Pak Lurah

Pak Lurah kreeg een email met foto's van zijn neefje uit Holland.
Neefje had een poosje niets van zich laten, maar er was gelukkig niets aan de hand.
Neefje vertelde over het Lebaran feest dat was gevierd en had een menuutje bijgevoegd van de feestdis
ter ere van de feestdag en Pak Lurah zuchtte: Arme zooi, geen bumbu niks erin. Wat hebben zij daar een gemis.

Het neefje schreef dat de boontjes uit blik waren en samengeraapt met wat sambal
en de midi loempia's waren zo klef als een doorweekte uitgekotste uilenbal.
De inhoud van het zakje kroepoek kwam uit een familie pack Conimex kroepoek
en smaakte net zo smerig als een uitgedroogde schil van een jeroek.

Pak Lurah zuchtte nog eens en hobbelde de warung binnen, deed een graai in de stopfles naar de krupuk Palembang,
kreeg meteen een tik op zijn vingers van Bu Lurah die zei: Straks!! Nu eerst wegbrengen deze bestelde en gevulde rantang.

Pak Lurah had het vuil verbrand, de rantang weggebracht en was moe en loom
en dus was zijn directe gang natuurlijk weer naar zijn dingklik onder die ouwe manggaboom.

De straat was een beetje stil en rustig want een ieder zat nog thuis na te feesten bij familie in de kampung
en zich klaar te stomen voor de drukke rit richting grote stad en werk. Nah, da's lekkerzeg voor je jantung.

En binnen kortst mogelijke tijd zat Pak Lurah alweer te doezelen en even later te dromen
over zijn geliefde oude plaatjes over de Engelse en Hollandse VOC, terwijl enkele vliegen zijn zoete thee zaten af te romen.

En hij droomde over het oude fort daar ergens in de buurt van Bombay in handen van de VOC
en hoe het toen geweest moest zijn met al die tropische ziektes en droge hitte en de chirurgijn meneer van der Zee.



Het pakhuis en fort in Vingorta (Vengurla) in bezit van de Hollandse VOC geschilderd in 1850.



Het zelfde pakhuis en fort in 1909.

Pak Lurah zat nog steeds te rommelen in zijn oude fotodoos.
De lebaran duurde nog een paar daagjes en voorlopig was een ieder nog loos.

Tijdens het bladeren in de doos kwam hij een stapeltje foto's tegen uit Surat,
die hij had verkregen gedurende zijn laatste zeiltrip er naar toe samen met zijn vriend si Bajing Loncat.

Jaja, daar kwam alles weer boven bij hem; de handelshuizen van de VOC, OIC en de Armenen.
Elke "indringer" daar leefde op grote voet en de plaatselijke bevolking liep van armoe op hun tenen.
De één na de ander die daar werd begraven had een mooier en groter mausoleum van pracht en praal voorzien,
gemaakt door lokale ambachtslieden en die kregen behalve hun karig loontje wel een lei, een griffel en een tien.

(c)Crison Coutinho, een Portugese Indiase Indo.

(c) Crison Coutinho.







En als pronkstuk een staaltje van lokale nijverheid waar je u tegen zegt. Houtsnijwerk, schitterend wat die historische artiesten voor elkaar kregen. En dat alles voor slechts een bordje rijst, wat kerry en een paar klappers.

Pak Lurah las enkele pagina's uit het grote aantekenboek van de historie en kerk.
Mijn hemel, wat was dat noteren voor de ambtenaren destijds toch een monnikenwerk.
De kolonialen, waar dan ook gevestigd, konden naar hartelust donderjagen
en leefden hun tropische leventje zonder ook maar iets te klagen.

Op de 24ste maart 1784 is gestorven Elizabeth, dochter van Nazar Milan
in de leeftijd van slechts 15 jaren oud en in leven reeds huisvrouw te Surat van Agabobian. (!!!)

Agabobian treurde niet lang en huwde ten tweede male met een teenager Ripsy Woskam
en het stond geschreven dat de heer Agabobian het er "goed" van nam.
Hij sloeg zijn teenager vrouw in hun kortstondige huwelijk bont en blauw,
gunde haar geen moment bedrust en zij ging dan ook er van door, heel gauw.

