Pak Lurah

Pak Lurah vond een oud epistel van een voorouder uit het oude Betawi
dat verhaalde over de moord op de Chinezen wier bloed dreef in de Angke kali.
Er regeerde toen in naam van Holland een GG genaamd Adriaan Valckenier
in het jaar 1740 en deze machtshebber gedroeg zich als een beestachtig dier.

Bang voor rebellie en opstanden werden tussen 5000 en 10000 Chinezen vermoord,
op brute wijze van hun levens ontdaan zonder te worden gehoord.
De VOC was in rep en roer in die tijden wegens corrupte en financiële narigheid;
ja, het was geen pretje voor de GG om later alsnog verantwoording af te leggen voor zijn wanbeleid.

Als admiraal van de vloot, na een ontslag als GG, voer hij terug naar dat verre Holland
maar greep men hem alsnog in zijn kraag en voelde men hem 9 jaren lang in een kerker te Batavia aan de tand.
Zo ziet men maar weer: Hoogmoed komt voor den val.
In een tropische smerige kerker mocht hij zijn dood afwachten, gevoed door een bordje rijst met wat sambal.

Zijn nageslacht in Nederland kreeg een vloek mee en mocht zijn vader's erfenis niet goed beleven,
want na afkoop van kosten verkreeg zijn zoon een grote som gelds, doch trachtte zich te benemen van het leven.

Een Chinese toko in oud Batavia.


De moord op de Chinezen.



De oude Chineze wijk in oud Batavia.

Pak Lurah is toch best wel trots op het volk waar ie een groot deel van hun bloed door zijn aderen heeft stromen .
Van de nood een deugd maken is wat menig westers volk niet zomaar uit de hersenpan laat komen.
Teveel gemak, heeft menigeen in het westen duf gemaakt
en alle fantasie is uit de hersenen weggekraakt.

Een banjir hier en daar,
geen nood, we wassen meteen ons haar.




Een vracht die vervoerd moet worden en geen gerobak.?
Geen nood, we plompen de vracht op het zadel en we zitten bovenop de zak.

Pak Lurah zat weer eens goed te mokken,
want het weer was weer eens goed aan het bokken.
Donder en bliksem waren de gulle giften van het firmament
en dus sloot Pak Lurah zich maar op in zijn leestent.

In gedachten scheepte hij zich in op een oud stuk VOC drijfhout
om mee te varen naar verre tropische oorden weg uit dit land soms zo koud.
Er monsterde zich ook aan een jonge en nog maagdelijke ketelbink,
genaamd Pietje Flierefluiter maar die was nog helemaal niet flink.
Het werd dan ook meteen tijd voor het joch om ontgroend te worden
en werd de jongeling meegenomen naar een warung, dat gebakken garnalen voorschotelde op borden.

(Explicatie: PERAWAN = maagd en PRAWN - garnalen)


De bibberaties schoten het joch in de tenen
en het liefst nam ie maar meteen de benen.

Na een genoeglijke avond beleefd te hebben werd het tijd dat het schip de ankers lichtte
en geholpen door de moesson wind zeilde de kleine Fluyt(soort VOC schip) naar verre gezichte(n).

Na maanden van eentonig bevaren van de wereld zeeën kwam men eindelijk aan in Noord West India's Surat,
om aldaar de ruimen vol te gooien met handelswaar, die straks dan verkocht moest worden in een ander VOC-gat.
Want van Surat ging de reis dan weer door langs de zuidkust van India op weg naar het noorden
om de waar te lossen en nieuwe in te laden met bestemming "ons aller Indië", het land van groene zonnige oorden.


Het aangezicht van Surat Noord West India





De Handelsloge van de VOC te Surat.(Nood Hollandse Kamer van de VOC).



De handelslieden van Surat waar de VOC mee van doen had.

Bovenste: Een lokale bewoner (=Banyan) van Surat en onder: een Pers/Armeen uit Isfahan.

Pak Lurah werd benaderd door het buurtcommitee inzake een sociaal buurtgebeuren.
"Er was allang geen feessie geweest en het werd tijd dat de buurt maar weer eens moest opfleuren.
Of Pak Lurah dan zo vriendelijk zou willen zijn om het te organiseren en op poten te zetten,
het commitee zou voor hapjes en drankjes zorgen en ook voor de kinderen waren er feestpetten."

Nou, zei Pak Lurah, ik zal er eens over denken en het één en ander in werking stellen,
zei het commitee gedag, greep zijn telefoon en begon links en rechts wat af te bellen.

En zo brak dan de dag aan, dat het buurtfeest in navolging van Pak Lurah's idee kon beginnen.
De buurtgenoten kwamen in grote getale aan op Pak Lurah's uitnodiging en waren meteen buiten zinnen.
Het feest was geslaagd, het eten en drinken idem dito en de kindertjes vermaakten zich opperbest
en de feestgangers mochten hun Miss Nenek verkiezen die de titel kreeg "Miss Nenek, the Best of the Rest."









