n Indo in Canada - 19

aflevering #19
21 nov, 19:47


In 1970 maakten we kennis met n nationale of beter gezegd een provinciale crisis in de provincie Quebec, die heel Canada in de greep van spanning zou houden.

Er waren 2 mannen gekidnapt door de Front de liberation du Quebec. Zo heette die groep. Ze hadden 2 mannen gekidnapt. Namelijk de British Trade Commissioner, James Cross en Quebec Labour minister: Pierre Laporte. Pierre Laporte heeft het met de dood moeten bekopen en uiteindelijk werd er aan de eis van de kriminelen voldaan dat ze n vliegtuig kregen om Canada te verlaten. Als ik me niet vergis? Werden ze naar Cuba gevlogen. James Cross kwam er levend vanaf en ging geloof ik eerder terug naar de UK.

De Front de Liberation de Quebec ook wel bekend als: Front Liberation Quebecois was een nationalist en Marxist revolutionary groep in de provincie Quebec. Zij waren verantwoordelijk voor over 200 bombings in de Provincie Quebec. En hadden ook de Montreal Stock Exchange gebombardeerd in 1969. Die 5 mensen met de dood moesten bekopen.

Deze aanvallen, culminated met de kidnapping van bovengenoemde heren en wat bekend is gebleven in de Canadese geschiedenis als: The October Crisis.

Het was n groep die n beweging in de provincie Quebec steunde om onafhankelijk van Canada te verkrijgen. Het was begonnen in de vroege jaren van 1960 en steunde de Quebec souvernity beweging.

Het begin van de FLQ viel samen met Quebecs "stille revolutie". Dit gebeurde na de dood van de Quebec Premier: Maurice Duplesis. De acties en waar deze partij voor stond, werden niet gesteund door de Federale politieke partijen noch door de gematigde Sovereintist Parti Quebecois.

Doordat ze de bovengenoemde heren gingen kidnappen, Werd er n act in Canada weer tot leven geroepen die: The War Measures Act heet.

De eerste keer dat die Act in leven kwam was tijdens de eerste wereld oorlog, in 1914 en later tijdens de tweede wereld oorlog. Later werd deze Act verandert en er kwam n act met de volgende naam: The Canadian Emergencies Act van 1988. Het was een Canadian Act. die de government het recht gaf om oorlogsmachten te ondernemen voor de veiligheid van t land. De defenitie van die Acte is: om extra ordinary macht te geven aan de Governor in Council, in geval van oorlog, invasie, opstand, echt of veronderstelt.

Zo kwam ik te weten via mijn werkgenoten bij British Petroleum, HOE het kwam dat het bedrijf de Provincie Quebec ging verlaten, Net zoals andere buitenlandse bedrijven, ook die provincie verlieten, omdat men echt geloofde dat Quebec erin zou slagen om onafhankelijkheid van Canada te krijgen.

Dit had tot gevolg dat vele mensen in de provincie Quebec, zo maar gewoon door de politie en de militaire hun huizen in konden gedrongen konden worden en mensen zo maar naar de gevangenis konden brengen, ter ondervraging. Wat in werkelijkheid dus ook inhield dat er van deze Act misbruik werd gemaakt en mensen niet behandelt werden zoals t moet onder de Canadian Human's Right Act.
DIT was om de FLQ leden te vinden en zo uit te vissen waar die twee heren gevangen gehouden werden.

Ik weet nog dat zelfs ik in die tijd, hoopte dat ze er allebei levend terug gevonden zouden worden. Helaas heeft men Laporte dood aan getroffen in de trunk van n auto.

Het was de burgemeester van de stad Montreal die de Quebec regering en de Federale regingen vroeg om op te treden. De naam van de mayor van Montreal was de bekende Jean Drapeau die later zou proberen om in Provinciale verkiezing de meerderheid aan zijn kant te krijgen om die onafhankelijkheid mogelijk te maken.

