal gek, mijn gebit lost immers ook op!" Ik was eventjes zooo verbrouwereerd door haar reactie, wat ik natuurlijk niet verwacht had, dat ik niets terug zei. Maar wat ik ook probeerde, nee hoor, we konden mijn moeder er niet van overtuigen, dat haar gebit op deze manier schoongemaakt werd maar ook behouden.
In de paar jaren erna, waneer ik in NL kwam, dan zag ik dat enge gebit van haar zeg, overal en nergens eventjes liggen, want mevrouwtje had t uit haar mond gehaald, omdat t pijn deed. Gelukkig kon ik haar ervan overtuigen dat wij dat maar vies vonden en dat ze het bij ons, minstens in n glas met soda dan maar moest doen. Wat ze gelukkig ook deed, alhoewel, er was heel veel gemopper van haar erover, dat ik moeilijk aan doen was, sinds ik in Canada was gaan wonen!
wordt vervolgd.
vr 25 sep 2009 - 9:35