n Indo in Canada - 15

aflevering #15
5 nov, 21:51


Nu zitten we dus in Don Mills in die flat aan Parkwoods Village drive. Ik weet nog toen we er kwamen, dat ik de naam zo echt engels vond. Meestal als je de namen van de straten ziet hier, dan geeft dat aan, hoe dat kleine dorpje vroeger heette, voordat het bij n groter dorp gevoegd werd. En WIE de mensen waren die, het dorpje indertijd op gang bracht en hoge en belangrijke pieten waren geworden.

Dit is ook de tijd dat ik door Mr. Tom Brown naar business college gestuurd werd. Dat was op zich ook al weer iets.

Ten eerste toen ik dus dat telefoontje van hem kreeg en moest bekennen dat ik bij Crown Trust ontslagen was, vanwege de ziekte van de kinderen was hij hardstikke blij! OH Good, was zijn antwoord. Want ik heb je nodig en ik wil dat je naar Shaw's business College gaat om je typingspeed omhoog te brengen en dan zal het tijdperk bij mij op zijn, want ik heb alleen maar voor n bepaalde tijd, werk voor je, maar dan kan je unemployement betalingen krijgen en ga je naar Centennial College en daar ga jij je grade 13 halen.

OH! en hij had ook nog n goed adres voor de kinderen. Dat bleek n duitser te zijn, die n groot huis had gebouwd, in the country. In het plaatsje Unionville.
Goh dat was TOEN!!!!!!! Heeeeel ver bij ons vandaan en heeeel ver buiten de stad! Notabenen, is het NU niet meer zo ver van mij vandaan en kom ik er nogal vaak! Frank en ik gaan daar heel vaak gewoon gezellig rondsjouwen en op vrijdag of zaterdag avonds vaak dat Canadese gedoe doen. BBQ chickenwings en bier eten en drinken.. Verschrikkelijk slecht voor de cholestorol. Maar heee, tis n hardstikke leuk uitje. Gezellige winkels, Precies up-my-alley en Frank is ook nog n gezellige knul die precies van mij over de jaren heen heeft geleerd, WAT goede smaak inrichting is... Daarbij is hij n artist, dus hij ziet de artistieke kant in mij ook, waneer we daar rondsjouwen. Dan in de zomermaanden is er tegenwoordig n aantal weken, jazz concerten buiten op straat. Dus beter kan t niet. We hoeven zelfs helemaal Toronto niet meer in, met al die parkeer problemen daar.

Zo enfin, ik die Duitser opbellen. En hij kwam ons halen,om dat hele gedoetje van hem te bekijken. Nou het was werkelijk indrukwekkend. Ik zou in latere jaren leren, dat Duitsers, Oostenrijkers en Scandinaviers, ware huizenbouwers waren! WAT ze niet allemaal in hun huizen hebben. HYPER modern! En ALLES moet en gaat met allerlei electrische knopjes. En ik maar altijd denken van: HOE doen jullie dat? waneer er n black-out issss... hihhi, in gedachten dus? zag ik al, dat de huisvrouw bezig was die metershoge gordijnen te sluiten.Ze drukt dus op n knopje? en dan is er n black-out en dat gordijn zit vast hoor! halverwege als t nog niet helemaal dicht is.. hihihi. Ja die lui? en hun huizen? Nou je WEET NIET wat je ziet, als je in hun zelf ontworpen huizen komt. Vooral de Oostenrijkers, Zwitsers en Scandinaviers hun heating systeem. is out-a-this-world! Werkelijk waar! Geweldig.

Dus niet alleen keken we onze ogen uit naar dat zelf gebouwde en ontworpen huis, maar ook hoe de school in mekaar zat. Het beviel mij bijzonder, nl. dat er Europees gediplomeerde onderwijzeressen zaten! Ze kwamen van overal. Van Scandinavie, van Duitsland, van Oostenrijk, Zwiterserland. Maar helaas niet van NL

Er was OOK n ziekenboeg, voor zieke kinderen. En men ging dan de ouders bellen, als de kinderen, terwijl ze op school waren, niet lekker werden. Er was zelfs n verpleegster aanwezig en die was ook n West-Europese. Nou beter kon t niet. ALLEEN? Het kostte handenvol geld. Dus daar moesten we nog over nadenken.

Maar voor Mr. Tom Brown was dat geen bezwaar. Hij zorgde in ieder geval, dat waneer ik bij hem werkte, dat ik meer dan genoeg verdiende, om nog wat over te houden nadat ik die Duitsers had betaald! hihihi.. NU? denk ik? DAT? TOEN? Was stapel en stapel gek. Wie gaat nu werken, om alleen maar zo iets van misschien $50,00 per maand over te houden! NU? zou ik gewoon thuis blijven en s avonds werk zoeken hoor.

