Pak Lurah

Pak Lurah was bekoeld en hield zijn zedepreek verder voor lief.
"Bu, Ali is ergens wel een goeie vent en bereidwillig, dus sudah laat mar, hij is niet echt een dief.
Ik geef hem wel een kans en hij mag een klusje voor ons uitvoeren."
"Ali, hier komen. Ik heb wat te doen voor je, want je zit toch maar naar die straatdellen te loeren."
"Bu Lurah;s warung moet een nieuw openingsbordje hebben en zie maar dat je het klaart"
"Hier heb je een stuk papier en maak een mooie duidelijke openingskaart."

En zo vervolmaakte Ali de hem toebedeelde opdracht naar onbehoren voorzien van grote vraagtekens inzake zijn verstandelijke vermogens.



Amper was Pak Lurah bekomen van Ali's creatieve schepping of daar ging de telefoon.
"Nu meteen komen naar het politiebureau en samen met Ali, die rare snijboon."
Op het politie bureau aangekomen kregen Pak Lurah en Ali op hun klo....n.
"Wat heeft dit te betekenen?"vroeg de inspecteur. "Stelletje idioten."

Ali gaf uitleg:
Pak Inspektor, mijn vriend heeft de agent zijn motor gejat en de agent leende een becak.
Ik was namelijk stiekem op bezoek geweest bij zijn lieve saudari kakak.
Wist ik veel dat die gekke agent zo uit zijn dak zou gaan. Die kerel is echt galak.
Dus daarom heeft mijn vriend de motor gejat en mij als een speer gebracht naar een schuil onderdak."

En Pak Lurah moest alweer naar zijn hartpillen grijpen, toen hij het bewijsmateriaal zag.

wat een maffe plaatjes... en hoe verzin je het!!

Bob,
Prachtige plaatjes, hoe vind je die?
En dan nog een mooi gedicht erbij maken.
Laat Pak Lurah nog vaak komen op dit forum, ik geniet er telkens weer van,
Dank, terima kasih,



DK

Dank voor compl. en interesse.
Geheim van de smid:
1) Kom er vandaan, geboren en getogen en verbleef/verblijf er regelmatig.
2) Spreek vloeiend een paar dialecten/streektalen en de BI.
3) Ben daardoor een grote woordenschat machtig.
4) Als ik daar thuis ben, struin ik het straatleven (waar ik zelf jarenlang een onderdeel van was) en de bewoners af en luister naar hun verhalen en annekdotes en schiet zelf ook wat plaatjes. Je zult versteld staan van wat tegenwoordig op het internet geplaatst wordt

Met dit alles gewapend, zoek ik het internet af en vind diverse Indon fora, waar heel vaak iets te vinden is wat van mijn gading is.
Wat plaatjes bij elkaar zoeken en een nonsens story in elkaar flansen, die dus gebaseerd is op zoals het er aan toe gaat.

Gr. en alvast prettig weekend.

Het vervolg van Ali's amoureuze escapades met het zusje van een politie-agent:


Pak Lurah kreeg een standje van de Inspecteur en Ali een lijfelijke straf:
10 rotanstokslagen en 10 rondjes om het plein hardlopen en zeker niet in een sukkeldraf.
Ali kreeg ook nog van Pak Lurah een paar jitaks als dank voor de Inspecteur's uitbrander
en een snauw: Hier rotjong, misschien leer je hiervan, vrouwenaanrander.

Ali voelde zich verongelijkt, zon op wraak en smeedde plannen.
Op een nacht versierde hij de politiepost gevel met een leuze vlak onder de dakpannen.
Vernielde ook een radiateur van een patrouille jeep geparkeerd voor de politiepost deur
en dacht: Zo stelletje lapzwansen, voorlopig zitten jullie met een hoop gezeur.



Ali vond het nog lang niet genoeg en loerde op de agenten,
zag er een paar flikflooien met een schone dame en dacht: Nog ff en jullie gaan venten.
Snel knipte ie een plaatje en stuurde kopieën naar de agentens - echtgenoten.
Uiteraard kregen die brave Hermandad jongens van hun vrouwen op hun klo....n.



Waar het maar even kon, verziekte Ali het humeur van de agenten meer en meer,
lapte alle verkeersregels aan zijn laars en peste de agenten in het drukke en regenachtige verkeer.
Hij reed vlak langs de agenten heen die door- en doornat hun werk deden
en die uit wanhoop naar hem zelfs schoppen uitdeelden, waar Ali en zijn passagiere niet onder leden.


