Pak Lurah

Er werd vandaag aan de deur gebeld bij me en het was zo'n zingende telegram- annex brief bezorger.
De goeie man begon een hele riedel, heb hem gauw de mond gesnoerd en kom op met die brief was mijn korte antwoord.
En de inhoud luidde als volgt.


Hoe gaat het met jou mijn beste vriend,

We zijn op huwelijksreis gegaan naar een donker Afrikaans land,
in het begin verzette mijn gade zich tegen dit plan met hand en tand.
Ik heb desondanks mijn zin doorgedreven en een hotel gereserveerd
en was zij gelukkig in het begin al, van haar aversie tegen dit land bekeerd.

Een goed hotel: we zaten in de zon de hele dag op het strand;
ik had mijn koffie, loerde naar de dames en zij las de krant.
Het werd echter door mijn gade opgemerkt en dat pikte zij natuurlijk niet
en net als vroeger uit de tijd van Bu Lurah, kreeg ik tegen mijn hersens het vergiet.

Pak Lurah smeekt nu zijn beste vriend om hulp,
want mijn nieuwe aanwinst is wars van mijn gulp.
Zij beticht mij nu al van ontrouw,
verzaakt haar plicht van vrouw en eist van mij berouw,
voor mijn stiekem geloer naar de dames die voorbij stiefelen
en die heel brutaal naar mij lopen te gniffelen en gniefelen.

Ik heb een foto genomen van het schoons wat hier te zien is,
hierbij ten bewijze ingesloten; mijn nieuwe gade heeft het echt mis.
Daarom mijn smeekbede naar jou en vraag je om mijn gade even te bellen
en haar mede te delen, dat ik helemaal niet zo ben, wil je haar dat vertellen?



Foto rechtstreeks gekregen uit Dakar van William, die ik maar meteen naar het stel gestuurd heb om de zaak te sussen.

Weet niet wat Imageshack aan het doen is, maar de foto ( een dikke gekleurde donkere dame) wil niet geupload worden, terwijl het wel in mijn account zit. Sorry.

Speciaal voor Pak Lurah en voor Pak Kesas, die nog steeds wacht op de mooie oudere zus van de vrouw van Pak Lurah:

Robert , 85, married Jenny, a lovely 25
year old . . .Since her new husband is so old, Jenny decides that
after their wedding she and Robert should have separate bedrooms,
because she is concerned that her new but aged husband may over-exert
himself if they spend the entire night together.

After the wedding festivities Jenny prepares
herself for bed and the expected knock on the door. Sure enough the
knock comes, the door opens and there is Robert, her 85 year old
groom, ready for action. They unite as one. All goes well,
Robert takes leave of his bride, and she prepares to go to sleep.


After a few minutes, Jenny hears another
knock on her bedroom door, and it's Robert, Again he is
ready for more 'action'. Somewhat surprised,
Jenny consents for more coupling. When the newlyweds are done, Robert
kisses his bride, bids her a fond good night and leaves.


She is set to go to sleep again, but, aha,
you guessed it Robert is back again, rapping on the door and is as
fresh as a 25 - year - old, ready for more 'action'. And, once more
they enjoy each other. But as Robert gets set to leave again, his
young bride says to him, 'I am thoroughly impressed that at your
age you can perform so well and so often. I have been with guys less
than a third of your age who were only good once. You are truly a
great lover, Robert.'


Robert, somewhat embarrassed, turns to Jenny
and says: 'You mean I was here already?'


Don't be afraid of getting old,
Alzheimer's has its advantages.


Succes!

DK

goeie bak bro. Knijn, maar dan wie heeft Viagra nodig als hij een voluptious female zo als op bovenstaande foto (die van 't Afrikaantje) in z'n bed vind, voorbehouden dan dat er nog ruimte over is om er naast te kruipen! Nee hoor een lange tijd geleden zou ik graag een ander liedje gezongen hebben " Oh zoete dromen van Lucas Bols en Zonen" om over de schok te komen!

siK.

Goeie bak DH

Ik denk dat ik straks maar even langs de dokter ga.
Begrijp nu waarom de buurvrouw over me klaagt, waarom ik een paar keer per dag koffie kom drinken.

Pak Lurah stuurde een emailtje naar zijn oude kornuiten.
Het is maar niks met mijn nieuwe gade, ze is heel de dag buiten.
Ze doet geen donder en zit enkel mijn creditcard te plunderen
en als ze een keer komt opdagen, is ze aan het glunderen.