In het jaar 1795 huwde de 18-jarige teenager Ripsy met Robert Henry Leembruggen, een VOC ambtenaar
en die trof het, want Ripsy had een groot kapitaal en een landgoed van wel honderden hectaar.
Helaas was onze viend hebzuchtig en mocht hij in 1817 wieberen maar kreeg wel een jaarlijks inkomen,
net ruim genoeg om zijn dagelijkse portie rijst te kopen tot hij stierf op 6-11-1819 geheel alleen in zijn kleine onderkomen.

En de weduwe Ripsy leefde haar leven voort, gekweld door pijnvolle kwalen
totdat ook zij voor immer vertrok en moest ook zij haar prijs voor eeuwige roem betalen.


Een foto met grafopschrift (Elizabeth Milan's???. Google vertaalmachine hapert nog een beetje.)



Het grafopschrift - in de Engelse taal - van Hripsimah Coramseemee Eliazar Leembruggen luidt als volgt:

Mrs. C.E. Leembruggen, widow of the late R.H. Leembruggen Esq. formerly of the Dutch Civil Service at Surat.
After a painful and lingering illness, she departed this life at Negapatnam, May 21, 1833 at age 56 years.
In her dealings, she was upright, in her religious principles liberal and in her charities munificent.



Ten behoeve van genealogen onder ons:
In de boekwerken wordt de naam Leembruggen ook wel aangeduid als LIMBURGGEN en LUMBROOG.
R.H. Leembruggen ligt begraven op het Karicop Hollandse kerkhof te Negapatnam en op zijn graf is een marmeren grafplaat door zijn exvrouw aangelgd met het opschrift wie hij was en hoe oud hij was toen hij stierf: Leeftijd 60 jaren, 2 maanden en 8 dagen oud op 6 november 1819.

Volgens "The English in Western India Bombay" van Rev. Philip Anderson uit 1854 staat o.a.:

"There were NO English Ladies and if the Factory(De Engelse ambtenaren ergo) wished to enjoy the conversation of the gentler sex, they must resort to the Dutch Factory. We have an account of a wedding party there: The bride was an Armenian en the bridegroom a Dutchman. All the Europeans of the place were invited and every Lady came. So there were present one Portuguese and one Dutch Matron, a young Maronite girl and a native woman who was engaged to marry a Dutchman."
Bovenstaande trouw- en feestpartij refereert aan het jaar 1623.

'k Vraag me af of die jongens toen ook al zongen:
En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet nog lange niet, want ik voel me hier oh zo thuis.

Pak Lurah kon weer naar buiten, want de donderbui was overgedreven
en kon hij zich weer, gezeten onder zijn manggaboom, aan zijn historische boekwerken overgeven.
Zijn bankje was zeiknat geregend en her en der lagen wat afgebroken takken
op de grond, want het hemelwater was uit de lucht komen vallen en wel met bakken.
Geen nood, een oude krant op het bankje gedrapeerd
en hij kon neuzen in de geschriften en zeggen: Ik heb weer wat bijgeleerd.

Een gulzige codot (vleermuis) had een rijpe mangga aangetast en die lag aangevroten op de grond
te rotten en het vleermuisje hing ergens te slapen met zijn buikje gevuld en rond.

En Pak Lurah bladerde en dacht: Ach kijk nou toch eens, een Fransman had een ets in 1683 gemaakt
en het tafereel toonde een man en een vrouw uit de Insulinde en de man was halfnaakt.

Maar zie daar, er was haat en nijd toen al in Europa, want een snode Duitser
had de ets nagemaakt; waarschijnlijk had ie het stiekem gedaan in het duister.
Want de ets had hij slechts in zwart wit afgebeeld
en in het duister heeft het hem wat kleurinkt gescheeld.


