Pak Lurah

"Pak Lurah was helemaal klaar met de mensen uit zijn kampung.
Een ieder had wat te zeuren over hem, zijn fietsie en zelfs over zijn sarung.
Dus pakte ie zijn boeltje bij elkaar en ging op weg met zijn gerobak,
met zijn kleren en al zijn bumbu's geladen in een ouwe Jumbo zak.
Kwam aan in de nabije grote stad en zocht een kamar kos.
Vond natuurlijk niets naar zijn zin en is voorlopig dakloos en de klos."



Leuke kleine anekdotes van Pak Lurah, uit het leven gegrepen.
Ik hoop niet dat hij zijn boeltje voor altijd heeft gepakt.. want die kleine verhaaltjes te moeten missen

Pak Lurah is nog steeds dakloos en doelloos in die grote stad
en woont momenteel langs de kali die hem ook voorziet van een bad.
Heeft dus voorlopig ook geen beschikking over elektriciteit en internet
en slaapt 's avonds als het tenminste droog is, in het gras op een bambu bed.
Maar niet getreurd, want Pak Lurah is bezig een leuke dame te versieren
waarbij hij hoopt dat ie bij haar mag intrekken en ook met haar wat mag klieren.

Tot het volgend avontuur van Pak Lurah dan maar.

die leuke dame.. gaat dit onderstaande verhaaltje over haar?
hmmm.... 'love is in the air...'


"Pak Lurah moest geld verdienen en leende gisteren van een kennis diens becak.
Hij kreeg een vrachtje; dat was een leuke dame en zij hield niet van een cicak.
Dus paste Pak Lurah heel goed op dat ie haar niet in de buurt van die beessies bracht.
Het lukte hem wonderwel, kreeg een flinke fooi hetgeen hij niet had verwacht.
Hij stak meteen de stoute schoenen aan en vroeg haar mobiel nummer en naam.
Ze gaf het hem, stapte naar binnen en keek nog even naar hem om vanuit haar raam."

Pak Lurah was de volgende dag vrij en ging naar een wartel
om maar meteen te bellen voor een afspraakje met zijn nieuwe "lellebel"
Want hij liet er geen gras over groeien
en wilde zijn liefde (en zijn plannen) volop laten bloeien.
En zo kwam het dat Pak Lurah 's middags zijn gerobak waste bij de kali
en er na het avondeten mee op weg ging naar zijn schone Mbak Setyawali.

Volgende keer vervolg.

Allemachies, die Bobby heeft weer een fles toak op de kop getikt en is weer eens bezig met zijn rijmelarij.?

Vorige week had ie ook een akkefietje. Hij moest de buren verderop met een karweitje helpen en kreeg als dank wat te drinken.
En met drinken bedoel ik dus Bir Bintang en niet zo zuinig ook.
Enfin, straal bezopen natuurlijk en dacht maar meteen dat ie een Madurese stierentemmer annex -menner en gaf zijn sapi's hetzelfde te drinken en nog voorzien van wat lombok en rauwe eieren. (Dat had ie eens gezien bij de karapan sapi op Madura, dat die verzorgers van de stieren dat deden.)

De arme beesten waren dat natuurlijk niet gewend en net als de baas dus ook straal dronken en sloegen maar meteen op hol.

Alle kindertjes van de desa er luidgierend en joelend achteraan en ja hoor... gedebruk tegen de poort.
Allemaal blauw van de lach en gelukkig hadden de sapi's geen letsel opgelopen, maar Bobby lag dus languit voor pampus en half in de vernieling verdwaasd rond te kijken.

Het kostte hem de volgende dag een hele dag werk om de poort- op last van Pak Lurah - en zijn gerobak weer een beetje fatsoenlijk in orde te maken.


Kijk Bobby, nu weten ze hier op het forum dat je ook nog een zuiperd bent.

De groeten van je beste vriend vanuit een kleine desa dusun met slechts één inbel/telefoon/internetverbinding.

