Geschiedenis van de Indo's tot 1942 - Deel 5....het IEV

Bronnen: zie deel 1.

Op straffe van het feit, dat ik misschien wel eens een paar grote "batu's" naar mijn kop gegooid zal krijgen, waag ik het erop om onderstaand iets over het IEV te plaatsen. Op en uit mijn zwerftochten op het internet en omgang met diverse Indische mensen van verschillende pluimage, is mij opgevallen, dat bij velen er toch iets ontbreekt aan hun basiskennis over het IEV.

Mocht mijn bewering en gedachtengang juist zijn, gooi dan aub niet die stenen naar mijn kop, want ik heb het ook maar slechts uit de geschreven geschriften, ons nagelaten door diverse schrijvers, maar kom dan met corrigerende feiten. Heel graag, want een mens (ook al ben ik Indo, ik ben ook maar een mens ) is nooit te oud om te leren.


Het Indo-Europeesch Verbond.


In het bondsblad Onze Stem van het IEV gedateerd 13 september 1928 schreef het lid F.L.H. Dessauvagie eens: "Wie het Verbond als een politieke partij wil betitelen, alleen omdat het aan politiek doet, welnu, die doet maar. Politiek is voor ons enkel een middel en geen doel."

Het Verbond was toen 12 jaren ervoor opgericht en het initiatief tot oprichting kwam van de "Totoks"- de in Indië geboren Hollanders, welke ambtenaar waren, met een primair doel, namelijk: Zich teweer stellen tegen het verschil in behandeling en salariëring van Totok's en Indo's in goede positie ten opzichte van diegenen die uit Nederland kwamen en/of daar gestudeerd hadden.
Het was voor deze initiatiefnemers van groot belang, dat er veel leden zich aanmeldden en werd derhalve ook opengesteld voor "alle" Indo's én voor Indonesiers.

Het Verbond had ook nog andere doelstellingen en dat was de armenzorg ten behoeve van de onderste laag van de Nederlands-Indische samenleving, hetgeen leidde tot een omstuimige groei van het aantal leden; ook werden gemeenschappen van boeren en bedrijven opgericht en ondersteund.

De meeste Indo's verwachtten dat hun lot zou verbeteren en dat gebeurde inderdaad ook; er werd voedsel en kleding verstrekt en het op europees geschoeid onderwijs werd voor hen opengesteld, scholen werden opgericht en studiebeurzen werden ter beschikking gesteld.

Door al deze zaken/voorzieningen groeide het aantal Indo-leden boven het aantal Totokleden uit en enkel op basis van dit aantal Indoleden had deze Indogroep zelfs een grote politieke invloed kunnen verkrijgen, ware het niet dat deze leden geen politieke ambities hadden en daarmee toonde men ergo de politieke zwakte. !!

Heel anders was de INDISCHE PARTIJ, opgericht in 1912 en reeds in 1913 verboden, die wel politieke aspiraties had en werden de oprichter (Douwes Dekker) en voormannen verbannen. !!!! (In een volgend artikel meer hierover.)

Een ander zwaarwegend (min)punt was de onderlinge verdeeldheid over wat onder het begrip "Indo" verstaan diende te worden en alhoewel menigmaal fel gediscussieerd werd, tot enige bevredigende oplossing voor een elk lid, is het helaas nooit gekomen.

Er wordt wel eens (ten onrechte) beweerd, dat bij het IEV het accent lag op "Indo".
Het IEV was echter in wezen "Europees", want uit de voorwaarden waarop men lid kon worden, valt dit te lezen. De Totoks waren allen welkom en zelfs zij die in Holland zaten en nog nooit een voet in Indië hadden gezet, konden namelijk lid worden.

Veel "echte" Indo's hadden hiermee moeite en menig maal werd de afkorting IEV wel eens verbasterd tot Indo En Verlak.

Voor adspirant Indoleden golden dezelfde voorwaarden als voor de Totoks en Hollanders, echter met dien verstande dat voor de Indo's en Indonesiers de extra bepaling gold, dat zij voldoende Europees moesten zijn in gedrag en gedachte en zij nemen het voor lief aan, "want de Indo's hadden de Totoks nodig om niet geisoleerd te raken".

Er was hun veel aangelegen om de Totoks ervan te overtuigen, dat de begrippen "lui, onbetrouwbaar, indoLENT, liplap e.d. "slechts afkomstig waren uit de monden van die domme "Jan Fuseliers", maar er waren toch nog wel steeds Totoks die de Indo's wantrouwden en bang waren dat de Indo's zich ooit wel eens zouden inzetten om Indië los te maken van Holland.

Deel 6 volgt. De Indische partij en Indië voor de Indiërs.

Waarom met batu gegooid? Ik ontmoet op internet vaker (voornamelijk jonge in de buurt) indo's die in het kader van het behoud der indische cultuur de totok visie propageren, maar zelf weten ze het niet, of hebben het zelf niet eens in de gaten.

Prima artikel in het kader van de indo moet zichzelf eens in de spiegel durven bekijken.

