n Indo in Canada - 5

It never rains, but it pours!
aflevering #5
18 okt 2008, 00:49

wah deze ik raak helemaal de tel kwijt. Hoeveel afleveringen heb ik eigenlijk al gepend.. sudah la, iedereen komt er wel uit. Denk ik tenminste.

Enfin, daar zaten we dus, In cabbagetown. En ik had werk en mijn anaks waren overdag bij de vrouw van de superintendant van t gebouw waar onze basementflat was, onder daycare.

pff, mijn jongste anak, deed tierlijk muulijk. DAT begon eigenlijk al in gollan. Ik in verwachting en alles ging verkeerd. Ik moest rusten. Jaa, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan! Enfin, als ik zo naar t leven van mijn jongste anak kijk, dan gaf zijn hele jonge leven met mij altijd aan, dat ie muulijk ging doen.

Toen we naar t Canadese consulaat in Den Haag moesten, toen heb ik de lange krullende haren van mijn jongste laten knippen. Wah, hopeloos hij. Ging als n gek brullen! Ik mlompong. Maar die kapster daar in Wormerveer? Werkelijk, die verdiend n medaille, zoals ze met die vervelende anak wist om te gaan. Ja waarom eigenlijk zijn haar knippen. NU? daaraan terug denkende, weet ik dat ik dom, onnozel en goed tollol was. Al die waanideeen, die op niets anders dan onbekende angsten voor dingen die niet eens in t levensboekje staat, te zijn!

Ja, zei ik aan Victor en Jamie, jullie haar moet geknipt worden. Mamma en Pappa willen in n ander land gaan wonen en we weten niet hoe t daar is. Dus we kunnen maar beter gewoon doen en jullie haren net als gewone, wel opgevoedde mensen, kort laten knippen.

Enfin, toen we hier kwamen, nou hoor. Die kappers voor mannen? hihihihi. Dat waren geen kappers, maar schapenscheerders. Natuurlijk n grote fout van me, om dat vlakvoor mijn jongste anak te zeggen, Want die heeft altijd al n grote mond gehad en die flapte dat n keer uit, tegen die Italiaanse kapper. Sampeh die man, zijn neus in n krul en zwaar beledigd! Wilde bijna mijn jongste zoon maar met n half kaal geschoren hoofd laten zitten. Want wat gebeurde er nu? Dat de kapper met hun vader aan de praat sloeg. Deze die twee mannen, ook al hopeloos! allebei spraken ze slecht engels. En mag joost weten, hoe en wat, maar opeens, kraaide de jongste anak tegen die kapper: yea, my mother feels that all Canadian Barbers, are sheepshavers. Sampeh mijn man, bijna keselek in zijn koffie. hihi. Ze kwamen thuis en t hele verhaal werd door de kinderen in geuren en kleuren verteld. Die man antwoordde tegen mijn jongste anak, (deze die knul pas 4 jaar toen, toen dit gebeurde en al grote mulut!)You can tell your mother, that I have had a good training in cutting hair, from my father, who was a barber all his life! Waarop mijn jongste zoon prompt zei: My mother is never wrong! We KNOW this, because we ALL saw, that in Australia and New Zealand, ONLY sheep are shaven with that thing, with which YOU shave ME. In the Netherlands, we are CUT and the hairdressers, NEVER use a shaver!

hihii, kassian die kapper. En DAT alleen maar omdat IK tierlijk altijd MIJN grote mulut opende, als de drie mannen half kaal geschoren, thuis kwamen. Ja, wat wil je ook? Het is in dit land veel en veel heter dan in NL, dus het spreekt vanzelf dat men de kinderen en de mannen, kortere van haren kapsels voorzag! WIE kent zich nu niet meer die rare Amerikaanse kapsels van de jaren 50 herinneren? Net als n borstel boven op de hoofden die mannen toch? hihihi...

