Pak Lurah

Welcome back pak Lurah!

Hartelijke dank, pak Lurah, nu kan ik weer genieten van de prachtige verhalen!

DK

Pak Lurah had schoon genoeg van al dat gedonderjaag in het thuisland
en was even rap als dat ie ging, weer terug in het koele Nederland.

Zoals velen wel weten, was Pak Lurah in het afgelopen jaar verhuisd
en dat kwam door al dat gajes en tuig waardoor de vorige buurt werd verguisd.

En dra brak de lente aan en werd het tijd dat hij de nieuwe buurt verkende,
kwam een viswinkel tegen waarvan de eigenaar hem met lekkere dingen verwende.

Ging enpassant een oerkietoerkie supermarkt binnen die ook sambal verkocht.
Made in Buitenland en het was best lekker ook nog, beslist geen rotzooibocht.

En zo kwam ie ook een oude Indo tegen op zijn wandeltochten
door de nieuwe buurten en zijstraatjes en krochten bewoond door gedrochten.

Dag meneer Indo, apa khabar?
Doe rustig aan, wees sabar,
zo begroette Pak lurah telkens weer de oude Indo
en de groet toverde een lach op het gezicht van die oude sinyo.

Vandaag kwam Pak Lurah hem weer tegen in de toko van zijn achternicht
want Pak Lurah had zin in wat lekkers en was al snel voor de koekjes gezwicht.

Ha meneer oude Indo, u ook hier? Apa khabar? Wat heeft u in uw hand?
En de oude Indo groette welgemutst en blij terug: Iets lekkers uit ons verre land.

Pak Lurah keek zijn nieuwe vriend na toen ie de winkel uitging en huiswaarts keerde,
gezeten op zijn oude fiets, die van ouderdom alle kanten uit rammelde en veerde.

Achterop de bagagedrager had de oude Indo het kleine zakje kripik pisang gedeponeerd,
vastgeklemd door de twee rubberen banden, reed hij weg en de smaak van kripik niet verleerd.

Dag oude Indo, tot volgende keer maar weer,
zei Pak Lurah tegen die kranige oude Indo meneer,
op weg naar huis waar niemand op hem zit te wachten
om samen de pijn van eenzame ouderdom te verzachten.


Volgende keer meer.

Luisterend naar een fluisterende avondwind,
bang om gehoord te worden door het dodelijk bewind

Luisterend naar een bries zo zacht,
denkend aan schepen die zonken in de nacht.

Luisterend naar de stilte van 's avonds 8 uur
mijmerend over hen die vielen in het vijandelijk vuur.

Luisterend naar de kreet van een mens in nood,
getroffen door een kogel hem verjagend naar zijn dood.

Luisterend naar een verre klok in een toren,
ronduit bazuinend: laat een oorlog niet meer worden geboren.

Dit was Pak Lurah's bijdrage voor 4 mei,
ter ere voor zijn broer die stierf met zijn maten zij aan zij.

Respect voor onze geliefden die dat allemaal hebben mee moeten maken
Dank, Pak Lurah, voor het stilstaan bij de Herdenking op deze 4e mei
Dank, ElEl, voor dit mooie boeket

ook namens onze leden en lezers

Enkele foto's met bijbehorende tekst van de Herdenking 4 mei 2013 op het ereveld Kembang Kuning te Surabaya.

Helemaal onderaan de pagina http://imexbo.nl/slag-in-de-javazee-1.html

Pak Lurah was aan bekomen van een winderige dag,
nadat ie heel de dag was wezen rondzwaaien met zijn vlag.
Het was 'm namelijk gelukt om iets geks te maken
uit oud ijzer materiaal van de sloop en wat resten van zinken daken.

's Morgens vroeg was ie gisteren al begonnen met de sloophamer
in zijn bengkel gelegen vlak naast des buren's slaapkamer.
Uiteraard leverde hem dat enkele kwaaie vloeken op,
zoiets als: Ik sla je zometeen boven op je kop.

Maar dat deerde Pak Lurah totaal van geen kant en ging rustig door
met het produceren van zijn kunstwerk ten behoeve van zijn vriendin Door.
En gisteravond laat was het zover en toonde hij vol trots zijn werk
aan vrienden en aan Door, maar die was ervandoor naar de kerk.