Na een wijl vond Ali het welletjes doch beraamde nog één grote poets die hij het korps wilde bakken.
Hij jatte een uniform en wat polisi toebehoren en zette daarmee het politie korps flink te kakken.
En zo sneed het mes voor Ali aan twee kanten;
hij kreeg zijn wraak en ook nog etensklanten.

Pak Lurah zat in zijn kursi males in de schaduw weg te dommelen;
er was niet teveel te doen en de rest van het zooitje zat maar wat aan te rommelen.
Zoals de laatste tijden steeds vaker gebeurde, werd Pak Lurah verstoord door een stel drugsmalloten,
die te lui waren om iets nuttigs uit te spoken en de boel versjtierden en zich gedroegen als een stel dorpsidioten.

"Ali, hier komen", riep Pak Lurah zwaar misnoegd en uit zijn hum.
"En neem meteen mijn pakkie shag mee. Neen, niet die, maar dat andere met merk Drum."

En zoals immer kwam Ali subiet aangesjokt in blijde verwachting van een nieuwe opdracht.
"Luister en kijk naar dat zooitje ongeregeld. Doe er wat aan, weet ik veel wat, voor mijn part donder je ze in de gracht."

Ali krabde zich achter zijn oren, zoals gewoonlijk heel vindingrijk en bedacht een luminues plan.
Er werkte ook nog een oude nenek en die zoop als een ketter, ja die kon er wat van.
Hij flanste als een speer een waarschuwingsbord in elkaar voorzien van twee talen,
bromfietste naar de warung van Pak Ngatemo om daar iets te drinken voor Nenek te halen.


"Nek", riep ie. "Heb je nog trek ergens in? Maar daar moet je wel wat voor doen.
Kom maar hier, dan zal ik het je uitleggen........Nee nee, ik hoef van jou geen zoen."

En Ali voerde zijn opdracht wederom naar ieders (???) volle tevredenheid uit,
het drugstuig verdween gezwind uit de straat, zelfs met achterlating van wat drugsbuit.


(Uiteraard was Ali's kennis van de Engelse taal nog lang niet verbeterd.)
(Bahasa Indon: Distantieer je van drugs/ Engels: Verstop drugs.)

Pak Lurah zat de ietwat peinzende Ali te bestuderen.
"Kom 's hier en vertel me wat je zit te broeden. Kan ik er wat van leren?"

"Nou Pak," zei Ali. "De zaak zit zo. Ik heb voor een vriend een vervoermiddel gefabriceerd.
Hij is er dik tevreden mee en heeft me er dik voor gehonoreerd.
Maar, ik zit ook 's te denken aan al die BONEK fans van Persebaya, die altijd keet zitten te schoppen.
En ik dacht zo: Kom, daar bedenk ik een oplossing voor, zodat de gemeente niet alleen die boontjes hoeft te doppen.
Dus heb ik een deal met de Garuda gemaakt en voor een proefvlucht gezorgd en men is er dik tevreden mee.
Wat denkt u Pak? Gaat u mee met mijn idee en gaan we samen dan met de uitvoering in zee?"

En Pak Lurah keek 's naar de plannen van Ali en zuchtte: Ali, mijn hartpillen alsjeblieft.
En Ali mompelde: 'T is wat. Mijn plannen hebben 'm ook nooit geriefd.


Het door Ali ontworpen vervoermiddel voor zijn vriend.



Het uitprobeersel van Ali in verband met de BONEK fans van Persebaya. (Zie een vorige anekdote hieromtrent.)

Pak Lurah zat weer eens te dommelen en schrok wakker doordat Ali hem op zijn schouder zat te tikken.
"Pak Lurah, ik vind u een goeie vent. Ga mee, ik trakteer u op een piknik en ik heb ook nog wat te bikken."
Nah ja, dacht Pak Lurah, ik heb toch niets te doen en ik ga wel met hem mee.
En zo trokken beiden naar hun piknikstekkie in de buurt van Grissee ergens aan de Javazee.
Aangekomen op het plekkie, dacht Pak Lurah: "Verreknogantoe, ik ben er weer ingetuind.
Noemt ie een piknikstekkie. Vooruit maar, hier in de schaduw wordt je tenminmste niet zo snel gebruind."