En dan te bedenken, dat we door de Hollandse familie die in Oakville woonde en die ons tijdelijk onderdak had gegeven, indertijd naar t hippie village in Toronto had gebracht, Waar mijn mond open viel, van al die enge en vies uitziende, lange baardige en lange harige engerds die marihuana rookten en weet ik veel wat voor hippie leventje daar nog meer uitvoerden?

Moet je Yorkdale NU zien! Nou het is de wijk waar DE rijksten van Ontario gaan inkopen. Mossoh een kopje koffie kost meer dan 3.00pop! pfff. Maar TOEN, oh my goodness gracious me! wat ik daar niet allemaal toch ook wel leuk vond hoor. Alleen die engerds man met hun baarden en lange haren tot bij hun knieeen. En oh ja, OOK nog derbij, GEEN deodorant, dus ze stonken van hier tot ginder! naast al die drugs die ze gebruikten!

Maar toch? als ik nadenk? het was n andere tijd en eerlijk gezegd? Het was n hele goeie tijd! Het was veilig in Toronto. Het gaf helemaaal niet als je je voordeur niet op slot deed! Niemand die er bij je binnen kwam. Alhoewel? men kwam wel je tuin in, achter je rug om en vernielde van alles en nog wat! achter je rug om en dan nog liegen dat ze barsten ook nog. Op n dag kwam ik thuis en mijn man wachtte me op. Er was n sociale verzorgster geweest en allemaal moesten we dat gebouw uit. Het werd onbewoonbaar verklaard. Toen mijn man me dit vertelde, ik in paniek WANT als je in Canada n andere flat wilt gaan huren moet je WEL EN de eerste maand en de laatste maand huur contant betalen. Sudah, dit in paniek raken, zou voor mij n gewoonte worden. Iets dat me uiteindelijk bijna over de rand van mijn gestel zou brengen. En dat voor niets en neks, zijn of de kop zou komen opsteken!

Enfin, we verhuisden naar n andere basement flat, maar deze keer in Oost Toronto. Waar het helemaaal meer van de Italianen en de Engels-Canadesen zou krioelen. Deze huizen werden na de oorlog gebouwd door de Canadese regering om de jonge oorlogs veteranen en hun gezinnen aan goedkope behuizing te helpen.

Wat ik natuurlijk niet wist, wasssss, dat mijn man niet eerlijk was tegenover me. We moesten eigenlijk meer betalen dan dat ie daar geld aan wou uitgeven. En deze eigenschap van hem, zou mijn kinderen en mij vaak, vervelend op de maag vallen. Er waren 3 kamers in de kelder. Goed afgewerkt hoor. Dat wel. Oh jaa, Verder wist ik ook niet, dat die dame die het bovenste gedeelte van dat huis bewoonde, dat huis ook huurde. Dusss, ze deed eigenlijk iets dat niet mag. Dat onderverhuren. Zelfs de sociale dienst wist er niets van. Enfin, er kwam natuurlijk trammelant erdoor en ik werd maar steeds door mijn man naar boven naar die dame gestuurd. Er was nog iets raars, waar ik pas later ook achter kwam.... mmmm, die dame leefde van de steun! dus het geld dat wij aan haar gaven? haha! haha! DAT was illegaal!

HIER zou ik eigenlijk beginnen te leren, over de mentaliteit van: Dog eats Dog.......... Ik zou er heeeeel lang? t slachtoffer van wezen en er nooit mee overweg wisten te gaan! en hierdoor n grondige hekel krijgen tegen de Canadees.

Helaas ben ik nu eenmaal iemand die altijd TE eerlijk en rechtvooruit was. Iemand die niet loog. Niet beduvelde en niet stal! Iemand die als ze met n ander sprak of mee omging, dacht dat die ook dezelfde soort mens waren als ze mee was opgegroeid in NL en in de Indische gemeenschap.......

enfin, de tijd kwam dat we met de Greycoach bus vanuit Toronto, naar Bufullo, New York state, zouden gaan. Want we zouden voor t eerst naar de VS gaan, naar de zoon van de oudere broer van mijn moeder! We zouden dus daar kerst meemaken en dan op tweede kerstdag terug gaan met de bus.