De Fransman in kleur:




De Duitser in zwartwit en omgekeerd.
En als men beide afdrukken goed bekijkt, zijn er wel degelijk verschillen te bespeuren. Mag men zelf ontdekken, ik zeg het niet voor.
(Één detail als voorbeeld: De dame in kleur glimlacht en de dame in zwartwit heeft neergeslagen mondhoeken.)

Pak Lurah ging uit zijn dak, want hij was weer eens de klos.
Hulpje van Bu Lurah had zijn brommer geleend, ketabrak en nu total loss.
si Pak Lurah ngamuk natuurlijk en het hulpje kreeg de volle laag.
Bu Lurah vergoeilijkte de zaak en zei: "Kom op, 't is nog maar een blaag."
"Jaja, kan wel zo zijn, maar straf krijgt ie wel."
"Joh", zei Bu Lurah. "Doe alsjeblieft niet zo rewel.
Want hij moest voor jou een pakje halen op het postkantoor
en jij was te lui, want je lag nog op één oor."

Nou, tegen zoveel indringende argumentatie kon Pak Lurah niet op,
trok zich terug met zijn pakje, liep langs het karkas van de brommer en gaf het een rotschop.

Gezeten in het bekende hoekje in de tuin onder de manggaboom
opende hij het pakje, het zat vol met oude foto's en de afzender was zijn oudoom.

Al snel was Pak Lurah's boze bui verdwenen met de moeson wind
en de rest van de dag had Bu Lurah aan hem geen kind.


Een Arabier op Java, zo vertelde het onderschrift van deze oude plaat.
Geholpen door een slaafje, het kistje met geld want de Arabier was een geldfanaat.
Te gierig om 's zichzelve goed schoeisel aan te schaffen.
Trok aan wat ie vond en dacht: Als die schoenen maar passen.
Twee verschillende sloffen, maakt niets uit.
In mijn geldkistje blijft mijn gouden duit.





En een badende slavin getekend door de schilder.
En de schilder dacht: Meid, hoe natter het water, hoe gewilder.
Maar ik ben een schildersman tussen dat badend vrouwvolk.
Weet je wat, ik schilder er een andere man bij, net in dat hoekje bij die neerkolk.





Een portret van een lieve schone Bataviasche bruid,
opoe op de achtergrond die dacht: Goh, ooit zag ik er ook zo uit.




Een schone kokette danseres van de Kraton gewillig porserend voor de tekenaar.
Twee roddelaars op de achtergrond:"Zeg heb je het gehoord over Mientje uit Ter Aar?"

Pak Lurah had toch wel iets opgestoken van al die oude albums en fotoboeken
en schreef zich in voor een cursus geschiedenis; het was gratis en je kreeg ook nog klapperkoeken.
Maar Pak Lurah is van nature vrijwell eigenwijs en de eerste les begon ie al te kijfen.
Meester (Jawel, Pak Lurah is van de ouderwetse school), zei hij: "We zijn geen ouwe wijfen,
dit is een reisverhaal uit 1904 en ook nog geschreven door een Fransoos,
die geeneens het verschil weet tussen een kakus oftwel kakhuis cq. poepdoos."


De rijke wereldreiziger uit Frankrijk die een reis maakte van Batavia naar Noord Sumatra
en die later hoopt te mijmeren over de mooie tropen, maar geen spijt heeft dat ie weg gaat van Java?
(Zie geelgekleurde alinea's op foto 1 en foto 2 hieronder.)



En zo bladerde Pak Lurah het boek nog 's goed door,
werd er moe van en legde op de schoolbank zijn hoofd maar op één oor.

De "meester" pikte dat natuurlijk niet, want zijn gezag werd ondermijnd door een niemendal.
"Pak je tas en ga uit mijn klas." zei hij en Pak Lurah hobbelde weg en kocht onderweg een broodje hamburger met sambal.