(Niet teveel praatjes alstublieft.)..... zie foto, komt niet van mij af.

Pak Lurah's telefoon rinkelde; m.a.w. er werd gebeld;
hij was te laat en de voicemail zei: er heeft iemand zich gemeld.
De boodschap werd afgeluisterd,
de stem klonk vrij zacht, het werd zelfs gefluisterd.

Aha, dus toch; een misverstand was ontstaan door I Spy praktijken uit vroegere dagen;
koekeloeren hier en daar, op een drafje terughollen naar het honk en dan slachtoffers belagen.

Door dergelijke praktijken wijzer geworden en op zijn hoede
ontstak Pak Lurah daarom natuurlijk meteen in woede.

En daarom van deze FICTIEVE Pak Lurah
aan de echte PKLurah een welgemeend Mea Culpa.
(PkLurah, maaf deh.)

Henri R. Cingoor schreef:

En daarom van deze FICTIEVE Pak Lurah
aan de echte PKLurah een welgemeend Mea Culpa.
(PkLurah, maaf deh.)

Nieuwe ontwikkeling? Is PkLurah op die andere fora nu wel of niet een faker? (beetje bingoeng nu)

Maar goed, ook ik lees met plezier de gedichten hier Bob en Henri, en de foto's -zowel oud als nieuw (maar vooral eigenlijk de oude)- ook prachtig.

Pak Lurah dacht aan vroeger, gezeten als kind op een tropisch terras,
toen ooit de nacht bijna viel en hoe stil het alom was.
Slechts hoorbare gesprekken van die enkelen op dat tropisch terras.

Een eenzame jangkrik sjirpte ergens nog laat
en heel verlaten was al de stille donkere straat.
In een struik ritselde iets, misschien wel een kadal
en plots was daar een melatie geur overal.

Iemand wreef zich over de armen en het gezelschap werd stil.
"Goh, hoe gaat het eigenlijk met Maatje?" vroeg ineens tante Wil.
"Hebben jullie nog wat gehoord over haar toestand?" vroeg een ander,
lui gezeten op een stoel, gemaakt van het hout van de palisander.


Uit de donkere tropische nacht naderde een stille gedaante het gezelschap,
vroeg permissie om zich te melden en zetelde zich onder aan de trap.
"Mevrouw, meneer, kunt meekomen, want uw Maatje zal op haar laatste reis gaan;
zonder al te veel pijn heeft ze haar kinderen al gedag gezegd hier ver vandaan.
Kunt u nu meekomen naar uw Maatje, want u bent de laatste op wie ze nog wacht,
alvorens voorgoed de aardse nacht te verlaten om tegemoet te treden die hemelse zonnepracht."


Pak Lurah keek nog 's goed naar de foto's in zijn handen en dacht aan zijn vorig bezoek,
aan het stuk grond waar eens een terras stond en nu slechts een scene is uit een jungleboek.
Aan theevelden die ooit welig tierden, daar op de hellingen van de vuurspuwende Keloed
en slechts een kleine candi en de oude Pancasila herinneren eraan en hij dacht: Ze is niet vergeten, het is goed.

Pak Lurah zat onder zijn boom en zat met zijn mond vol tanden.
Er kwam een buurjongetje langs en die had waarschijnlijk Indische familie-banden.
Het jochie vroeg toen aan Pak Lurah of ie hem iets wilde vertellen over die oude Indische dagen
en vroeg maar meteen er bovenop of het wel zin had om dat oude voorouderlijk gedoe nog na te jagen.

Pak Lurah kreeg zweetdruppels op het voorhoofd, door de moelijke vragen en door het warme weer
en zei tegen het jochie: Ga maar eerst belanja voor je mama en ik vertel het je wel volgende keer.
Pak Lurah als een speer naar binnen naar Bu Lurah in haar dapur,
vroeg haar om raad en zei dat ze goede antwoorden moest geven en niet gaan ngawur.

Bu Lurah natuurlijk kwaad: "Opzouten en je moet me niet lastigvallen.
Pak je laptop en zoek op het internetvoor me naar recepten van hollandse nasi ballen."

Nah ja, dacht Pak Lurah, zoek het lekker uit allemaal met jullie Indische vragen, recepten en je dapur.
Hij stapte subiet uit de keuken en haalde uit nijd zijn sarapan siang bij warung Nur,
at zijn buikje vol en legde zich te rusten op zijn bale bale onder zijn manggaboom.
Werd niet lang daarna gewekt door het buurjongetje met een vragende blik, die zei: "Hallo Oom,

Met een zucht wreef Pak Lurah zijn ogen eens uit en keek het jochie beetje wrevelig aan.
"Knulletje van me, hier heb je mijn laptoppie, zoek zelf maar uit wie je bent en ik wil nu verder slapen gaan."
"Oh ja, nog een tip voor je: zoek maar op de Indoosche fora of je daar iets kan vinden
en nu weg wezen, want ik heb jengkol gegeten en laat van die stinkwinden."