Gezeten op de comfortabele takken, kwam Ali's verzoek boven water, een ietwat zacht;
"Pak, ik heb wat vrienden die de grote stad willen zien en mogen zij in de bengkel slapen voor één nacht?"
"Ach" antwoordde Pak Lurah. "Waarom niet, hoe meer zielen hoe meer vreugd."
Het deed hem ergens wel denken aan zijn logeerpartijen uit zijn prille jeugd.

Terug aangekomen in de bengkel verzocht Ali aan de oude Nenek om de logeerruimte op te schonen,
want hij had reeds een sms'je ontvangen, dat de bende durpelingen in de stad was aangekomen.

Al joelend en toeterend en uitzinnig van vreugde arriveerde de desabende,
in een vrachtwagen volgeladen, zo overvol, dat zijn weerga niet kende.

"Mijn hartpillen" steunde Pak Lurah en verslikte zich bijna bij het zien van de logees.
En de oude Nenek maakte het welbekende gebaar en zei: "Schoonmaken? Doe het lekker zelf, halve gare Madurees."

Bukan main betul!! nakal seh dese nenek, of is ze aan 't tellen en vergeten welke vinger satu is ? siK.

Pak Lurah zat op zijn stekkie in de schaduw van zijn ouwe manggaboom
en keek uit over de warme straat, waar een ieder liep traag en loom.

Ali zat naast hem en opende na lang zwijgen het woord;
"Pak, ik moet je wat vertellen. Uw bengkel hier is mijn geliefd oord,
maar weet u, ik heb het hier in die grote stad niet maar mijn zin.
De desa is waar ik hoor en waar ik ooit lag onder de waringin."

Pak Lurah antwoordde: "Mijn zoon, ik weet het allemaal wel.
Je gaat ons verlaten en keert terug naar de akkers gevuld met jagung en ketewel.
Onze zegen heb je en hopelijk heb je hier veel van ons geleerd."
"Jazeker", zei Ali. "Ontiegelijke vele keren heb ik mijn hersenpan bezeerd,
door uw rake klappen geraakt, maar tegen uw wijze lessen heb ik me nooit verweerd."

En Pak Lurah legde zijn handen op Ali's hoofd en zegende zijn beschermeling.
"Kom, ga nu maar en groet ook Bu Lurah nog even want ook voor haar was je een lieveling."

"Dag mijn jongen," prevelde ze. "Het ga je goed. Waar je ook zal zijn, we hebben altijd onze band.
En vergeet het nooit: Met je capil in je hand kom je door het ganse Indonesisch land."
Bu Lurah keek hem na toen hij op zijn bromfietsje langs de velden uit het zicht verdween,
richting onbestendige verten in de toekomst, op zoek naar meer levensgeluk en minder geween.


En zo kwam het dat Ali de wijde wereld introk om terug te keren naar zijn geboorte oord
en kan in dit draadje Ali's afscheid beschouwd worden als zijn laatste woord.

Pak Lurah kreeg na Ali's vertrek nog een berichtje en een foto;
Ali maakte het goed, had zijn business in de vorm van een sate-toko.
Het maakte Pak Lurah blij, maar missen deed ie Ali toch nog wel;
er was niemand meer waarop ie kon schelden of knijpen aan zijn oorlel.



Hij besprak de kwestie met Bu Lurah en dat ontaardde natuurlijk in Bu Lurah's vuist op tafel;
Bu Lurah was doortastend en weg vloog Pak Lurah's koffie en zijn Brusselse wafel.


Pak Lurah vond dat zijn vrouw het bij het rechte end had.
Zijn zaakjes waren een rommelzooitje en bedacht een oplossing tijdens het nemen van een bad.
Idee van Kee: hij huurde een nette afgestudeerde econoom in die de reformasi zou aanpakken.
Allereerst werd de WC gerenoveerd en wel speciaal voor de europese toeristen die na het eten wilden kak...n.


Ten tweede werd de doorgaande weg voor de bengkel qua veiligheid ook aangepast.
Er werd een bord geplaatst met een waarschuwende tekst zoiets in de trant van "Opgepast."
"Verboden ongelukken te maken, want het ziekenhuis is veraf gelegen."
Dat was geslaagd vond Pak Lurah en gaf de universitair in zijn evaluatie rapport hiervoor een negen.