Pak Lurah zat weer eens op zijn geliefd stekkie en hield de straat in de gaten en zijn oog viel op de sateverkoper Ali.
"Verdorie", dacht ie, "Pak Ali zit daar op zijn gemakkie praatjes te maken tegen het hulpje van buurman T.K. Kembali.
"Die wordt natuurlijk helemaal ingepakt door die kletsmajoor
met zijn praatjes en dan heeft ie ook nog een grijns van oor tot oor."
"Dat jonge ding weet natuurlijk nog van geen wanten en zit maar te plukken aan d'r baju-draadjes."
Dus brulde Pak Lurah hard over straat: "Hé Pak Ali, opzouten met je praatjes, want ze vullen echt geen gaatjes."

Pak Lurah verveelde zich en dacht: Ik ga een dag of twee naar Bandung
want die streek staat o.a. bekend (en nog veel meer) om de thee, de leuke Mojang en de angklung.
En onderweg zag hij een tafereel van twee dames die zich bezighielden met nyiar kutu;
ok, ieder zijn meug stelde hij vast, maar ik eet toch liever een stukje putu.




Toen kwam ie langs de theevelden en zag daar leuke Sundanese theepluksters en padipluksters op de velden
al doende om de jonge theeblaadjes te plukken en padi te oogsten, maar voor de rest hadden ze niets te melden.





Dus toog hij voort om 's enkele mensjes te bezoeken die de schone kunst beheersten van het angklung bespelen
en Pak Lurah luisterde 's op zijn gemakkie naar de bamboe klanken die mensen nog nooit verveelden.




Aan het eind van de rit kreeg ie trek en zette zich neder bij diverse straat verkopen
om 's lekker te genieten van de koopwaar, waarbij de venters heel de dag voor moesten lopen.

Pak Lurah keek 's naar buiten; het was weer eens zover en dacht: wat een mistroostig weer;
zijn plekje onder de manggaboom was zeiknat, dus werd het surfen op het net voor de zoveelste keer.
Hatsekidee, Lappietop en bakkie pleur erbij en hier en daar 's struinen op fora en vond een omschrijving
"Ik zag opeens Pklurah op het forum verchijnen, een verrassing."

"Wah berani orangnya suka jiplak nama", dacht Pak Lurah.... "een onverlaat heeft waarschijnlijk mijn naam zich ijdel aangemeten;
zal wel iemand zijn die geen eigen fantasie heeft en zich graag verschuilt achter een ander en niet durft uit te komen voor zijn eigen literaire scheten."
"Mosok, zal ik me vertonen op een forum, waar ik niets te zoeken heb," riep ie tegen zijn gade achter in haar warung;
"Al klaar jouw masakan? Geef me dan maar alsjeblieft een tweede bakkie en zo'n vers gebakken perkedel jagung."
"Eh Bu, als je straks klaar bent, ga je mee dan naar de nieuwe dierentuin en jangan lupa bawa Rupiah?"
"Katanya ada binatang, di impor dari negeri nyebrang, bernama Rubah."

nyebrang..
aan de overkant van het water..?? dus Pak L gaat zijn eiland verlaten..?


rubah..

Dari Wikipedia bahasa Indonesia, ensiklopedia bebas:

Rubah adalah karnivora kecil. Terdapat 27 spesies rubah, mereka adalah hewan omnivora
dan anggota terkecil famili Canidae (mamalia yang berhubungan dengan anjing).
Mereka adalah pelari cepat dan tangkas.

Rubah dapat ditemui di semua benua, hidup di hutan, semak-semak dan padang pasir.
Kebanyakan rubah makan tikus, vole, kelinci, telur burung, serangga besar dan daging bangkai.
Di Britania Raya, terdapat olahraga umum untuk berburu rubah dengan kuda dan anjing.


denke denke denk.. ????

ahh... ben nog niet goed wakker... Pak L gaat met Bu L naar de dierentuin..... en toen.. telefoon...


we zijn niet allemaal van die slimme vossen..

.......en toen.. telefoon................


En toen fan froeher op school al die kleine Indootjes en Javaantjes en Madureesjes en Chineesjes en Menadoneesjes en Amboneesjes die allemaal op een mudje bij elkaar en met elkaar aan het spelen waren op het sekolah dasar dusun schooltje in het speelkwartier en compleet met bultjes op de benen vanwege de kutu/tinggi beten en toen ging de bel omdat de lessen weer moesten beginnen.......