Vertel het alsjeblieft niet verder, maar ik ga er binnenkort van door
en laat haar hier lekker achter in het hotel, als ze nog ligt op één oor.
Dus hou een kamer in onze oude bengkel gereed.
Hoe gaat het trouwens met Bu Lurah? Drijft ze nog die warungkeet?

En zo is het gekomen, dat Pak Lurah ineens weer op de proppen kwam in zijn wijk;
het nieuws verbreidde zich snel en al gauw zat een ieder te roddelen en op de uitkijk.
Hij kwam even langs bij Bu Lurah, maar die had het te druk met het bereiden van de etenswaren
en dus pakte Pak Lurah zijn biezen en ging naar zijn maatjes toe, die naar de straatkippies zaten te staren.

"Kom op luie donders, de ouwe tijden zijn aangebroken, we gaan als vanouds weer anrotzooien."
"Bing, jij gaat vegen en Kabar, jij gaat poetsen. Hé Kampret, kappen jij met ballengooien."
En zo zwiepte Pak Lurah weer de zweep over zijn bandeloze straat bende
en smeedde hij plannen om als voorheen centjes te verdienen, zoals een ieder hem vroeger kende.

En op een goede dag werd er ineens een benzine pomp station gebouwd
en om klanten te winnen, werd de pomp niet bemand maar bevrouwd.
Dat was een grandioos idee van Pak Lurah en al rap stond men in de rij
om bediend te worden door de mooie dame met een split in haar jurk opzij.

Pak Lurah gaf de bende geen kans op gedonder en hield hen goed in de hand
en de ouwe bengkel werd gepoetst en een toonbeeld voor het land.
De bromfiets benzinepomp werd uitgebreid met een pomp voor de auto's
en ook die werd bevrouwd door een schone die veelvuldig gebruik maakte van haar poederdoos.





Pak Lurah had zijn oude energie weer terug en broedde nieuwe plannen uit
en een ruimte werd gehuurd en die moest gerund worden door Kabar met zijn olijke snuit.
Er moest een danszaal gerund worden, waarbij een lieve dame het voortouw moest nemen;
dat was een trekkie naar het bekkie van Kabar, die nu heel de dag in de danszaal ramen zat te zemen.




Wordt vervolgd.

WOW, die pak Lurah heeft het wel goed bekeken. (ook letterlijk!)

Goede smaak


DK

Pak Lurah had meerdere plannen tot uitbreiding in gedachten,
al het andere wat op stapel lag, moest nu even wachten.
De kindertjes uit de nabije kampung moesten mee met het moderne gedoe;
niks griffels en een lei, want van al dat schrijven werden ze heel erg moe.

Dus toog ie naar een dichtbij gelegen electronica fabrikant,
hij belde zelfs naar een in China uitgegeven krant
en legde zijn plannen voor aan de verkoop- en journalistenheren;
want de kindertjes moesten betere middelen hebben om te leren.

En op een goede dag kwam er een grote vrachtwagen
en werden door Pak Lurah's maatjes de dozen eruit gedragen.
Zo kregen de kindertjes nieuwe leermiddelen
en kon Pak Lurah weer nieuwe ideeën uit fiddelen.

(Foto's gekregen van William D. uit Senegal.)


Situatie voordat Pak Lurah ingreep.



Situatie nadat Pak Lurah ingreep.

Pak Lurah had een nieuw maatje in dienst genomen,
hij was afkomstig van een verre desa en naar de grote stad gekomen.
Pak Lurah kon het niet over zijn hart krijgen om hem wat werk te ontzeggen
en gaf hem een soort test: bomen snoeien en ook enkele heggen.

"Begin maar met de bomen", verordende Pak Lurah de nieuwe kracht.
En opgetogen begon de nieuwkomer aan Pak Lurah's opdracht.
Na een paar uur miste Pak Lurah de vers gebakken tuinman;
een ieder zoeken natuurlijk en ja hoor: de nieuwe nam het er mooi van.

Onnodig te zeggen dat Pak Lurah de nieuwe een enkeltje richting poort gaf.
"Zo doen we het hier niet. Nu wegwezen en wel zo snel als je kan op een draf."

Beste bro Henri,
Het zal wel aan mijn ogen liggen (heb wat last van staar), maar ik kan de tuinman in de boom niet goed zien.
Heb je misschien een duidelijker plaatje?