Pak Lurah alweer helemaal bingung want hij las een stukje uit de Elsevier,
over die "goeie ouwe koloniale tijden", over allerlei geschenken tot en met arak bier.



'Koningin moet slaventekening Gouden Koets weghalen'

vrijdag 16 september 2011 08:37

Een 'foute' illustratie op de zijkant van de Gouden Koets moet worden verwijderd. De tekening Hulde der Koloniën, waarop halfnaakte zwarte mannen en vrouwen te zien zijn die hun rijkdommen aanbieden aan het Koningshuis, roept 'grote weerstand' op.

De 'slavenprent' op de Gouden Koets.


Van Bommel vindt dat Nederland zich moet verontschuldigen voor zijn slavernijverleden. Het SP-Kamerlid doelt op de betrokkenheid van Nederlandse handelaren bij de trans-Atlantische slavenhandel van de zestiende tot in de negentiende eeuw

Dat schrijven Kamerleden Mariko Peters (GroenLinks) en Harry van Bommel (SP) vrijdag in een opiniestuk in nrc.next.
Gruwelijke periode
De koets zal tijdens Prinsjesdag, dinsdag 20 september, zijn jaarlijkse tocht maken van de Ridderzaal naar het Binnenhof in Den Haag. Het rijtuig is eind negentiende eeuw gemaakt.

'In de koloniale tijd en de nadagen van de slavernij leek een dergelijke afbeelding heel gewoon. Nu herinnert het ons aan een gruwelijke periode in de Nederlandse geschiedenis,' schrijven Peters en Van Bommel.

Schadeclaims
Het stuk is ook ondertekend door het Landelijk Platform Slavernijverleden en door het Comité Nederlandse Ereschulden. De organisaties vinden dat Nederland excuses moet maken voor het kolonialisme en de slavernij.

Van Bommel en Peters wijzen erop dat Australië en de Verenigde Staten dit al hebben gedaan. Dat kan leiden tot schadeclaims, maar zo kan Nederland 'in het reine komen' met het verleden. De illustratie moet een plek krijgen in het Rijksmuseum, 'waar het thuishoort', aldus Van Bommel en Peters.

Door Shari Deira


Pak Lurah dacht verder na dat er misschien wel volgend jaar een wet uit zal worden uitgegeven,
waarin staat, dat al die vergaarde prive rijkdommen terugbetaald moesten worden en dat alles dan zal worden vergeven.

Maar toen las hij het stuk nog eens goed over en zijn oog viel op de volgende woorden:
"halfnaakte zwarte mannen en vrouwen"; bedoelde men dan slechts Afrikaanse oorden?
Pak Lurah werd helemaal bingung over wie men nu precies onder "slaven" classificeerde,
want in het oude Indië waren toch ook slaven geronseld, waar de rijke koloniaal zich mee verteerde?

Pak Lurah werd staande gehouden door Pak Pos genaamd Arief,
want op het postkantoor lag een aangetekende brief.
Pak Lurah nieuwsgierig geworden ging als een speer er naar toe,
maar had zijn bril niet bij zich, dus de letters waren voor hem een ratjetoe.
Hij vroeg aan de beambte van wie de brief afkomstig was
en die zei dat er een soort wapen op zat en het kwam uit dat land met dat altijd groene gras.
"Hier kijk maar, er staat een wapen met leeuwen op en het woord koningin
en als ik jou was, zou ik maar snel beginnen met thuis op te ruimen, ook al heb je geen zin."

Pak Lurah helemaal bingung natuurlijk en ging meteen naar zijn bengkel toe,
charterde een paar van zijn orang tukang en zei: Vooruit jullie, leg neer je bordje rijst met tahoe,
nu meteen meekomen want er is wat te doen voor Bu Lurah in de warung
en onderweg ga je even langs de pasar en je koopt verse rebung.

Tuurlijk hadden de luierikken grote vraagtekens in de slaperige ogen
en beleefd vroegen ze aan Pak Lurah wat er te doen was, want hij liep als het ware te zieletogen.
Trillend en bibberend antwoordde Pak Lurah, dat er zéér hoog bezoek zou arriveren,
want hij had een brief ontvangen uit Holland van de koningin die hem met een visite wilde vereren.
Misschien wilde de koningin ook nog het nabije strand gaan bezoeken
en daarom moest Mas Pardi het daar schoonmaken met een veger en stofdoeken.
"En koekeloer niet naar de strandgangers als je bezig bent,
want nu is het geen prettijd en moet je even hard werken, mijn vent."