Pak Lurah arriveerde vol verwachting in het straatje van zijn uitverkorene
en klopte op de deur, welke zij opendeed met op haar arm een pasgeborene.
En achter haar gedrapeerd stonden nog wat meer kindertjes: een stuk of tien.
Dat was voor Pak Lurah teveel, trok bleek weg en hield het meteen voor gezien.
Hij denderde bijna van het stoepje af, holde weg en verloor een stukje schoenenhak;
het maakte hem niets uit en weg scheurde ie in zijn gammele gerobak.

akan di sambung

Pak Lurah was na een weekje bekomen van zijn amoureuze schrik;
moest toch geld verdienen en ging speelgoed verkopen gemaakt van blik.
Dat doe-het-zelf gedoe hield natuurlijk nog geen dag stand,
want hij liep door veel sneden in zijn hand constant in het verband.
Dus huurde hij maar voorlopig weer de becak van zijn teman
nyerobot hier en daar door het verkeer en belandde zelfs in een selokan.
Van alles vervoerde hij; mensjes, barang2 van de pasar, niets was hem te dol.
Maar na een weekje hard trappen in de zon, dacht ie: Nee, dit hou ik niet vol.

Volgende keer meer.

Pal Lurah meldt zich bij het algemeen ziekenhuis.
Dokter had hem doorgestuurd, want hij had pijn in de buurt van zijn kruis.
Hij wacht zijn beurt af en zijn buurman laat plots een harde stink kentut knallen.
Pak Lurah schrikt zich rot en kon zich net vastgrijpen om niet van de stoel te vallen.
"Wah kurang ajar lu" zegt ie tegen de knallende viezerik.
"Bangsat , nog één keertje en je krijgt van mij een slentik."

Even later is Pak Lurah aan de beurt en vertelt zijn verhaal aan dokter Heri Rawit.
"Oh, niets aan de hand Pak Lurah, jouw broek te klein en daarom alles kecepit"

Pak Lurah zijn dompet raakte al snel leeg en hij moest toch iets verzinnen;
gisteren ging ie hij wat kopen, wilde betalen en kon niet meer pinnen.
Kreeg plots een idee en opende samen met een kennis een warung keliling;
ze gingen deur aan deur kleine reparaties doen en verkochten ook nog bolang baling.
Tambal ban en patri2 van oude pannen, potong rumput, reparasi kursi en zelfs deuren verfen.
Straat na straat trotseerden zij de warme tropenzon of regenbuien om klanten te werven.


Volgende keer meer.

Pak Lurah en zijn maat kregen hun eerste klant met hun warung keliling;
ze moesten een muurtje bovenop voorzien van kawat duri en ingemetseld beling.
Dit karweitje kwam ze goed uit, want al 2 dagen hadden ze niets gegeten;
hier was dus eindelijk hun kans om hun honger en dorst voorlopig te vergeten.
Vol goede moed togen ze meteen aan het werk en metselden er lustig op los.
Maar..... zoals gewoonlijk was Pak Lurah, si tolol, natuurlijk weer de klos.


Volgende keer meer.

Pak Lurah en zijn maat hadden de klus snel geklaard en het zag er keurig uit;
Pak Lurah wilde afrekenen en stuurde zijn maatje alvast naar de volgende klus en afrekenbuit.
Madam des huizes noodde Pak Lurah binnen en daar kwam het hoge woord eruit:
Pak Lurah, ik heb geen uang om jullie te betalen maar jij lijkt me wel een schalkse guit.
Wat dacht je wat? Kan ik betalen met jeweetwel en ze toonde hem alvast een stukje kuit.

Volgende keer verder. Eerst ff verzinnen hoe het gaat aflopen.

Pak Lurah zat in dubio en dacht aan zijn lege dompet, zijn honger en zijn dorst,
keek 's goed en dacht na en dacht aan zijn vriend, maar ook aan madammeke d'r borst.
Ach wat kan mij het bommen, dacht ie en zei: Ok Mbak, op naar de werkplaats,
Kom nou, opschieten dan, mijn maatje wacht. Je bent toch niet melaats?

En Madammeke zei: Kom zo, ga jij maar vast liggen op je luie krent.
Trek me even terug in de douche en zal je dan betalen tot en met de laatste cent.
Even later kwam Madammeke uit de douche tevoorschijn, gehuld achter een grote sarung tent.
Pak Lurah keek, keek nog 's en verschoot bleek van kleur, want Madammmeke was een ...... vent.