DK

Bro. Knijn ik geloof je niet zeg! Ik ben zo kippig als een ouwe hen, maar zelfs deze vent kan die knaap in de boom zien! Ik hoop voor hem dat als hij wakker word hij niet vergeet dat hij meters hoog in die boom zit siK.

Pak Kesas, ik heb (met bril op) nog een keer goed gekeken en ik geloof dat ik het nou een beetje zie: links zijn hoofd op een tak, met zijn billen op een andere tak en de benen een beetje hoger, maar het kost mij toch wat moeite.
Ik heb eind mei een afspraak met de oogarts: hij gaat dan beoordelen of mijn staar erg genoeg is om te opereren.
Ik hoop van wel.

DK

Pak Kesas,
Ik vergat te vertellen, dat ik mijn vrouw gevraagd had en zij zag het ook direct (goeie ogen heeft zij, seg, maar zij is al een paar jaar geleden geopereerd aan staar).

DK

Special release voor DK en zelfs zonder bril te zien.


Pak Lurah had na een slaaprijke avond en nacht weer een schrander idee opgedaan;
er moest een juffrouw als receptioniste bij de voordeur van de bengkel staan.

Zo gezegd, zo gedaan en hij liet meteen een paar solliciterende tantes opdraven;
zij zagen er allen schoon en representatief uit en hadden tevens haren zo zwart als raven.

Uit alle windstreken van den oost kwamen de dames op het baantje af als vliegen op de gula jawa stroop,
want, hadden zij vernomen, het was een goedbetaald baantje en dat gaf hun arme familie weer hoop.




De sollicitatie procedure werd zelfs begeleid door een dames gamelan band,
men had vreselijke lol en natuurlijk raakte de muziek door de pret wal noch kant.



Uiteindelijk had Pak Lurah met hulp van zijn Keuringsdienst van Waren Commissie een leuke dame uitgezocht;
alle leden van de raad waren het unaniem met elkaar eens: alle klanten zouden meteen aan haar zijn verknocht.

En zo begon de nieuwe werkweek van de bengkel op een maandag morgen al heel vroeg
en kweet onze nieuwe receptioniste zich wel heel ijverig van haar taak, omdat ze van boven niets droeg.
Niets vemoedend kwam Pak Lurah natuurlijk als laatste bij de bengkel aan,
waar het een drukte van belang was van aanstaande klanten; het was een komen en gaan.

Snel trok Pak Lurah de dienstige dame naar binnen en gaf haar op d'r falie en voor d'r harses een paar halen.
Ben je helemaal betoeterd? Je uniform kan er mee door, maar gebruik tenminste wel een paar sandalen.
Het is geen gezicht die grote platpoten,
Het lijken wel Kali Brantas boten.




PS: Censuur toegepast door Imageshack.

Pak Lurah riep zijn eerste assistent Musa op een ochtend bij zich op het matje.
"Wat moet dat gedoe met die badplaats achter de bengkel? Een wasgezelschap in het blote gatje?"
"Daar moet heel snel iets aan gedaan worden'
voor mijn part scherm je de ramen af met wat aanplakborden."

"Hoe bedoel u Pak?" was de onnozele vraag van de ietwat domme Musa.
"Ben je blind?" vroeg Pak Lurah op zijn beurt. "Zoiets kan toch niet ja!!"

En Pak Lurah toonde Musa het tafereel wat ie zag uit zijn werkkamer raam.
Het was een druk gedoe daar in die kali met de hele desa santekraam.



En na een dag kwam Musa met een voor zijn doen keurige oplossing:
Hij plakte de ramen dicht, plaatste een camera buiten en een kassa waar ie zelf achter ging
en vroeg aan elke bezoekende klant van de bengkel een bijdrage voor de beelden op de PC
en droeg 's avonds netjes de kassa af aan Pak Lurah die alleen kon zuchten: Wat een vent, Oh jee.

Terima kasih bro Henri,
Ja dat vrouwelijk schoon kan ik ook zonder bril heel goed zien......


DK

Henri R. Cingoor schreef:

Special release voor DK en zelfs zonder bril te zien.




PS: Censuur toegepast door Imageshack.

Ik lees stiekem mee .
En waarom sensor?
Wij zijn allemaal al meerderjarig , functioneel bloot moet kunnen.

Tanya IMAGESHACK aja Om. Tuh situs USA yang pura pura (katanya) "suci" .
Imageshack yang ngontrol gambar2.