Mompel mompel toog Mas Pardi naar het strand
om daar rotzooi op te ruimen en op te bergen in een oude krant.



De rest van het bengkel tuig hobbelde achter Pak Lurah aan
en Pak Lurah dirigeerde ze stuk voor stuk aan het werk op de oprijlaan.
Bu Lurah kwam alras naar buiten met een verstoorde blik op haar gezicht
en vroeg om opheldering en Pak Lurah deelde haar mede over het Koninginnebericht.
"Zij komt op bezoek en daarom maak ik hierbuiten alvast alles schoon en proper
en jij zorgt dat je warung en de keuken eruit zien zo schoon als het achterend van Johannes de doper."

Bu Lurah keek hem stomverbaasd aan en griste de brief uit zijn handen,
las het en snauwde hem toe: "Wil jij een paar tikken voor je tanden?"
Weet je nog dat je verleden jaar op de pasar malam in Den Haag stiekum koekjes was verkopen?
Je hebt nu een dwangbevel gekregen omdat je de belasting aanslagen hebt ontlopen."

"Pummel," beet ze hem toe en zette koers naar haar keuken
en Pak Lurah kon zichzelf wel van schaamte voor zijn kop beuken.

Pak Lurah werd weer eens lastig gevallen door die buurjongen die op zoek was naar zijn voorvaders.
"Sjonge jonge, heb je niets anders te doen om uit te zoeken of je Indisch bent of Indo; die kolonialen waren nu eenmaal de daders."
"Ja maar Om," sputterde het jongetje tegen."Ik heb hier al wat namen gevonden: Meijer, Sleebos, Pereira, van Zwieten."
"Ameoela,"zei Pak Lurah. "Wat moet ik ermee? Dat weet je nu eenmaal, die jongens deden meer dan enkel Zwarte Pieten."
"Oh,"zei het buurjongetje. "Dat had ik nooit gedacht. Ik dacht dat zij altijd op de ondernemingen hard waren aan het werken."
"Jaja." zei Pak Lurah. "Je bedoelt zeker, dat menig heer graag wel eens aan de sarungs zat met zijn lange vlerken."
"Erkenning hier en daar, echtscheiding overal, adoptie van hier tot ginter;
alles mocht, als het maar niet diende tot de buurman en buurvrouw's openbare hinder."

"Joh, wat maakt het uit wie of wat je bent.
Gulden stelregel: wees gewoon een mens en een vent."

Het ventje keek Pak Lurah een ietwat beteuterd aan
en in zijn ooghoeken glinsterde een opkomende traan.

Pak Lurah kreeg echter medelijden met het ventje en gaf hem een paar almanakken te leen.
"Wieberen nu," zei Pak Lurah, draaide zich weer om op zijn bale bale en stootte abusievelijk zijn rechterscheen.

De zijpanelen hebben als onderwerp ‘Hulde aan Nederland en Oranje’ en ‘Hulde der Koloniën’.
Het zijpaneel ‘Hulde der Koloniën’ roept bij ons grote weerstand op.
Op dat zijpaneel worden namelijk halfnaakte zwarte mannen en vrouwen afgebeeld
die hun rijkdommen aanbieden aan het Koningshuis
waterkant.net

Dit paneel rechts en het stukje van het middenpaneel gaat over Indonesië... aan de kleding en hoofddoeken te zien.
Die griekse toga's van de totokheersers is romantiek eind 19e eeuw van de schilder.
Niemand te Indië kleedde zich werkelijk zo

Het valt op dat de blanke koppen het hoogst op de panelen afgebeeld staan





de logica is ??
linkerhelft van de reeks = west-indië?
rechterhelft = oost-indië ?

Pak Lurah zei:............................................................. Amien !!!
Zoveel slaven dat door het slavenbos de slaven niet zijn te zien.



“Uit den band der slavernij ontslagen”

Geplaatst op 18 maart 2011 door Nanny Verheijen


In de Rubriek Binnenlandsche Nieuwstijdingen van de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 5 juni 1855 stond het volgende bericht:



Slavernij in Nederlands-Indië? Volgens het NiNsee, kenniscentrum van het Nederlands Slavernijverleden, speelde slavernij zich af in Suriname, de Nederlandse Antillen, Aruba en aan de westkust van Afrika. Nederlands-Indië wordt niet genoemd. Vermoedelijk vanwege de schaalgrootte: het relatief geringe aantal slaven daar viel in het niet bij de grote aantallen elders. Op 1 januari 1860, het van regeringswege bepaalde tijdstip waarop de slavernij in Nederlandsch-Indië moest zijn afgeschaft, werden 4739 personen in vrijheid gesteld. Ter vergelijking: in Nederlands westelijke koloniën werden drie jaar later 45.000 slaven vrijgekocht. Vrijgekocht, want per slaaf werd een schadeloosstelling van 300 gulden betaald. Aan de eigenaar wel te verstaan, ter compensatie van de weggevallen arbeidskracht. Overigens was betaling van het bedrag aan schadeloosstellingen in de West slechts mogelijk door de gigantische opbrengsten van het cultuurstelsel* in de Oost. Maar dit terzijde.