Het onkruid op het veldje achte de bengkel was ook aan de beurt
en een verdelger werd ingehuurd en spoot alles onder tot zelfs de sloot groen werd gekleurd.
Dat was tegen het zere been van pak Lurah want die kweekte daar zijn ikan Gurami
en die gingen allemaal dood en de universitair kreeg voor dat idee slechst een drie.


Op advies van Bu Lurah werd ook Pak Lurah's PC onder handen genomen
en voortaan startte de PC op met een speciaal plaatje.( Je zult maar op zo'n gedachte komen.)
De tekst luidde: Pak Lurah, Niet vergeten. Koop vandaag kleren voor de dames die zich in uw PC bevinden.
Pak Lurah liep rood aan van gene en kwaadheid en overlegde hierover met zijn vrinden.



Aan marketing werd ook iets gedaan en het nabije vliegveld werd hiervoor op de agenda gezet.
Straatverkoop moest hier maar ook gebeuren en dat werd gedaan door si Goblok met de Pet.
Die zeulde voortaan elke morgen tijdens de vertrek en aankomst uren met zijn pikulan
en verkocht zowel aan passagiers als piloten veel kelepon gemaakt van rijstemeel en daun pandan.




Volgende keer meer.

Pak Lurah bekeek 's de prestaties van zijn nieuwe geletterde assistent
en dacht er het zijne van: Wat een rare capriolen haalt ie uit. Wat een idiote vent.
Gisteren had ie weer 's wat moderns bedacht: een verkoop technische vergadering
voor alle personeel en vrindjes van Pak Lurah; voor een ieder was er wat van zijn gading.

De nieuwe had wat bedacht om de straatverkoop te bevorderen en ze zouden rijk worden.
Jaja, ze zouden zo rijk worden, dat ze een pembantu konden huren voor het wassen van hun borden.
Pak Lurah bezag de affiche en lachtte zich een bult om de ideeën van die geletterde malloot.
Volgens de theoriën van die universiteits jongen speelde hun leven voortaan zich niet meer af in de goot.




Indowavels zouden ze voortaan moeten verkopen; dat was de hit;
Ammeoela dacht pak Lurah, het is net zulke nonsens als een mangga zonder pit.
Goodtea was het andere product en slechts met een klein risico.
Bestaat er dan ook Badtea? Pak Lurah had er genoeg van en de nieuwe mocht wieberen in de sado.

En zo kwam het dat Pak Lurah maar voortaan gewoon op de oude voet doorging
en 's avonds Bu Lurah een tikkie op d'r billen gaf en zei: Hoe gaat ie lekker ding?
Waarop Bu Lurah hem een vernietigende blik toewierp
en hem toebeet: Hou lekker je tangan gelitis bij je, achterlijke knierp.

Pak Lurah voelde zich met de dag meer en meer ongelukkig,
Bu Lurah werkte zich in haar warung te pletter en werd heel nukkig.
Haar banksaldo groeide met de maand en dat was alles wat ze tegenwoordig najoeg.
Zijn vrindjes konden hem ook al niet meer troosten als ze samen zaten in de warungkroeg.

Bambang, één van die niksnutten kwam op een idee.
"Pak, schrijf je in op zo'n dating site. Dat is zo gebeurd op jouw PC."
Daar had Pak Lurah oren naar en zocht al snel een paar sites op,
zag al die dames die zich aanboden en allen hadden ze zo'n lekker kop.

Hij schreef zich in en plaatste de volgende advertentie:
"Nette heer zoekt gezelschapsdame gekleed volgens de mode van Armani.
Moet welbespraakt en goed gevuld zijn en niet vies van een avontuurtje.
Moet vrolijk en blij zijn en niet nukkig in het avond uurtje."

Al snel kwamen de brieven met foto's binnen en brachten Pak Lurah tot grote wanhoop.
Neen, dat was toch niet wat ie wilde; die konden stuk voor stuk meedoen met een soap.
Dus alras werd hij het doelwit van spot en liet Pak Lurah ook dit avontuur maar weer varen,
ontweek wekenlang zijn maatjes en zat eenzaam op zijn billen vol met datingsite blaren.

oef......

Voor u, meneer L.