Niet getreurd, al is ze opgepleurd, dan wordt er ook niet gezeurd,
dacht Pak Lurah en stalde zijn kunst, dat reeds APK was gekeurd. 
En zo is het gekomen, dat Pak Lurah vandaag heel de dag
uit blijdschap zat te zwaaien in de sterke wind met zijn vlag.

Een prachtige artistieke uiting van Pak Lurah !
Iets voor het museum van moderne kunst?


DK

Op een dag kwam Pak Lurah een oude vriend tegen;
heel verdrietig zat ie daar op een bankje in de regen.

Wat is er met jou aan de hand was de belangstellende vraag
van Pak Lurah aan zijn vriend, gezeten met een hoog opgestoken kraag.

Wat me nu weer is gebeurd, zei Pak Lurah's vriend,
dat heb ik echt helemaal niet verdiend.

Ik ontmoette een meisje, die mijn hart a la minuut stal
en volgens mij was het wederkerig en beslist ook van haar kant het geval.

Dus besloten we ons maar snel te verloven,
voordat een andere kaper haar zou gaan roven.

Ik toog dus hedenmorgen naar de krant
om een advertentie te laten plaatsen waarin ik vroeg om des deernes hand.

Begint die man aan het loket heel blauw aan te lopen van de lach
en zegt: dat is nu werkelijk de mop van de dag.

Bent u werkelijk nu zo stom smoorverliefd dat u niet ziet
dat u in de maling bent genomen door deze griet.

En de man aan het loket gaf me de annonce terug
en zei: wegwezen nu en rap vlug.

En Pak Lurah's vriend overhandigde hem de advertentie uit Batavia 1918.
Ik adviseer de lezers om de naam van de dame als één woord uit te spreken.

Pak Lurah had weer 's bonje met zijn buurman
en smeet uit nijd naar diens hoofd een grote waterkan.
Dat ding miste de buurman op een haar na
maar kwam tegen diens auto van het merk Toyota.

Flinke deuk erin en buurman nog kwader,
riep de politie erbij en wees Pak Lurah aan als de dader.
Hupsakee en daar ging Pak Lurah maar weer richting cel,
die in het voorbijgaan nog even trok aan buurman's bel.

Buurman stond voor het raam en trok een lange neus
en Pak Lurah moest mee of ie wilde of niet; hij had geen keus.
Na een paar daagjes brommen en een flinke bon
kwam Pak Lurah weer thuis en schopte uit nijd tegen buurman's regenton.

Wacht maar, mompelde Pak Lurah, ik krijg je nog wel
en gebruikte zijn middelvinger tegen buurman's lellebel,
die grinnekend voor het raam zat te koekeloeren
en op het garage dak zaten twee duiven te koeren.

Dat bracht Pak Lurah op een idee en al snel kwam zijn kans;
de buren gingen een dagje weg met de trein naar Nieuwerschans.
En met een sneltreinvaart toog Pak Lurah aan het werk
om wraak te nemen op zijn buurman, die gemene vlerk.

's Avonds kwam het burenstel thuis van een dagje stappen,
arriveerden bij hun huis en zaten meteen naar adem te happen.
Pak Lurah stond op zijn beurt voor het raam te grinniken
en riep naar de buren toe: Jullie beurt nu om van nijd te hinneken.

Pak Lurah's buurman had zijn lesje niet geleerd
en telkenmale toch zijn auto verkeerd geparkeerd.
Tot overmaat van ramp deed buurman dat voor Pak Lurah's deur
en dat ding lekte en verspreidde ook een smerige benzine geur.

Olie op het vuur voor Pak Lurah's emoties
hetgeen resulteerde in verhoging van hartcommoties.
En op een goede dag was Pak Lurah het zat,
schakelde een paar vriendjes in en duwde de auto in een bermgat.

Natuurlijk was de desa meteen in rep en roer
door al dat over en weer ge-ouwehoer.
Pak Lurah stond er vervaarlijk bij te kijken
en liet buurman zijn triomf overduidelijk blijken.

Zo, dacht ie, opgeruimd staat netjes,
de pot op jij, je vrouw en je dochtersletjes.
Je zoekt het lekker verder maar uit,
wat je ook doet, het interesseert me geen fluit.