Nou als je over n tollol mens wilt leren? dan moet je echt met mij kennis maken hoor. Zoals ik in die tijd, met zulke grote reuze-ogen mijn ogen uitkeek! De weg naar Niagara Falls..... Ik wist niet eens wat Niagara Falls was! laat staan dat ik ooit bomen had gezien die van top tot wortel, hihi, ister niet teen toch? want n boom, mmm waaar zijn/haar teen? enfin, de natuur, was zooooo ongelovelijk prachtig. Om bomen te zien, alsof ze door glas omgeven waren en in de zon sparkelden alsof het geslepen kristal was? Nee, DAT had ik van mijn leven nog niet gezien! Totdat die winter er was, had ik zelfs nog nooit sneeuw gezien die over mijn knieeen zou vallen. Mensen die hun opritten schoonmaakte en je kon van de straat uit zelfs hun voorramen niet eens zien! Dat sneeuw dag en nacht voor dagen achter mekaar kon vallen, was ook weer iets nieuws.

Maar HET meest verbaasde ik me nog, over de verschrikkelijke kou die er altijd kwam, VOORDAT er zo'n sneeuwval zou komen!

oh jaaa, en dan de blizzards. Sneeuwstormen, waarbij je nog niet eens je eigen handen voor je ogen kon zien! Ik had zulke soort mist wel als kind in Amsterdam meegemaakt, maar sneeuw? Je kwam vaak thuis, nog witter dan n sneeuwman!

Er waren huizen die glinsterden in de zon, vanwege al die ijspegels die er van de dakgoten naar beneden liepen. Soms dan stond ik daar zo te kijken en dacht bij mezelf? DIT? geloofd geen mens in NL als ik dit ooit ga vertellen. ... dus ik vertelde het indertijd nooit aan iemand.

Verder leek t wel, alsof al die mensen die die huisjes bewoonden, hun piepkleine voortuintjes, met reuze hoge en reuze grote Zweedse blauwe pines beplanten. Je kon soms t huis niet eens zien, want die bomen waren dan zooo beladen door de sneeuw.

NOG zie ik dat in gedachten voor me en NOG maakt t me stil. Dat de natuur ZO prachtig en mooi kon zijn. En er was nog iets, dat me dat eerste jaar wel naar NL liet verlangen. Al die huisjes? waren met lichtjes versierd. En mensekinderen, je moest die huisjes van de italianen zien!!!!!! DE prachtigsten van de hele stad! En die maria beeldjes in de tuintjes voor... en de kerststalletjes daar in de sneeuw.

Limburg? HERE I AM. Dacht ik vaak! Ik heb je naar Canada mee gebracht!!! Eindelijk n deel van de stad, waar wat van NL was.....en t maakte me zo goed in mezelf, om wat van thuis, in dit land te mogen vinden. Niet wetende dat ik in latere jaren, ook in dit land, dingen van mijn geboorte land zou aantreffen.

Zoals vuurvliegjes. Krekels die als t gloedheet was, gingen krakelen. of hoe zeg je dat toch? Chikadas heetten die. Je spreekt het uit als: Tjikadaas. OH! en de kikkers en de tjapoengs die ik hier zou tegenkomen.

Alleen beroerd die tjapoengs. Alleen maar zwart man waren ze. De kleuern die ik van ze kende in Indie? bij de plassen in de tuin van mijn oom op Kramat, in Betawie? die hadden die dragonflies niet... ja wat n naam dacht ik toen en nu nog. Tjapoeng, libelle.... en hier is t n dragonflie! Maar deze tjapoeng, zou me waar ik ook ging, wat er ook maar gebeurde in dit land? Steeds weer aan mijn sokken optrekken. Zo van: ajoh! je was in Indie, later in NL en NU HIER! en je KAN HET! en dan werd mijn hart zacht en bad ik in stilte: Heer.... laat mijn hart nooit verharden, zoals ik dat bij anderen heb gezien, die t muulijker in hun leven hebben gehad dan ikke...... aaah, NU als ik si tjapoeng si, langs de oevers van de meren hier... dan kijk ik het vol met liefde aan... Het is sooo iel, so fragile... en toch is het ook zooo mooi! Altijd bij zons ondergang? dan zie ik ze nog t meeste rondvliegen. Er schijnt altijd eentje te zijn die echt eventjes naar me toe moet gaan. Om me heen vliegt... voor mijn ogen blijft fladderen en dan weer hierheen dan daarheen moet gaan!