Eerder die eeuw
…werd in de Regerings-Almanak van Nederlandsch-Indië van 1817 de oprichting van het “Javaasch Menschlievend Genootschap” bekend gemaakt. Doelstelling was onder andere “mede te werken met de voorstanders voor de afschaffing van den Slavenhandel in andere werelddelen”. Java stond toen korte periode onder Engels bewind en een van de oprichters van het genootschap was de toenmalige gouverneur-generaal Thomas Stamford Raffles. Engeland liep voorop in de bestrijding van slavernij en slavenhandel, wat dus ook in Nederlands-Indië zijn invloed had.

Een paar jaar later, Nederland zwaaide weer de scepter in de Indische Archipel, verscheen in de almanak de publicatie van de gouverneur-generaal “ houdende bepalingen omtrent het registreren der slaven”. Registratie diende meerdere doelen: het kon “velerlei misbruiken en verkeerdheden” voorkomen én het vereenvoudigde de heffing van het “hoofdgeld der slaven”, een belasting per slaaf. Stok achter de deur voor de slavenhouders was de bepaling dat de lijfeigenen die niet binnen de gestelde tijd geregistreerd waren, “geëmancipeerd en van den band der slavernij ontslagen” werden verklaard.

Later die eeuw
… verscheen in Literair tijdschrift De Gids, januari 1849, het artikel Over den slavenstand in Nederlandsch Oost-Indië . De anonieme schrijver schetste een bijna knus beeld van huisslaven die slechts licht werk verrichtten, generaties lang bij dezelfde Europese families woonden, goed verzorgd werden en dus een heel zorgeloos leven leidden. Ze waren niet vrij, maar dat was niet erg, want ze wisten niet beter, was zijn betoog. Wel was de schrijver fel gekant tegen zoiets mensonwaardigs als openbare verkoping van slaven. In een venijnig verslag van zo’n verkoping maakte hij zijn misprijzen tastbaar.

Intussen was in 1842 de Nederlandse Maatschappij ter Bevordering van de Afschaffing der Slavernij opgericht. Hierin waren voornamelijk protestanten actief die meenden dat slavernij onverenigbaar was met “voorschriften, geest en strekking van Gods Heilig Woord”. Definitieve doorbraak voor de afschaffingsbeweging kwam met het verschijnen van De Negerhut van Oom Tom van Harriet Beecher-Stowe in 1853.

Berichten over vrijlating van slaven door ondernemers in Nederlandsch Indië verschenen vanaf begin 1853 in de kranten. Een van de ondernemers was Frans George van Gumster uit Semarang, 28 jaar, amper een jaar getrouwd en net vader geworden van zijn eerste kind. Tot vrijlating besloten omdat hij belijdend protestant was? (maart 2011)

* het cultuurstelsel was een belastingsysteem waarbij de inheemse bevolking 20% van hun grond moest bebouwen voor gouvernementsproducten, bestemd voor de Europese markt (http://nl.wikipedia.org/wiki/Cultuurstelsel)

Internetbronnen:
De VOC-site (z.j.), Slavernij en slavenhandel bij de VOC . Geraadpleegd op 7 maart 2011. http://www.vocsite.nl/geschiedenis/slavernij.html
Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (z.j.), Nederlands Slavernijverleden. Geraadpleegd op 7 maart 2011. www.ninsee.nl/Nederlands-slavernijverleden
SchoolTV (z.j.) Waarom schafte Nederland de slavernij af? Geraadpleegd op 12 maart 2011. http://www.schooltv.nl/slavernij/bron.jsp?hv=9991&dv=9998&bv=10134
Koninklijke Bibliotheek Historische kranten (z.j.), Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant . Geraadpleegd op 20 juli 2010. http://kranten.kb.nl
Literatuur:
A. Iets over den slavenstand in Nederlandsch Oost-Indië. (een fragment) in: De Gids. Jrg.13, januari 1849. Digitale Bibliotheek der Nederlandse Letteren. http://www.dbnl.nl
Dalhuisen, L. e.a. Geschiedenis van Indonesië (Zutphen1998).
Fasseur, C. Indischgasten (Amsterdam 1997).
Regerings-Almanak van Nederlansch-Indië 1815-1942. Regerings-Almanak van Nederlandsch Indië 1817; (idem) 1820 (DVD; Den Haag 2008).