Tijdens die tijd, hadden we de progressive en hele moderne Pierre Elliot Trudeau als eerste minister aan de Federale regering. Mr. Trudeau, zou voor heel wat consternatie zorgen bij de stijve Anglo-Canadians, maar al kikkende en protesterende zou hij Canada in de 20ste eeuw intrekken en slepen. Al dat Anglo-conservatieve en geheimzinnige zou met Trudeau de deur uitgaan. Hij was onze swingende primie minister.. hihi, hij zag er nog goed uit ook nog!

Enfin, toen ik dus bij British Petroleum kwam te werken, kreeg ik heel wat te horen. zo van achter de schermen. Zoals de mens het in die provincie had ondervonden. Wij in de rest van Canada, merkten niets, alleen wat we op het nieuws op tv of op de radio en via kranten konden lezen. Het hele land stond er vol van.

Toen ik indertijd die verhalen van mijn collegaas hoorde, drong t tot me door. Dat t heel wat anders is, om iets op tv te zien, vergeleken met iets echt aan de lijve te ondervinden.

British Petroleum, zou uiteindelijk Ontario verlaten en naar n andere provincie vertrekken en al mijn oud collegaas van Quebec zouden uiteindelijk weer naar hun moeder provincie terug keren. Kan ook niet anders. Het leven dat men daar kende en de ambiance van die provincie is hier helemaal nergens te vinden. Ontario is heel wat stijver dan Quebec.

Ik heb heel wat leuke uren en maanden met die medewerkers meegemaakt. Ik denk dan terug aan de tijd, dat er n heer was, die om de drie maanden langs kwam, om de machientjes van mijn collegas schoon te maken en te olieen. hihi.. Men merkte op dat hij zo'n Kaizer Wilhelm snor had, met die handlebars en dat de eindjes ervan in n heel precies puntje samenzaten.

Men zat dat onder mekaar zich af te vragen, HOE die man dat nu klaar speelde en dus ook ik werd gevraagd. Ik keek zo naar die man en de duvel kwam binnen in me zitten! Ik zei heeel blase: "ooooh, dat spreekt toch vanzelf?" En die collegas, neee die wisten dat niet, "WAT spreekt dan vanzelf?" werd me gevraagd. "Wel zei ik, kijk eens wat het dichtste bij die snor zit? zijn neus toch? dus hij steekt s morgens gewoon die punten in zijn neus en klaar is kees voor de rest van de dag!"

"Oh!OH! WAT n viezerik ben jij zeg!" zei men, maaar men ging er met mekaar, onder mekaar over discuseren.. Uiteindelijk op n dag vertelde ik hun dat er zo iets als snorren was bestond en dat die man dat dus gebruikte. Maar oh, my oh! WAT ik niet met mijn duveltje had te weeg gebracht! hihi, Ze geloofden me nog echt ook nog!

Er was nog n andere gelegenheid, die me goed, zelfs nu nog, jaren erna, aan t grinneken heeft gebracht! Wist ik veel!

n Goed aantal van die fransoosjes, waren single moeders. Dus ze waren gescheiden vrouwen en kwamen met British Petroleum vanuit Quebec met hun kinderen hier in Toronto, wonen. Dat bracht natuurlijk ook mee dat t n hele grote verandering voor die mensen was. t Leven was hier nu eenmaal heeel anders dan in Quebec.

Zo op n dag, sprak eentje erover, dat ze toch echt wel haar bloemetjes mistte, die ze daar in Quebec in n tuintje had. Dus zei ik aan haar: "Joh! je hebt toch n vogeltje? En die eet toch zaadjes? Waarom strooi je die zaadjes niet uit je balkon, op die droge aarde voor je balkon. Daar je op de begane grond woont, kan dat gemakkelijk. Je watert het dagelijks en wie weet wat je nog voor mooie bloemetjes krijgt?!"

