Molukse kaper: Bij Wijster was het tijd om te doden07-05-2010 10:22 | Jacob Hoekman
Paul Saimima.
Ze beslisten over leven of dood, de jonge Molukkers die in 1975 bij Wijster een trein kaapten. Toen ze door de trein liepen en aarzelend een passagier uitkozen. Toen ze hem meenamen naar het balkon. Toen ze hem een kogel door zijn hoofd joegen zodat hij dood de trein uitviel. Totdat ze zagen dat hun doel geen millimeter dichterbij kwam. Vandaag deel 6 in een serie: Ex-kaper Paul Saimima wil in het reine komen met God.
Hij heeft z’n mond nog niet eerder opengedaan voor een interview over die dertien donkere dagen midden tussen de weilanden bij Wijster. Liever praat Paul Saimima over wat hij nú doet voor de Molukken. Zonder geweld. Door de jongste generaties te sterken in hun Molukse identiteit, via muziek en kooklessen. En door scholen op de Molukken te steunen met audiovisuele apparatuur.
Hij zit aan tafel in zijn huis, in de Molukse wijk van Bovensmilde. Zijn vrouw komt binnen, met een kom miesoep met ei. Schaal kroepoek erbij, beetje sambal. Saimima toont intussen een film van Kulit Kenari, de hulporganisatie die hij enkele jaren geleden in het leven riep. In beeld komt een school op de Molukken, waar de onderwijzers blij videoapparatuur uitpakken. Betaald met geld van Kulit Kenari. Saimima straalt als hij de beelden weer ziet. „Sommigen zien me nog altijd als de Paul van toen. Maar dan zeg ik: de RMS is meer dan geweld alleen.”
Deze week, op Bevrijdingsdag, werd hij 60. Hij is nagenoeg even oud als de Molukse republiek RMS, die elf dagen voor zijn geboorte in het leven werd geroepen. „Toen zijn we als nátie geboren. En zoals je mij niet meer terug kunt stoppen in de baarmoeder, kan dat ook niet met de RMS.”
lees verder in Ref. Dagblad
vr 7 mei 2010 - 10:40