Noot van Pak Lurah:

Vragen blijven:
In hoeverre erkent of heeft de nederlandsche regering erkend dat er dus niet enkel in West Indië slavenhandel werd bedreven?
In hoevere mag men een onderdaan (van welke regering dan ook) tot slaaf rekenen, als men door de regering noodgedwongen slavenarbeid moet verrichten? ( Aanleg Postweg te Java, want de geronselde arbeiders waren dus echt niet als vrijwilliger opgetrommeld.)
In hoeverre mag men een contractuele arbeider tot slaaf rekenen, als diezelfde contractarbeider zijn/haar contract éénzijdig ziet verbreken door de contractaanbieder.( Gerondelde arbeiders/arbeidsters uit bijvoorbeeld Pekalongan Java om werkzaamheden te verrichten op de plantages te Suriname en de contracten geheel of grotendeels niet werden nagekomen door de contractaanbieders.)

Toen Raffles Indië innam schafte hij de slavenhandel af.. Maar niet het slavenbezit.
Nog 50 jaar lang waren er enkele duizenden slaven te Indië en niet alleen in Europese huizen.
Maar als je een inschatting maakt van alle slaven in de VOC-kolonies (1602-1798) kom je misschien op 150.000 mensen.
Het is onzin om te zeggen dit valt in het niet ivg met de west-indies

Vanavoan nederland 2 20.10 uur.. begint deel I van een serie
http://www.geschiedenis24.nl/de-slavernij/afleveringen/aflevering-1-Een-wereld-vol-slaven.html

Ik vrees dat men de VOC-slavernij nauwelijk gaat noemen.
Omdat de mythe is dat het allemaal verwaarloosbaar is . Me dunkt 150.000 mensen... !!

Boeroeng schreef:

Toen Raffles Indië innam schafte hij de slavenhandel af.. Maar niet het slavenbezit.
Nog 50 jaar lang waren er enkele duizenden slaven te Indië en niet alleen in Europese huizen.
Maar als je een inschatting maakt van alle slaven in de VOC-kolonies (1602-1798) kom je misschien op 150.000 mensen.
Het is onzin om te zeggen dit valt in het niet ivg met de west-indies

Ik denk dat in NOI verschillende soorten slaven waren .
1.De oorspronkelijke bewoners die door hun vorsten werden verkocht of verkregen als gevolg van oorlog tussen vorstendommen .
Die later verkocht werden op de verschillende slavenmarkten
Beroemd waren de Balinese slavinnen , gezond en harde werksters.
2. Meegenomen door Nederland zoals de Mardijkers uit Malaka en de Blanda hitam uit Afrika .
Ze hebben geluk dat ze later de mogelijkheden zichzelf vrij te kopen.
3. De geroofde Chinezen uit de kuststeden .
4.De vrijwillige slaven ( de Pandelingen , vaak Chinezen) .

Het aantal slaven in Ned.Indie was niet zoveel geweest omdat VOC had verordoneerd om geen Javaanse slaven te nemen.
Als men vergelijkingen gaat maken over de slavernij in West Indie met Oost Indie kan men mss terecht zeggen dat in NOI het niet zo erg was geweest.
Zie ook de vrijgekomen slaven van Chastelijns uit Depok.

Dat in sommige gebieden nog stiekem slaven werd gehouden ( na de officieele) afschaving is ook bekend.
Ik dacht tot omstreekd 1900 .
Moet effe de buku pinter nalezen.

… verscheen in Literair tijdschrift De Gids, januari 1849, het artikel Over den slavenstand in Nederlandsch Oost-Indië . De anonieme schrijver schetste een bijna knus beeld van huisslaven die slechts licht werk verrichtten, generaties lang bij dezelfde Europese families woonden, goed verzorgd werden en dus een heel zorgeloos leven leidden. Ze waren niet vrij, maar dat was niet erg, want ze wisten niet beter, was zijn betoog. Wel was de schrijver fel gekant tegen zoiets mensonwaardigs als openbare verkoping van slaven. In een venijnig verslag van zo’n verkoping maakte hij zijn misprijzen tastbaar.
=====================================================================================================================
Doet me denken aan het Boek van Ome Tom. (Uncle Tom's Cabin)

Terugkomend op één na vorig draadje van Om Sid:

Jangan lupa:

Uit de Molukken en uit Zuid Kalimantan (Banjarmasin) , Ternate werden ook veel lokale bewoners als huisslaaf/ -slavin meegenomen door de heren kolonialen, die na "gedane arbeid en winsten behaald " in die streken van Indonesia, terug gingen naar het oude Batavia en zich daar vestigden en van het uitzich op de Ciliwung genoten, al dan niet bediend door de slaven/slavinnen.
(Veel slavinnen namen dan ook nog de producten uit hun buik mee, daarin geplant door de heren kolonialen.)