Vlinders hier hopeloos. Ister niet zo mooi als in Indie en NL, alleen maar de Monarch vlinder is er. En daar raakte ik al gauw op uitgekeken. Terwijl deze Canadese man die ik heb, er uren en uren over kan zitten te ..... nou jaaaa, zal dat rare woord maar niet gebruiken he? hihihi

Enfin... die winter toen we in Niagara Falls aankwamen. Mensekinderen. Ik had echt geen benul HOE ver drie uren rijden eigenlijk IS! Ik had NOG steeds geen eens benul van afstanden in dit land.... en NU? pfff. eigenlijk? is er nog steeds? NIETS ver voor me. Ik ga gewoon hierheen en daarheen. Al! hihi! Maar WEL met de auto dan he?

Enfin, we kwamen daar aan en op n gegeven moment zag ik mijn neef. NU na al die jaren, krijg ik weer tranen in mijn ogen! Het was DE neef, waar ik altijd erg veel van gehouden had. hihihi en dan denk ik eventjes terug aan n andere neef. OOK liep, maar nakal man! Werkelijk hoor, als ik DIE andere op n dag tegenkom? betul! ik djitak hem! tot zijn mulut? melotot! hihihihi.. ik denk als hij DIt ooit leest? dat ie zich dan half dood (stiekempjes!!!) zit te grinneken! kurang adjar weet je, sommige neven!

Enfin, daar stond ie dan. Met dezelfde vrolijke en leuke grijns op zijn mulut! Mijn neef Raymond Kouthoofd. Zijn hele naam is Raymond Donald Kouthoofd!

NOG zie ik hem staan, toen vroeher, nog buwaya! daar voor dat huis van zijn oudere zus en DE zwager, waarover hij hemels kon praten, maar voor wie ik altijd als De dood was! Deze ik ga terug, in tijd, als ik deze Neef van me bedenk! NOG zie ik hem! daar stonden ze dan, de 2 mannelijke zwagers. De man van n andere oudere zus van mijn neef, Alex en dan Jan en deze si Raymond.... twee brutaal eigenlijk als je nadenkt! al getrouwd en dan nog meisjes opfluiten en si Raymond opstoken. Ik herinner me nog dat Hollandse meisje daar tegenover mijn nicht en haar man woonde. MOOI dat ze was! Maar ja, helaas, dat werd niets en later is, na n heleboel meisjes, deze lieve, lieve, ooooh zooo lieve neef, met n Indisch meisje getrouwd en daar kreeg hij n prachtige en oooh zooo pientere dochter van, op wie hij van trots barstte en n schat van n zoon! Op wie hij ook enorm trots was.

We stonden echt wel eventjes stil. Hij en ik. daar in die binnenplaats van die bushalte in Niagara Falls... met tranen in de ogen zagen we mekaar terug.... ZO hard als ik toen omhelsd geworden was? Neee, dat is erna? nooit meer gebeurd.

Wat zijn we mekaar na gekomen in de korte jaren dat ik hem aan deze kant van de oceaan mocht meemaken! Vaak had hij t over zijn zwager voor wie hij n broertje was en die voor hem DE broer was die hij nooit gehad had eigenlijk. Ja hij had wel n oudere broer gehad, maar toen die stierf in Indie, voor de oorlog, was Raymond eigenlijk nog heel jong. Hij keek echt naar deze zwager van hem op. De man van zijn op een na oudste zus! Tot zijn dood toe, zou Raymond over deze zwager, waarvan hij nooit geweten had dat ik doods en doodsbang voor die man altijd geweest was, praten. En ik? ik luisterde alleen en als hij dan zo bezig was? Dan kwam die naar me toe... en vroeg me dan wel eens? Waarom is t leven zoals t is he? Vicky. Ik zei dan niets en we omhelsden mekaar dan alleen maar.