Maar neee, Mr. Tom Brown, die hield me aan t werk. Dus ik s avonds na t werk, eerst naar College. Daar leerde ik dus typen. Later toen ik al mijn eerste man verlaten had, stuurde hij me er weeeeer heen! Toen was t voor: Business English, en voor Law English en voor Medical Terminolgy English... jeetje. ik bleef Engels leren. Maar ja, hij HAD gelijk. Al die technische termen waren inderdaad anders. De manier van documentatie was anders EN!!! Beste van t beste, ik zou later voor 3 jaar n partime secretary job hebben bij het ministery van Justitie van de Provincie Ontario. En JUIST OMDAT ik dipolomas van Shaw en Centennial College had EN omdat BP me bij de bieb onder haar vleugels had genomen en ik was n wandelende encyclopedia over allerlei soorten wetten in Ontario en de rest van Canada en Federaal.

Enfin, dan te denken? dat waar ik ook maar ging tempen (zo zeg je dat in t kort. I went temping. kort voor temporary jobs of tijdelijk werk)ik nooit van mijn leven enige emigrante aantrof. Want wat blijkt nu? dat de Canadees? vind? dat geen een emigranten, goed engels spreekt. Misschien was dat ook wel zo in die tijd. Want waar ik ook achter kwam indertijd, wassss, dat jij als secretaresse? altijd de gramatica en de punctuation van je baas moest verbeteren... sug sug, en dan te denken dat ik n emigrante was! Ik wist niet eens dat dat moest. Enfin, ik had hierdoor in latere jaren, toen ik bij de bieb weg gegaan was, daar goed profijt van.

Daar mijn man ook bij zijn eerste baan was ontslagen en nog niets had gehoord van IBM, die ook in Don Mills was, gingen we samen naar College overdag. De kinderen, gingen in de daycare. En och och, voor t eerst in al die korte tijd dat ik er was, kon ik met n gerust hart studeren.

Alleen was ik door echt zelfbewust en schaamde me rot. Want ik was als de dood, dat ik, net zoals indertijd op school in NL?, ik De stomste was in de klas.

In NL had ik n grondige hekel aan studeren. Dat kwam van mijn jeugd in Indie. Waar ik al niet goed kon studeren en door een van mijn nichten hoognodig, volgens haar, bijgewerkt moest worden. Maar dat ging met slaan en klappen op mijn hoofd en op mijn vingers. Dus over de jaren heen, had ik daar n echte blok voor opgebouwd. En nu moest ik van Mr.Tom Brown, gaan studeren. Wel ik begon me al meteen voor te bereiden dan ik n mislukkeling was. Dat mijn man me nog erger zou aframmelen, omdat ik niet kon leren. Om daar op college maar nog niet te spreken.

MAAR! Tot mijn grote verbazing? ooooh, ik kon t gewoon niet geloven!! De manier, waarop men met mij omging? bracht me hele hoge punten. Elke keer ik weer werk in moest leveren? Kreeg ik diarhee, van de zenuwen. Mijn testen, volgens mij? waren grote rampen, maar ik haalde door hoge punten en ik kon DAT? ECHT NIET begrijpen!

Verder? Toen ik op Centennial College kwam, hoefde ik niet eens het hele jaar van grade 13 te doen! ik kon t in 4 maanden doen! OMDAT ik Shaw's Business College achter me had staan.

Ja je moet nl weten? Indertijd? had je 6 en 7 jaren van Highschool. Grade 13 was voor de knappe studenten en die gingen dan na highschool direct naar de universiteit. En om op de uni te komen, moest je gemiddelde punt dus 85 graden zijn.

En mijn punten waren dat en hoger.......... ik werd hoe langer hoe nerveuser indertijd, want ik kon dit echt niet begrijpen. Vooral die klas met engelse les, werd al gauw door de Dean of English Department, opgeheven voor me en na n maand kreeg ik werk in zijn kantoor, en n hoog punt van overgaan! Ik hoefde niet eens meer naar de klas toe.

Hij riep me op n dag bij zich en zei aan me, dat ik met de engelse klas klaar was en dat hij me nodig had omdat ik zo vlug en accuraat typte, om de thesis voor zijn exstudenten die voor hun PH.D. studeerden, op te tijpen en ik zou er contant voor betaald worden! Het ging weliswaar per uur, maar t was onder de tafel! Dus dat inkomen hoefde ik niet aan de belasting op te geven, want de studenten gaven dat ook niet op, als uitgaven.

Daar zat ik dan menig ochtend of middag, op zijn kantoor. Zelfs deed ik werk voor hemzelf, als zijn secretaresse overvallen was door veel werk, van hem! Ook DAT werd contant onder de tafel betaald!

De jongelui in mijn klassen mochten me erg graag en hadden al gauw door hoe mishandelend mijn ega was. VOOR hem waren ze (zoals dat hier eigen is) heeel aardig en beleefd, maar ik merkte aan allerlei dingen op, dat niet alleen mijn kinderen maar ook ik, op school beschermd werden door hun.