Tingelingelingngelingeling......
daar gaat de bel... en Pak Gundul gaat naar de hel...

...riep het zooitje tuig in koor om met morrende gesichies maar weer de klas in te stappen en zuchtend en steunend en kreunend maar weer een jitak te ontvangen, omdat ze met zijn allen weer eens niet goed naar Pak Guru hadden geluisterd die gisteren getracht had dit bij elkaar geraapt troepje kleine snotneuzen wat bij te brengen......

....tingelingelingeling... daar gaat de bel.... en weg was de bende als een stel dartelende rubah's de klas uit, elkaar door de deuropening heen persend, richting vrijheid blijheid en zonneschijn, op weg naar nog meer kattekwaad....

....je knokte elkaar de tent uit en na afloop at je broederlijk uit elkaars pincuk en nooit was je je vriendjes aan het afzeiken..... zoals men zo vaak doet als men volwassen is geworden...

Wat?....... Alwéér een F5

F5? wasda.... Ken wel de F15.. die gaat heel snel, hihi..



de tingelingelingeling-overpeinzing... het begon zo blij... en bij de laatste woorden aangekomen..

Het is wel frappant, ja, dat je op latere leeftijd elkaar mondeling kunt afmaken, altijd het laatste woord wil hebben en je de ander verwijt wat je zelf ook doet. En dat noemt men dan jongeren het goede voorbeeld geven...


Ahh.. ik ga zo mijn Indisch tijdschrift lezen, vond er nog eentje helemaal onderin de krantenmand van juli dit jaar, had ik nog niet eens doorheen gebladerd...


Fijn weekend allen! Er is ons beloofd!

Tingeling daar gaat de bel.
Nu lunchtime en sarapan siang gorengan ketewel.

De groeten van Pietje Dandang met zijn rantang.

Even een serieuze mededeling voor de lezers/lezeressen.

Er schijnt een bepaald persoon af en toe aanwezig te zijn op dit forum en uiteraard maakt dit personage geen gebruik van zijn echte identiteit als ie aan het struinen is, zich verschuilend achter de gordijnen van duistere kanten van het internet.

Wat mij bekend is, is het volgende:

Dit personage schijnt te schrijven op het forum www.indoforum.nl en op het forum www.indahnesia.com onder de nickname Pklurah of iets dergelijks. Mag ie/zij zelf weten natuurlijk.

1) Pak Lurah (ondergetekenden Henri R. Cingoor en mede namens zijn tweelingbroer Bobby Angsat) die hier op het Indonesiëactieforum in rijmvorm en fictief in deze rubriek aanwezig is/zijn, heeft/hebben TOTAAL niets van doen met de persoon en zijn/haar berichten welke hij/zij plaatst op eerder genoemde fora en misschien ook nog op andere fora????)

2) Deze persoon heeft totaal niet in de gaten heeft dat hij/zij postings plaatst waar een IP nummer aan verbonden is en dus daarmee zichzelf allang kenbaar gemaakt heeft wie hij/zij is. Dat is een beetje tolol oftewel goblok van deze persoon, die niet in staat is om origineel te zijn en te blijven.
Andere reden waarom ik deze persoon een ietwat dom noem is het feit, dat de inhoud van zijn berichten verwijst naar één van zijn/haar interesses, zodat ook hiermee zijn/haar identiteit bevestigd is/wordt. Moet ie/zij allemaal zelf weten natuurlijk.


Dus webmasters van www.indoforum.nl en www.indahnesia.com: ik en mijn broer die hier postings plaatsen over Pak Lurah alsmede de fictive figuur Pak Lurah zelve, hebben totaal NIETS van doen met deze persoon en zijn/haar berichten welke op jullie en eventuele andere fora geplaatst worden en eventueel in de toekomst geplaatst zullen worden natuurlijk.

Het is dus GEEN verrasing als Pak Lurah bij jullie schrijft, want nogmaals: deze Pak Lurah van dit forum hier heeft geen éne malle donder te maken met dat andere figuur.