En zo kwam het dat Pak Lurah al gillend de kamer en het huis uit vluchtte,
en voor de zoveelste keer zijn werk afleverde zonder geldelijke vruchte(n).

Einde van deze episode.

Pak Lurah z'n warung keliling liep van geen kant en dacht: er moét geld mijn dompet in.
Hij besloot om zijn gerobak maar als vaste standplaats te parkeren onder een waringin,
en hing een bordje aan de boom met KOPI, TEH en KRUPUK en PISANG GORENG.
Maar het publiek liep zijn gerobak straal voorbij en het liefst met een grote boog.
Hij klaagde bij zijn buurman-verkoper en die vroeg hem: Mankeer je wat aan je oog?"
En wees hem op het bord. Een onverlaat had het woord GORENG veranderd in KORENG.


(Voor de onwetenden: KORENG is schurft in Oost Java. Soms ook gebruikt om schimmel aan te duiden.)

Pak Lurah verliet ooit zijn desa zo ver weg gelegen,
zit soms troosteloos te mijmeren in de regen.
Hij doolde en stopte bij de etalage van een radio-televisie warung
en droogde een traan weg met een stuk van zijn sarung.
Want hij hooorde en luisterde naar een lied
Mijn desa, ik vergeet je niet.....


En zachtjes neuriede hij mee met het lied hieronder "Desanya."

Filmopnames van BZN met het lied Desanya.
https://youtu.be/_OVtjxJI0NE

Hetzelfde liedje maar dan instrumentaal met een fotobeelden collage uit Indonesia.
https://youtu.be/xwBM6cDMdFM

Hetzelfde liedje van BZN en vocaal, maar dan met filmbeelden uit Zuid Oost Azie.(Niet enkel Indonesia) In dit filmpje kan men Pak Lurah zien met zijn twee stieren van zijn gerobak.
https://youtu.be/MNQG6_BdS1I

krijg nou wat!!!

nooit geweten dat BZN ooit een lied in het Indonesisch heeft gemaakt...................
haha... hoe kom je hier nu weer aan....???




ehhh.. bedoel natuurlijk: hoe wist Pak Lurah dit..

Pak Lurah ging met zijn tijd mee en kocht zo'n modern electronisch luisterding,
uiteraard met geleend geld van een rijke oom uit Surabaya genaamd KING..... (attentie, doordenkertje Missy Wu.)
En zo kon ie heel de muziek wereld afstruinen naar beeld en geluid
en kwam daarbij toevallig ook op die golden oldie van BZN uit Volendam Zuid.

Eh.... ister ook nog van BZN dat liedje over yes yes yes.... SURABAYA Pearl of zoiets.

Pak Lurah speelt de ganse dag met dat nieuwe speeltje en drinkt ook nog een glas pils
en struint het internet af op zoek naar muziek en beeld "voor elk wat wils."
Vindt tot zijn genoegen stukjes film over een nabij Indonesia gelegen land;
het is een filmpje over klederdracht, liefde, trouwerij en een huwelijksband.
Ziet tot zijn verbazing in eerste oogopslag, de naam van de uploader van het filmpje;
Ach, verkeerd gelezen: Het is "Marilenemary" en niet "moedertjekast" of zijn vriend Willempje.


Een huwelijksvoltrekking in Malaysia (Borneo), waarbij aanwezig BZN die er ook bij zingt.
Leuke beelden over klederdracht en achtergronden van de tropen.
https://youtu.be/0_Jt6Pg-1PA

Pak Lurah werd eindelijk onthaald op een beetje fortuin.
Een heer in deftig kostuum en met aktentas en een kale kruin,
was op zoek haar Pak Lurah om hem iets belangrijks mede te delen.
Het was de notaris: Pak Lurah's ouwe opoe had hem wat nagelaten: enkele sawahpercelen.
Pak Lurah verkocht als een speer zijn gerobak en stieren,
kocht een treinkaartje maar van het restant ging ie eerst feestvieren.


Volgende keer verder.

Pak Lurah had enkele becakbestuurders en andere vrinden voor zijn feessie uitgenood,
ja zelfs enkele "dames" uit de Gang Dolly, maar die waren niet bloot.
Van heinde en ver kwamen zijn becakvrienden door het verkeer gesrobot,
onderweg zelfs een hollandse toerist geschept en die schrok zich rot.
Het was me een dolle boel voorzien van winkobabat, lumpia en lemper,
getuk lindri, tape goreng, nogosarie en zelfs bier gebrouwen van gember.
En het gezelschap feestte er lustig op los met trommels en dangdut muziek.
Jaja, het was goed verpozen daar aan de kali Brantaskant bij die vrolijke kliek.