Hmm, knappe jonge dame, maar kaki's cap skateboard hoor, een beetje zo als die van mij, ras echte sawa trappers siK.

Maar pak Kesas, iedereen die in Indonesië geboren is en als kind (en volwassene) heeft gewoond hebben toch allemaal datar kaki (platte voeten).
Dat heb ik dus ook, en het is wel lastig met schoenen zoeken hier, allemaal te smal...........

DK

Pak Lurah zag die nieuwe wel zitten met zijn vindingrijkheid
en liet hem de bengkel opruimen, want de zooi lag weer alom verspreid.
Een stapel oude kleren van de vorige bende, een paar oude bezems, enkele lampen,
het lag daar allemaal en Pak Lurah werd gestressed ervan en kreeg buikkrampen.

"Gooi het maar weg of doe er iets mee, maar ruim het in elk geval op",
was de opdracht en de nieuwe begon aan het karwei al snoepend van een zak drop.
Halverweg het karwei was de vraag: Pak, mag ik er mee doen wat ik wil?"
"Doe ermee wat je wil en voor mijn part stop je het in je bil."

"OK, het is hier altijd druk, dan weet ik wel wat ik doe met die lampen."
"Ik regel het verkeer ermee, dan hebben we niet met opstoppingen te kampen."


"En die bezems, daar heb ik wel een vriendje voor,
kan ie mooi werken, want die ligt altijd op één oor.
De straten zien er ook niet uit en zo kan ie het schoonvegen,
want door dat vele geslaap wordt ie anders toch maar belegen."





"Aha, de oude kleren en de afgedankte emmers stuur ik wel op naar Afrika,
die weten wel raad met het afgedankt zooitje en die zullen er blij mee zijn, jaja.
Valhelmen kent men daar wel, maar het gebruik ervan kennen ze niet,
ik stuur het zooitje wel op en die gasten stuur ik met een kluitje in het riet."





Jaja, Pak Lurah was heel blij met die nieuwe vindingrijke vriend uit de desa
en tevreden zetelde hij zich in zijn luie stoel en genoot van een stuk semangka.

Pak Lurah was jarig en kreeg de verrassing van zijn leven;
hij kwam aan en zag het personeel en zelfs een paar neven.
En allen brachten zij hem hun felicitaties en presentjes,
van alles wat: van koekjes tot en met oude Indië prentjes.

Pak Lurah werd er verlegen van en wilde er snel vandoor.
"Niets ervan" riepen allen en ook zijn neven in koor.
En ze troonden Pak Lurah mee naar een versierde hoek,
brachten hem koffie en heel veel lekkere koek.

En een andere groep trok een gordijn opzij
en daar stonden het orkest en zangeressen al in de rij.
Op een teken van Pak Lurah's nieuwbakken favoriet begon het orkest te spelen
en de lieftallige zangeressen deden hun best en zaten uit volle borst te kwelen.



En zo duurde het feest de gansen dag en late nacht door,
tot grote wanhoop van de buren, want die lagen al op één oor.

De volgende morgen was het natuurlijk één grote pestbende;
op het toilet lag er ééntje opgevouwen op zijn lende.
Twee anderen zaten wezenloos aan tafel of lagen op een bank
en verkondigden slechts hun dronken snurken geklank.




En het koor ging verder en zong:
we gaan nog niet naar huis,
want Pak Lurah is niet thuis.......
Al ronkend bovenop een wiel,
lijkt ie wel op een half dooie ziel.

Pak Lurah had nog dagen lang een kater van dat georganiseerde verjaardagsfeest.
Wat? Een kater? Zeg maar gerust zo dronken als een uit de kluiten gewassen makreelbeest.
Maar al snel was ie weer op en top fit en joeg hij de zweep over het bijelkaar geraapte zootje.
De bengkel moest weer ten volle draaien en de receptioniste mocht ook niet meer in haar half blootje.

En binnen een mum van tijd was alles weer zo als het wezen moest
en werkte een ieder keihard en hield zich ook heel erg koest.
Pak Lurah keek het zo aan en riep de nieuwe slijmjurk bij zich op kantoor
en vroeg of ie soms nog nieuwe ideeën had: Wat denk je? Wat stel je voor?

"Nou", zei die nieuwe, "laat het maar aan mij over om een leuk baantje voor u te vinden,
dan kan ik de bengkel voor u runnen en u kunt zich straks heus wel in mijn plan vinden".
En de nieuwe begon wat te timmeren en te zagen en verbouwde een hoek van de werkplaats,
pleegde een paar telefoontjes hier en daar en floot er een deuntje bij en had een boel praats.