Slavernij werd wel degelijk nog ver na afschaffing toegepast, hetzij onder een andere noemer, bijvoorbeeld arbeidscontract.
Het cultuurstelsel op zichzelf is ook enigszins (m.i.) een soort van slavernij toch:
Een overheerser dwingt een lokale boer om een bepaald percentage van zijn land in dienst te stellen van de overheerser.

Als men al deze vormen en soorten van slavernij optelt, komt men wel degelijk tot een groot aantal in Oost Indië.

www.cbg.nl afdeling oostindische treffers. Pagina's vol met notaris afschriften over adoptie en erkenning.


Maar: ik ontken niet, dat er vóór de komst van de kolonosatoren, er al degelijk slavernij bestond in het oude Indië of hoe het toen ook moge genoemd worden.
Raja's en regenten hadden er ook een handje van om de lokale onderhorigen te dwingen tot......... vul zelf maar in.
En zo'n systeem was natuurlijk in Europa ook aan de gang.


Ik vraag me echter af:
De VOC was ook aanwezig bijvoorbeeld in India/Ceylon............. daar ook slaven?
Zo ja, onder welke heersers werden daar de lokalen dan geplaatst? De Engelsen, de Fransen, de Hollanders, de Denen?

Henri R. Cingoor schreef:

Terugkomend op één na vorig draadje van Om Sid:

Jangan lupa:

Uit de Molukken en uit Zuid Kalimantan (Banjarmasin) , Ternate werden ook veel lokale bewoners als huisslaaf/ -slavin meegenomen door de heren kolonialen, die na "gedane arbeid en winsten behaald " in die streken van Indonesia, terug gingen naar het oude Batavia en zich daar vestigden en van het uitzich op de Ciliwung genoten, al dan niet bediend door de slaven/slavinnen.
(Veel slavinnen namen dan ook nog de producten uit hun buik mee, daarin geplant door de heren kolonialen.)

Betoel Om .
Maar laten we eerlijk zijn , die huisslaven van hogere dienaren van VOC of rijke handelaren hebben het relatief goed.
Gratis kost en inwoning , wordt beschermd door de toean besar.
Mooie slavinnen kunnen zelf goed hebben.

Nah wat wil je nog meer .

Het was ook bekend dat slaven/slavinen die vrij geworden waren vrijwillig terug gingen naar hun oude eigenaren.

Henri R. Cingoor schreef:

Ik vraag me echter af:
De VOC was ook aanwezig bijvoorbeeld in India/Ceylon............. daar ook slaven?
Zo ja, onder welke heersers werden daar de lokalen dan geplaatst?
De Engelsen, de Fransen, de Hollanders, de Denen?

Ik denk dat in alle VOC-kolonies slavernij normaal was

Citaat :

De slaven in de overzeese gewesten konden dus in twee categorieën worden ingedeeld: slaven van de VOC en slaven van particulieren. Het aantal slaven van de VOC was, met uitzondering van de hoofdplaats Batavia, Colombo op Ceylon en de Kaap de Goede Hoop, gering. Meestal betrof het slechts enkele tientallen. In Batavia lag het getal omstreeks 1680 daarentegen op bijna 1300 en te Colombo in 1685 op bijna 1100. Aan de Kaap was een getal van 300 tot 600 niet ongebruikelijk. De slaven van de particulieren overtroffen in aantal veruit die van de VOC. In 1689 was in Batavia-stad ongeveer de helft van de totale bevolking van 20.000 slaaf. In 1694 had bijna de helft van de circa 4500 inwoners van stedelijk Colombo een onvrije status.

http://voc-kenniscentrum.nl/themas.html#Slavernij

NTR-serie de Slavernij: Bekijk deze eerste uitzending online:
http://player.omroep.nl/?aflID=13129231

Dialoog op 34.20
Ernst vd Boogaart:In het jaar dat Johan Maurits aankomt wordt ook Elmina veroverd en vanaf dat moment is er een grote slavenaanvoer..
Daphne:En die aanvoer is voor het eerst dat Nederlanders slavenhandelen.
Ernst vd Boogaart: Precies. Het is ook voor het eerst dat Nederlanders het gezag, het bewind voeren over een slavenhoudende samenleving.

Dat jaar van verovering van Elmina was 1637
http://nl.wikipedia.org/wiki/Elmina
Maar had de VOC vóór 1637 niet een aantal kolonies veroverd/gevestigd met slaven ?

[quote="Boeroeng"]

Henri R. Cingoor schreef:

Ik vraag me echter af:

Maar had de VOC vóór 1637 niet een aantal kolonies veroverd/gevestigd met slaven ?