Ze bedachten n manier, waarop mijn man niet toegelaten kon worden in de gymnasium, en ik plezier kon hebben en sommigen van hun, hielden de kinderen bezig in de lunchhours.

Ze bekokstoofden samen met de Dean of the English Department en zijn secretaresse, dat ik mee moest doen, om de eer van de College in de zomermaanden, hoog te houden.

Zo leerde ik competative badminton spelen. Mensekinderen, gelukkig maar was ik zo mager als n lat. Ik dacht wel eens, als ik dikker was geweest? had ik zeer beslist, kiloooos afgevallen.

De leraar math, merkte op dat ik er niet sterk in was en zo werd ik apart geroepen en kreeg ik s avonds na t werk, (toen werkte ik voor Mr. Tom Brown) prive hulp van die leraar en zo haalde ik uiteindelijk mijn grade 13 graad op college van highschool.

Enfin, de cursussen af, toen had Tom Brown n baan voor me bij de Forresters. Dat is n verzekerings maatschappij, opgesteld op het idee en manier van leven van de schotten in Scotland in de oude tijden.

En daaaar leerde ik schots praten. OH jaaa, en die th, die hun zo dwars zat en schotse uitdrukkingen. hihi. . Waneer mensen mij niet kenden? Dacht men echt dat ik n schotse was. Want ik kwam toen erachter dat ik heel vlug, klemtonen van andere culturen, gelijk overnam. Dus ik sprak Engels met n Schots accent. Iets dat vooral Mr. Brown echt amuseerde.

Ik leerde ook over shellshock. Want een van de studenten, n jong meisje en ik raakten heel goed bevriend. Haar vader was nl, n zware drinker. Hij mishandelde daarom ook zijn vrouw en kinderen erg, thuis.

Door haar leerde ik, dat n heleboel veterans van de tweede oorlog aan shellshock leden en dat n heleboel ook in n bepaald ziekenhuis lagen. DAT ziekenhuis is nu n soort Academisch ziekenhuis in Toronto en het Nederlandse Consulaat gebruikt er nu, Nederlandse Psychiaters, om zij die aan Post Traumatic Stress Disorder lijden van de gevolgen van de tweede wereldoorlog met Duitsland en Japan, hulp nodig hebben. Het is dank zij deze psychiaters, dat nu meer Nederlanders slagen voor de uitslagen van de onderzoeken die er nodig zijn, om n oorlogs gratuity te krijgen via de Pensioen en Uitkeringsraad in Leiden, NL. Namelijk: de Wuv en de Wubo en dan zijn er ook nog andere gratuities voor andere soorten traumas die men in NL wel erkend maar hier helemaal geen kaas van hebben gegeten.

Het was ook na deze studies op die colleges, dat mijn man en ik gingen verhuizen naar n ander flatgebouw. En DAT bracht de kinderen ook bij n andere school. Brookbanks Public School, zou later heel funest blijken te zijn voor mijn oudste zoon. Want de manier waarop men hier les geeft op de publieke scholen, is niet geschikt voor n heleboel kinderen. Vooral niet als ze HDD hebben. Iets dat mijn oudste nl bleek te hebben.

Het was ook op Brookbanks Public School, dat het onderwijzend personeel voor t eerst met n emigrante te maken kregen die voor haar kinderen opkwam en HUN niet alleen op hun plaats wist te zetten, maar zelfs de manier wist HOE veranderingen in het schoolsysteem aan te brengen.
Uiteindelijk op highschool, ging er n gezegde rond bij de leraren: Don't tangle with the Mendham kids, the mother is a royal bitch! Toen ik DAT hoorde? Grijnsde ik, want ik wist dat I got under their skin en dat ze mijn kinderen goed moesten behandelen, anders kon t hun baantje kosten.

Ik wist HOE de system werkte en wie ik kon aanklampen en zelfs met succes kon bedreigen. Want t is nl zoooo hier dat n Trustee of the Board of Education? n gekozen beroep issss. Dus je wordt door de gemeenschap waar de school is, erin gekozen. DAT gebeurd tijdens de stemmingen van de gemeentes, voor nieuwe bestuurders voor n subdivision of n klein stadje.

Indertijd had je nog verschillende gemeenten wat de stad Toronto maakte, dat is nu allemaal weggevallen in navolging van hoe men dat in Engeland en NL doet.

Indertijd, bestond Toronto uit: East York, North York, Downsview, Etobicoke, (spreek de ke op t einde dus niet uit!), Willowdale, Scarborough en Agincourt.

De namen Scarborough, komt van n plaats in Noord Yorkshire in UK en Agincourt is zo genoemd, naar n gevecht in, als ik t me goed herinner.... op St. Crispins Day, Vrijdag de 15de October,1415.. in Frankrijk. Waar de Engelse koning Henry Vde n gevecht aanging met de Franse koning,Charles VIst, om de troon in Frankrijk.

wordt vervolgd.