Wat we samen in die korte tijd dat hij nog had, maar dat we niet van te voren wisten, dat die dat alleen maar nog had? hebben afgekletst en gelachen.. aduuuuh, ik zie ons nog zitten in dat huis dat mijn eerste man en ik in Don Mills bezaten.. Sampeh, vaak pas om 4 uur in de ochtend, dan sleepten we ons tegen wil en dank naar boven naar de slaapkamers... Hij zei altijd, met n krop in zijn keel: DIT bij jou komen en jij bij mij komen? Net als vreoger in NL en Indie he? Vick? Hij uitte ook wel eens, dat hij zich tegen mij goed kon uiten en dat ik hem zooo goed begreep. Dat ik altijd precies de juiste woorden wist te vinden, die hem zooo goed deden voelen en die hem vrede gaven om weer verder te kunnen gaan.

ah yeah! such is life. Enfin, daar waren we dus, in Niagara Falls en al liepen de tranen over zijn wangen. Een van de eerste dingen die hij ons vroeg was: Hebben jullie de Falls al gezien? Nee dat hadden we niet. Wel het was HET mooist TOEN!!!!!!!!

TOEN? waren de falls heeel anders dan NU! Er was al die lichten die je er nu s avonds hebt, maar t was nog niet zooo opgebouwd voor de toeristen als indertijd. Gossiemijne, werkelijk waar. Door die spray van de falls die omhoog ging? EN die hele hele oude bomen die er daar stonden? Het leek wel of je in sprookland was terecht gekomen!

Het is werkelijk iets? dat je moet zien, het is gewoon niet te beschrijven! Al dat ijs en dan die pegels die er natuurlijk gevormd waren. Als je ooit ondergronds in grotten geweest bent, met al die stalagites en weet ik veel wat voor gites nog meer? dan kan jij je wel enige voorstelling geven, van HOE die spray daar langs die Falls en langs de Niagara Rivier? het allemaal heeft opgebouwd.

Ik was gewoon stil, van DIT wat de natuur had geschapen. Het was werkelijk? sprookland! En toen, gingen we op pad, via de freeway, zoals de highways in de VS genoemd werden...... en er was n blizzard. Helemaal van Niagara Falls, via Buffalo, naar Rochester, New York State! HOE we ooit heelhuids in dat huis wat Raymond en zijn vrouw daar hadden gehuurd zijn aangekomen? Weet ik tot de dag van vandaag? NOG niet. Enne, het andere rampzalige gedoe was OOK nog? We konden nergens stoppen, en daarom had Raymond voor ons n paar flessen meegenomen, daar moest maar in geplast worden. Beroerde wassss. dat de mannen er gemakkelijk in konden plassen, maar ikke was n vrouw.... hihihi. gut WAT n toestand! Sampeh die arme Raymond helemaal de kluts kwijt!

Wat bleek nl? WAAROM we niet onderweg konden stoppen? Doodgewoon, omdat ie wel de weg via de map naar Niagara Falls wist, maar als die de Freeway af ging, dan was ie de weg kwijt! dus ik lekker de pieneut indertijd.. mensekinderen, ik leerde als ik in de winter met si Raymond op pad ging in de auto? EERST naar de toilet, want onderweg? raakte meneertje de weg kwijt. Oh, jaa, en dan kwam t er OOK nog bij? dat als zijn vrouw er niet was? dan werd er van MIJ verwacht!!! NIET van de anderen hoor! ALLEEN maar van MIJ!!! dat ik hem op t goede en juiste pad hield! minta ampun! deze de goeie oude tijd? hihihi.
aaah! But WHAT a time THAT WAS!!! pas nieuw in Noord Amerika.. en mijn eerste bezoek aan de VS was n bezoek aan mijn neef en zijn gezin... naar Rochester laginya!

wordt vervolgd!