Indo en verlak: dat zei mijn vader ook. Ik zocht naar die kreet toen ik ooit op dat indisch3.0 het IEV noemde.
Ik weet niet meer in het kader waarvan.

mvgr

Ed vos

Ik zal u eens helpen Heni.
Binnenkort (mei -juni)zijn er weer de eindexamens en dit heb ik op het net gezet om die jongeren es te helpen in hun zoektocht naar NI

Het Indo Europeesch Verbond (IEV) opgericht 1919

Het Indo-Europees Verbond werd in juli 1919 opgericht 'ter verdediging van belangen'. Het was eigenlijk geen politieke partij, maar een socio-etnische vereniging om een bepaald doel te bereiken. De overgrote meerderheid van de middenklasse van de Indo-europeanen sloot zich hierbij aan. In 1931 bereikte het ledental van de organisatie de 13.000. De 'verdediging van belangen' en gevoelens van 'loyaliteit ten opzichte van het Nederlandse gezag' brachten het Verbond dikwijls in direct conflict met de Indonesische Nationalisten. Zij vond zich - bij monde van haar voorzitter F.H. de Hoog in 1937 - de 'meest Indisch georiënteerde onder de Europese groep en de meest Nederlands georiënteerde onder de Indonesische groepen.

De Indo-Europeanen - de bevolking van 'gemengd bloed' - bevonden zich sociaal, economisch en politiek in een zeer onaangename positie. Wettelijk waren ze 'Europeanen' en dus uitgesloten van de rechten, uitsluitend genoten door Indonesiërs. Economisch gezien waren ze 'kolonialen' en om veel redenen, waarvan verscheidene onjuist, minder gewaardeerd en in loon achtergesteld bij de Europeanen van zuiver ras. Sociaal bevonden zij zich in een middenpositie, waarbij zij zowel van zuiver Europese zijde als van Indonesische zijde geminacht werden.
Indië was hun vaderland, maar ze waren geen Indonesiërs en wilden dat ook niet zijn.

De Indo-groep pretendeerde, als geboren Oosterlingen, dichter te staan bij de Indonesiërs en wenste door deze Indonesiërs ook niet als vreemdelingen te worden beschouwd. Tegelijkertijd pretendeerden zij zo goed Nederlands te zijn als de Nederlanders en hechtten ze grote waarde aan het onverbrekelijk handhaven van de band met het moederland. Daaruit viel al te verwachten dat, zouden Nederlanders en Indonesiërs met elkaar in een scherp conflict raken, de Indo's de eerste en voornaamste slachtoffers zouden worden.

De positie der Indo-europeanen was niet anders te zien dan als een zeer tragische. Een groep die in de samenleving in een scheve positie was geplaatst; die zich Europeaan voelde en het staats- rechtelijk ook was, maar die voor het grootste deel sociaal en economisch behoorde tot de Indonesische massa, welke zij minachtte. Een groep waarop door de bovenlaag werd neergekeken en die door de Indonesiërs werd veracht als renegaten of - door de Indonesische bourgoisie - beschouwd als concurrenten; een groep die door de onderlaag langzamerhand uit haar positie werd gedrukt en die door de Nederlanders niet voldoende werd gesteund, omdat die in hun politiek van tegen elkaar uitspelen van Indonesiër en Indo (het) niet zover konden drijven dat hun eigen belangen daardoor zouden worden geschaad; een groep tenslotte die door de Revolutie gedwongen werd een keus te doen, welke, hoe dan ook, altijd zou neerkomen op het opgeven van een ideaal - 'Indie ons Vaderland' -, of van een staatsrechtelijke positie die sociaal aanzien had verschaft.

Citaat uit : J.M. Pluvier - Overzicht van de ontwikkelingen der nationalistische beweging in Indonesië; in de jaren 1930 tot 1942. (1953)

Ed Vos schreef:

Het Indo Europeesch Verbond (IEV) opgericht 1919

De overgrote meerderheid van de middenklasse van de Indo-europeanen sloot zich hierbij aan.

Sociaal bevonden zij zich in een middenpositie, waarbij zij zowel van zuiver Europese zijde als van Indonesische zijde geminacht werden.
Indië was hun vaderland, maar ze waren geen Indonesiërs en wilden dat ook niet zijn.

De Indo-groep pretendeerde, als geboren Oosterlingen, dichter te staan bij de Indonesiërs en wenste door deze Indonesiërs ook niet als vreemdelingen te worden beschouwd.

maar die voor het grootste deel sociaal en economisch behoorde tot de Indonesische massa, welke zij minachtte.

Een groep waarop door de bovenlaag werd neergekeken en die door de Indonesiërs werd veracht als renegaten of - door de Indonesische bourgoisie - beschouwd als concurrenten; een groep die door de onderlaag langzamerhand uit haar positie werd gedrukt en die door de Nederlanders niet voldoende werd gesteund, omdat die in hun politiek van tegen elkaar uitspelen van Indonesiër en Indo (het) niet zover konden drijven dat hun eigen belangen daardoor zouden worden geschaad; een groep tenslotte die door de Revolutie gedwongen werd een keus te doen, welke, hoe dan ook, altijd zou neerkomen op het opgeven van een ideaal - 'Indie ons Vaderland' -, of van een staatsrechtelijke positie die sociaal aanzien had verschaft.