OH! DAT werd uiteindelijk n ramp voor die dame! Want wisten wij veel, dat er marihuana zaadjes tussen zaten. Wat later, toen we dat ontdekten, natuurlijk de nodige grappige op en aanmerkingen lanceerde, tussen ons allemaal in, van de scherpe Fransoosjes.

enfin, de lente kwam en madam deed dat. En op n dag vertelde ze ons, dat t prachtig groen was en gezellig en zooo en leuke onbekende bloemetjes zaten ertussen................

n Aantal weken erna..... toen ik op t werk kwam, stond mijn president van wie ik dus de secretary was en ook had ik dus zo'n 27 dametjes en n paar heertjes onder mij..... op me te wachten. Sommigen waren heeeel boos op mij. Want ze waren ervan overtuigd dat ik t wist dat er marihuana zaadjes tussen vogelzaad in zou ziten......

Enfin, ik moest mee met Mr. Butler naar de jail, waar die dame nl opgesloten werd door de RCMP, want ze werd ervan beschuldigt die planten te cultiveren en men geloofde haar niet. Ze kon alleen maar een telefoontje maken en dat was naar een van haar vriendinnen die weer Mr. Butler, thuis belde... Dus ik mee met hem... en na n lang gesprek en uitleg, mocht ze mee naar huis en werd ze niet aangeklaagd, maar men kwam wel met n grote fles en de hele bubs, werd er niet alleen uitgetrokken, maar ook nog bespoten. Wah! jarenlang wilde er zelfs niet eens gras groeien!

Dan moest die dame ook nog hulp hebben van t bedrijf en Mr. Butler, want die huisbaas, was niet al te happig nu dat die dame en haar kinderen in zijn gebouw woonde. De hele bubs van die Fransoosjes kwam haar te hulp en dus mochten ze daar hun lease uitwonen.

Maar oooh, my oooh! IK? werd dus NIET geloofd. jeetje, ik had nog nooit van marihuana gehoord, laat staan dat ik wist hoe die plant eruit zag. Jaren later zou ik t zien. Want tijdens n wandeling met n logee op ons land, zou Frank verscheidene van die planten ontdekken, die door n gozer down the road daar geplant was!

Enfin. hihi. dat was het avontuur met die marihuana planten. Dan hadden we ook nog t gedoe met onze gerbils. Die beesten lijken n beetje op muizen, behoren tot de muizenfamilie dacht ik. Maar zijn roodachtig in hun vacht.

Enfin, n ieder van mijn zonen had zo'n beestje in de kamer, als pet. En op n dag, stelde ik voor dat die beestjes, ook wat frisse lucht zouden krijgen en we deden die kooitjes op t platje. Maar wat wilde nu het geval? Maar dat we die beestjes straal vergaten. Dus toen ik me herinnderde, jeee ze staan nog buiten. Kon ik dat wel vergeten. Want de racoons hadden ze lekker opgesmikkeld! Ik zag nog net hoe de laatste gerbil in de bek van dat beest ging.

Dus ik vertellen op t werk, op maandag. Wat wil nu het geval? dat die fransjes me helemaaal niet geloofden! hihi. NU jaren erna, zit ik me hier weer naar te lachen om hun. Want hoe kwam dat nu? dat we op n keer t hadden over andere culturen en ander eten. Zo vertelde ik hun, dat toen ik nog klein was in Jakarta. Dat ik op n keer werd meegenomen door de man, waarmee de beste vriendin vam mijn moeder mee samenleefde. Die was Chinees. En daar bij een van die kraampjes zag ik hoe n chinees, n muisje uit n kooitje haalde, dat tjemploeng in heet kokend water deed en dan op n schaaltje met ketjapsaus en die chinees die het had besteld, at dat heel smakelijk op. hihi. die lui griezelen natuurlijk. En omdat ik dit had verteld? EN! men wist dat ik vaak mijn indisch eten mee nam naar t werk, voor lunch, dat IK OOK wel eens die gerbils in mijn eten had kunnen oppeuzelen. hihih. WAT ik ook zei? Men geloofde me niet hoor! hihihi... nu na al die jaren? moet ik toch echt wel grinneken hierover! WAT n joke DAT was!

wordt vervolgt.