Ja , het begin voordat Jayakerta ( de oude Sunda Kelapa) werd veroverd door J.P Coen.
23 december 1618 werd de bewoners van de fort ( de verstrekte loji) door opperkoopman Pieter van den Broecke opgeroepen om het te verdedigen tegen de aanvallen van Jakartanen/Bantamers .
Er waren 350 personen van vrije Aziaten,als Aziatische slaven en ook Europese kooplieden , kolonisten , vrouwen en soldaten.(Smeltkroes Batavia.J.G.Taylor)
Jaren 20 en 30 waren er al duizenden slaven en arbeiders die aan de verdedigingswerken van Batavia hadden gewerkt.( Batavia H.E Niemeijer , Een koloniale samenleving in de 17de eeuw).

Pak Lurah was weg; nergens te vinden; spoorloos.
En net zo foetsie was zelfs zijn oude brillendoos.
Iedereen in rep en roer en maar zoeken, roepen en bellen overal,
maar geen spoortje van hem te bespeuren, zelfs niet op de pasar obral.

Men snapte er niets van, want dat was niet zijn stiel om te zwijgen
wat hij van plan was en Bu Lurah begon al wat te traantjes te krijgen.
Vaak zat ze hem af te katten of af te bekken als ze d’r goede luim weer niet had
en nu had ze spijt en was radeloos, want ze werd bingung van d’r “verdwenen” schat.

Een zogenaamd snugger persoon zei: “Kijk ’s onder de bed kolong.”
Een ander zei: ”Volgens mij is ie meegenomen door een grote kalong.”
Een weer een ander zei: ”Doe ’s normaal met je kalong. Je bedoelt een geblek,
want die is groter, maar toch niet groot genoeg. Kijk ’s bij de sumber achter de gedek.”

Maar niets van dat alles hielp; Pak Lurah was en bleef onvindbaar,
nergens wist men iets te vertellen, niet hier en ook niet daar.



Verklaring:
Pasar Obral = Uitverkoop rommelmarkt.
Kalong = grote vleermuis/-hond (lekker voor bumbu paniki.)
Geblek = Mytische grote kalong, die vroeger “gebruikt” werd door een “slechte” dukun om beras te jatten uit voorraadschuren. De geblek had vleugelzakken.
Sumber = put/bron.
Gedek = gevlochten bambu repen en dient als hek of wand.

Pak Lurah was zich echter van dat alles totaal van geen kwaad bewust.
Hij was op de trein gestapt richting Kediri en kwam er aan, lekker uitgerust.
Een paar daagjes geleden had ie zijn oude kaart en historisch boek maar weer gevat
en had meteen de daad bij het woord gevoegd; hij wilde weer ‘s naar zijn geboorte gat.
Tegen zijn gewoonte in had ie niets gezegd of verklaard over zijn plannen
en had simpel gedacht: Bu Lurah is toch altijd druk bezig met d’r pannen.


Oude kaart Kediri en omstreken met de diverse SF erop vermeld en ook het toenmalig trein/trambaantje, dat van desa naar desa leidde en her en der een suikerfabriek aandeed.





Tja, daar stond Pak Lurah dan opeens in een boerengat genaamd Kawarasan.
Heel vroeger een SF, in de oorlog een burgerslachtoffer kamp, maar niet voor Jan en Alleman.
Later tegen het einde van de oorlog werd het een beschermingskamp
Zonder electriciteit en slechts schaarse verlichting door middel van een olielamp.
Een brok in zijn keel slikte Pak Lurag heel snel weg toen hij de sporen ervan zag.
Hier was hij tijdens oorlogsgweld geboren op een oktoberdag.



(Foto's Burgerslachtofferkampen.)

Her en der nog restanten van funderingen van het oude treinspoortje,
Dat voorheen vaak passagiers vervoerde naar de stad op weg naar een vakantie tussendoortje;
als men even uit de dagelijkse sleur van het fabriekswerk wilde ontkomen
om in Kediri of Blitar of Tulungagung en Pare wat wilde bijkomen.





(Foto's Rapih Dhoho)

Pak Lurah dwaalde nog 's lekker rond daar in die contreien van Kediri's uithoeken,
kocht onderweg een paar bungkusan met nasi campur en nog wat ananaskoeken.
Al kauwend en smullend en af en toe wat rustend op oude muurtjes,
keek ie zijn ogen uit en stiefelde op zijn gemakkie door oude desa buurtjes.

Passeerde het oude station en societeit,
toen heel modern voor die "goeie" ouwe tijd.
Maar het moesst beslist niet hebben geregend,
want dan waren de broekspijken en jurken zeker wel nat gezegend.

Henri R. Cingoor schreef:

Pak Lurah was weg; nergens te vinden; spoorloos.



Geblek = Mytische grote kalong, die vroeger “gebruikt” werd door een “slechte” dukun om beras te jatten uit voorraadschuren. De geblek had vleugelzakken.

Wah , ik ben geschrokken, wat doe ik nou weer in het verhaal van Pak Lurah.i

OmSid, boso Jowo JATIM kan lain artinya
(Campuraduk Jowo Meduro. Ora Sunda.)