Na een paar dagen werd Pak Lurah geroepen om plaats te nemen achter een gamelan stel
en de nieuwe zei tegen hem: "U kunt nu studentinnen les geven in het gamelan spel.
Heb ik het niet goed voor u uitgedacht. Ik denk dat u er best plezier van zult hebben."
En zo vulde Pak Lurah zijn werkdagen met het voordoen hoe je op een gamelan moet meppen.

Een jaar geleden is het alweer dat Pak Lurah er steels van door ging,
was spontaan en spoorslags vertrokken en ging aan de zwier en de swing.

Maar het kon niet uitblijven natuurlijk dat Surabaya's gemeente hem toch vond;
zij namen contact op en bevolen hem: "Nu meteen thuis komen, niet dralen. Kom terstond!!!

De gemeente Surabaya kampte met een probleem, want op 20 april begint het droge seizoen
en de sawa gronden zijn gebarsten en gespleten en de gemeenteraad verzuchtte: En toen?

Zo is het dus gekomen, dat een schrander raadslid op het idee kwam om Pak Lurah op te sporen,
want die wist altijd wel een oplossing, meestal sloeg het nergens op maar soms was zijn idee wel naar behoren.

Snel een plaatsje geboekt bij de Garuda en landde Pak Lurah blijgemoed op Juanda airport,
stapte in een luchthaven taxi en bevool de chauffeur snel te rijden: Hup, allee, niet treuzelen, vort!!!

De verloren zoon werd met veel poeha door de raad ontvangen en het probleem werd besproken;
hoho, niet zo snel, zei Pak Lurah, eerst wat kanen en koekeloeren om me heen en een kretek roken.

Ok, laat me nu maar even denken en aan het probleem werken, zei Pak Lurah na een poosje,
ging zitten peinzen, nam nogmaals een lumpia en deed weer een greep in zijn sigarettendoosje.

Na een poosje riep hij "Eureka"; een oplossing voor de droogte heb ik niet,
maar wel heb ik iets voor het regenprobleem in de toekomst, dus voorlopig nog in het verschiet;
dan is dat toch meteen ook opgelost en scheelt het in de gemeentelijke surveillance begroting.
De groeten van mijn voeten, dank voor jullie onthaal en ik ga nu verder aan de zwier en de swing.

Dilarang memancing di area ini = Verboden in dit gebied te vissen.

Het kon echter natuurlijk niet uitblijven en al snel
rinkelde alom in de straten van Surabaya de alarmbel.
Pak Lurah is gesignaleerd in het gemeentehuis op Ketabang!
Pak Lurah is gesignaleerd in een straatwarung met een rantang!

De wildste geruchten gingen meteen de ronde door de straten van Surabaya.
Zijn oude makkers in daden van idioterie juichten alom: Hij is er weer, die buaya.

En zo kwam de mare ook ter ore van één of andere vrouwenvereniging;
Pak Lurah, doe voor ons een spreekbeurt; kom je niet dan is dat een belediging.

Nou, dacht Pak Lurah, een spreekbeurt voor een vrouwencluppie? Dat lijkt me wel wat.
Sprong meteen achterop een motor en zat prinsheerlijk achterop uit te waaien op zijn gat.




Kwam aan in de zaal en werd hartelijk ontvangen door tientallen dames,
kreeg zowaar van enkelen wat aangeboden: zelfs een lekkere portie nasi rames.



En heel vurig verhaalde Pak Lurah over zijn lotgevallen in het afgelopen jaar,
kreeg applaus na applaus van de toehoorsters en was uiteindelijk na al dat gebral supergaar.

De voorzitster nam aansluitend het woord van Pak Lurah over en verkondigde vol trots:
Ons volgend probleem en daar weet Pak Lurah wel raad mee, want zijn oplossing staat als een rots.

En er verschenen 3 dames op het podium, zwaar bezwangerd en de daders lagen op het kerkhof.
Bleek trok Pak Lurah weg en dacht: Jullie misschien gelukkig maar voor mij is het geen bof.
Zo snel als ik kan moet ik nu wegwezen,
van dit stel idioten en mafkezen.
Kan ik het helpen dat ze met een buikie rondlopen.
Hadden ze dat ding maar dicht moeten knopen.




Foto's met dank aan Suarasurabaya.net wegens viering Kartini festival te Surabaya 19 april 2013.