Citaat uit : J.M. Pluvier - Overzicht van de ontwikkelingen der nationalistische beweging in Indonesië; in de jaren 1930 tot 1942. (1953)

Ik zie verschillende woorden:
1.Indo middenklasse .
Ik vraag me af of de Indo middenklasse (wat versta Pluvier onder middenklasse?) willen aansluiten met de doelgroep van I.E.V ( Indo pauper).

2.Middenpositie , die moeilijk aansluiting kan vinden bij de Nederlanders en ook niet gelijk gesteld wil worden als de Inlanders die ze minnachten.

3. Ik vraag me af of in de periode van 1900-1942 een duidelijk te herrkennen Indonesische bourgoise bestaat .
4. Ik vraag me af of de onderlaag ? van de Indonesiers (" Inlanders" ) de positie van de Indo' s kunnen bedreigen. Zoals kleine ambtenaren, klerken en eenvoudige administratieve baantjes.
Wel hebben ze concurrentie van de import van de nieuwe orang baru's (de totoks) en de goed geschoolde Inlanders ( zie Weg tot het Westen disertatie van Kees Groeneboer KITLV).
In de jaren 20 en 30 is er sprake van een staking omdat de Indo' s het onterecht vinden dat hun banen "afgepakt" werden door de Inlanders , die betere diploma' s hebben.

We hebben het over de jaren 30 en niet de tijd van Noach.
Sla uw geschiedenisboeken er maar eens op na en lees niet selectief om uw gelijk te bewijzen en uw jihad tegen de nederlanders voort te zetten.
Daar hebben we niets aan

mvgr

Ed Vos

Ed Vos schreef:

We hebben het over de jaren 30 en niet de tijd van Noach.
Sla uw geschiedenisboeken er maar eens op na en lees niet selectief om uw gelijk te bewijzen en uw jihad tegen de nederlanders voort te zetten.
Daar hebben we niets aan

mvgr

Ed Vos

In de tijd van Noach (?) en Jihad tegen de Nederlanders ?
Ik dacht dat we hier over een stukje van Pluvier hadden , in de jaren 1930-1942.
Citaat uit : J.M. Pluvier - Overzicht van de ontwikkelingen der nationalistische beweging in Indonesië; in de jaren 1930 tot 1942. (1953)

Hoewel het een oude boek was (>50 jr geleden) , kon men toen al weten hoe de sociale omstandigheden van de doelgroep I.E.V was.
De zgn Indo Pauper , er zijn veel artikelen op het net te vinden , en boeken geschreven .
De Indo paupers werden pas geholpen toen men de IEV oprichte in 1919 .
Met het doel om de economische en sociale positie van de doelgroep op te krikken.
Later kreeg het een politieke karakter .
Quote:
Tweeerlei weg ging het Europeesche bloed bij zijn penetratie in onze kolonieen " naar de kampoeng" of " naar het Koningsplein"
Koningsplein is de plaats , waar te Batavia de groote deftige heerenhuizen staan ; wij zouden in Nederland zeggen: de bocht van de Heerengracht.
In Batavia ging de kleine boengs uitwijken naar de wijk Kemajoran.
Later zijn ze bekend als de Indo Kemayoran .
Keroncong Kemayoran , en de Boeaja's Kemajoran.

" Ieder , die Indie kent weet hoe vaak het voorkomt , dat perspnen van Europeesche afstamming gevestigd zijn te midden van Inlanders en gaandeweog ook maatschappelijk deel beginnen uit te maken de inheemse amenleving " Mr C. Th van Deventer .

" Zijn " rassuperioriteitswaan " weerhoudt hem ervan den Islam te omhelzen ; als gevolg waarvan hij dus niet effectief " in de inheemsche bevolking wordt opgelost" .Zie ook Pluvier .
Rasschaamtegevoel van Nederlanders weerhoudt hen om dergelijke gemengbloedigen te employeeren voor die baantjes ; die door genoemde mengbloeden zoo gaarne worden vervuld , a.d.z chauffeur , rekeninglooper , enz. Dr J.Th Kok

Dat was de reden dat men I.E.V hadden opgericht om de misstanden op te heffen.
Alleen werd het proces bemoeilijkt door de komst van nieuwe vers bloed ( de Orang Baru) en de opkomst van goed opgeleide Inlanders.De komst van de Jappaners en de onafhankelijkheid van Indonesia had alles te niet gedaan.

Als maatschappelijke groep bestaat de IEV nog tot omstreeks 1960 , ik had zelf 6 jaar I.E.V /GIKI lagere school gedaan .
In 2003 bestaat mijn oude school nog steeds (nu nog denk ik) .
Ik zal tzt een foto plaatsen.