Het schijnt ook zo te zijn, dat deze zelfde figuur wel eens de nicknames gebruikt "Bobby Cingoor" enz.



Raadseltje voor doordenkers:

Welke achternaam rijmt op HEEN?
Welke muzikant/muziekliefhebber heeft iets van doen met andere muziekbands?

Ach, begrijp me niet verkeerd; ik wijs niet met mijn vingertje, maar wie de schoen past trekke hem aan.


Pak Lurah, gezeten achter zijn bureau en gewapend met een toetsenbord
moest even glimlachen over het feit, dat hij door kronkelige geesten gejiplak wordt.
Dat betekent simpelweg, dat hij derhalve geslaagd is in zijn pogingen om het publiek te bereiken,
want anders zou men hem niet nadoen om op een gekopiëerde manier zijn zogenaamde kunsten te laten blijken.

Met vr. groeten van de scheppers van Pak Lurah.

Ik twijfel voor geen moment dat mas Henri hier de "waarheid" heeft verteld, Zo,... is het gekl**t van een tijdje terug weer begonnen? Dat maakt mij denken aan 't boek dat iemand mij probeerde te verkopen, geschreven door de heer Heen (en Weer) en uit gegeven en gemultiplikeerd door de orthonologische maatschappij "Vrienden van het Vogeltje"! Damai-damai siK.

Pak Lurah ging op jacht met zijn vriendjes van de ortho dinges club en nog wat
en Pak Lurah wilde over een hek klimmen maar kecantol in de kawat.
Zijn broek sobek, zijn billen robek en zijn kampeergerei stuk, zonde van die dure cobek.

Pak Lurah ngamuk natuurlijk en hij banting zijn jagerstas op de grond,
maar Pak Lurah kepleset en tas komt tegen zijn vriend zijn kont.
Zijn vriend natuurlijk ook ngamuk en gooit een kelapa muda naar Pak Lurah terug.
Pak Lurah bukt en kelapa muda komt precies tegen een vogeltje dat zat op de brug.

Vogeltje helemaal bingung en wil gaan miber maar kan niet want vleugeltje was geraakt,
dus uiteindelijk werd vogeltje gepakt en werd met bumbu kecap tot een lekker gerecht gemaakt.

Wah kasihan dat vogeltje.

Pak Lurah kreeg een briefkaart van een familielid uit een verweg eiland oostelijk van Java;
het was een tafereel van het kantoor van de Bupati van Sumba, een der eilanden van Oost Nusa Tenggara.

Pak Lurah dacht: dit is een mooie gelegenheid om 's eindelijk de herkomst uit te zoeken van (Regent) = Bupati.
Encyclopedie Google erbij gesleurd en ja hoor: Bupati oftwel Pati is afkomstig uit het Sanskriet en is synoniem voor Pati.
Aha, dus via de oude zeevaarders die van India naar Indonesia, voeren kwamen dan deze woorden mee,
samen met de kerrie en andere lekkernijen en nog meer van dat soort dingen over de Indonesische zee.

Is Pak Lurah lid geworden van Onze Plek of is dit ook Heen en weer?

Pak lurah is daar sedert verleden week lid geworden. Klopt. Want er moest een vraagje gesteld worden aan een ander lid.

Met dien verstande dat Pak Lurah daar dus verder niet aan het forum meedoet.

Aanvullend:

In geen ander forum dan alleen hier.

Hallo twin-boys Henri en Bob,
Betekent dat die ene Pak Lurah of pklurah (of hoe dan ook heet) niet meer op die andere sites mag komen?

De enige en echte Pak Lurah zit dus hier en nergens anders, begrijp ik, toch?

Het is al laat ik: maar gauw mijn konijnen-holletje in kruipen: aku mau tidur.

Groetjes,



DK

Ik denk dat je de spijker hier op de kop geslagen hebt bro K'nijn, ennuh niet te diep in dat "holletje" kruipen dan, soms zeer moeilijk om er weer uit te komen! Sampai nanti loh, siK.