Volgende keer meer.....

Voor diegenen die het taaltje machtig zijn, hierbij een gouwe ouwe over een Pak Tukang Becak.
https://youtu.be/NUWHOShisl8

Pak Lurah liet zijn oog vallen op een vrolijke en goedlachse genduh uit de Gang Dolly
en hij kwam al gauw haar naam te weten.......Nee nee, ze heet geen snollie.
OK, ze keek wat loens en ze had een ietwat dikke pantat en ze liep pincang,
maar vooruit, dacht ie: Die neem ik mee naar mijn nieuwe desa in de buurt van Lumajang.
Zij zag het wel zitten en week de hele avond tijdens het feessie niet meer van hem vandaan
en dacht: Beter een tani vrouw dan iemand die elke avond op en neer loopt in die "beruchte" laan.
Volgende keer meer.



Voor diegenen die graag weten welke kostgangers OLH huisvest in de gang Dolly, zie hieronder.
( Eh, wel je Javaans taaltje kennen, anders snap je geen donder van het liedje.)
https://youtu.be/tU9Nd-AtkBg

Pak Lurah en zijn nieuwe vriendinnetje maakten de boel na het feessie schoon,
want na hun vertrek diende deze kaliplek voor anderen als nieuwe woon.
Ze pakten hun schamele bezittitingen bijeen en vertrokken weg uit de grote stad.
Buurman Pak Dokar gaf hij nog iets: Hier voor jou, een paar balken en een rol kawat.
En zo vertrok het stel richting stasiun en stapte in de grote drukke kereta api,
op weg richting Magelang, ergens niet zo ver weg van de Gunung Merapi.


Hieronder zijn te zien, ergens bovenop de tweede wagon. Wel snel zijn, want de trein is zo voorbij gereden.
https://youtu.be/ZDOe12quEIY

Pak Lurah en zijn meissie kwamen eindelijk op de bestemming aan, de desa Purwomalas
keken naar de erfenis en naar elkaar en de restanten van wat eens een sawah was.
Ze verloren geen tijd en gingen terstond aan de slag met opruimen van het struikgewas
en het repareren van hun gubuk en ergens ver weg in het nabije bos kraaide een ayam alas.
Na een weekje ploeteren was het gedaan met het karwei en konden ze even wat rusten
en heel even maar dacht Pak Lurah nog aan zijn vorige desa gelegen aan Java's Zuidzeekusten.



Volgende keer verder.

Zie het stel hieronder op de foto: na gedane arbeid is het goed rusten.

Pak Lurah en zijn meissie waren inmiddels getrouwd
en hadden hun huisje en levens verder uitgebouwd.
Op een dag werd er aan hun deur geklopt,
want een ooievaar was overgevlogen en bij hen gestopt.
Pak Lurah had nu een goede sawah en verkocht grote hoeveelheden beras
en Bu Lurah opende een warung en verkocht van alles, zelfs serehgras.
Beiden waren tevreden met hun leven en de kleine nazaat groeide als gubis;
die kleine veelvraat was dol op nasi jagung en at als ontbijt kue lupis.

Volgende keer verder.


Voor diegenen die niet weten wat lupis is: Ketan met geraspte klapper en gula merah(jawa).

Pak Lurah zat 's avonds tevreden buiten en rookte zijn rokok kretek
en Bu Lurah breidde haar zaakjes uit en verkocht telur ayam en bebek.
En zo sappelde hun leven voort naar volle tevredenheid van beiden,
maar Pak Lurah vergat de goden te danken en sial was daarom niet te vermijden.
Op een dag was Bu Lurah haar klapperplantage aan het bewonderen;
niemand lette op de voortekenen en ook niet op het verre donderen.
Donkere wolken stapelden zich in de verte op en dreven al snel over,
terwijl zij daar tussen de klapperbomen liep en nergens kon schuilen als enkel in het lage lover.


Volgende keer verder met dit drama.