Opgedragen aan iemand van de oude stempel, geboren in een tijd dat het toen nog Nederlandsch Indië was en die de overgang meemaakte naar het moderne Indonesia en ver in de jaren '60 pas voet in Nederland zette, maar zijn hart achterliet, daar waar hij geboren en getogen was en zijn gezin stichtte en in voor- en tegenspoed altijd voor hen zorgde en over hen waakte. Zelfs heden ten dage nog.

Deze anekdote is een speciale editie ter gelegenheid van het feit, dat het morgen 14 juli 2011 is.
14 juli, niet omdat het Le Quatorze Juillet is in Frankrijk, maar omdat het voor een speciaal persoon dan: DE 14de juli is.
Eens, héél lang geleden was het ook 14 juli en vierden mensen toen ook een feestje om die 14de juli te gedenken.

------------------------------------------------------------------------


Pak Lurah aanschouwde het zooitje tuig welke hij in bescheming had.
De één na de ander was weldoorvoed, vadsig, lui en zat heel de dag op zijn gat.

Daar moet verandering in komen, dacht Pak Lurah, er moet wat harder gewerkt worden
en hij broedde een plan uit tijdens zijn wekelijkse afwasbeurt van Bu Lurah's vuile warung borden.

En zo trok Pak Lurah op een dag naar de bank genaamd Javasche Bank,
had zowaar een broek aan, flink met kanji gesteven en netjes gestreken op de strijkplank.
Hij zag het impossante gebouw van de bank al in de verte opdoemen
en wist dat ie straks met de directeur alles moest bepraten en met de billen bloot niets moest verbloemen.



Pak Lurah zat zijn beurt af te wachten in de grote zaal en keek zijn ogen uit
naar het deftige interieur van de bank en loensde met één oog naar een juffrouw die daar werkte, genaamd Truusje Duit.





Het was eindelijk Pak Lurah's beurt om te verschijnen bij de Directeur
en moest daarvoor via een andere hal en een grote houten deur.




Pak Lurah legde zijn plan uit, want hij had de bank nodig om hem een financiering te geven.
Hij wou namelijk een keten van bananenverkopers opzetten en geld daarvoor had ie momenteel niet even.
Of de bank dan zo vriendelijk zou willen zijn om medewerking te verlenen,
zodat zijn werkers niet heel de dag uit verveling zaten te klieren met nagelknippers aan hun tenen.




Pak Lurah's plan werd goedgekeurd en beide parijen beklonken de deal;
Pak Lurah nodigde de Directeur uit voor een etentje bij een vriend genaamd Emiel.
En zo togen beide heren op deze vrijdagmiddag op weg naar de warung gelegen aan de Jalan Beras,
om plaats te nemen in het eethuisje en zich te laten verwennen waar het elke vrijdag weer gratis was.

voor meneer L.
(en voor mw. L. en dochter)

Pak Lurah besloot vandaag maar eens een feest te organiseren,
want dat had allemaal wel verdiend en de dompet kon het wel verteren.

Hij belde een kennis op in Menado die daar werkte in een chique kantoor
en vroeg hem om raad; de kennis legde heel geduldig te luisteren zijn oor;
Pak Lurah werd geadviseerd om een ronggeng en kuda kepang festijn te regelen,
dat vond het klootjesvolk immers prachtig, was goedkoop en na afloop kon het gezelschap samen kegelen.
Dat laatste was Pak Lurah echter iets teveel van het goede,
want na de dansvoorstelling was men toch al moede.



Zo gezegd, zo gedaan en Pak Lurah liet een paar groepen de revue passeren,
om er de beste uit te zoeken, want er mocht beslist niets aan het feest mankeren.




Hij benaderde zelfs de Kraton om daar te informeren naar de beste Serimpi danseres,
maar dat was te hoog gegrepen: "Nee Pak Lurah, ik ben héél goed maar ook héél erg kenes." (=nuffig)
Haar naam was Bibi Radjiah en had de hoogste rang aan het hof.
Maakt niks uit dacht Pak Lurah, wat zij doet kan ik ook, zelfs op één slof.


En zo brak de dag van het feest aan en werd er gevierd, gedanst en getrommeld dat het een lieve lust was,
de ronggengdanseressen heupwiegden heel verleidelijk en de kuda kepang danser at zelfs een bosje gras.




Pak Lurah's opzet was geslaagd en verlopen zonder gebreken of rariteiten
en na afloop van de danspartijen serveerde men sate bereid van buurman's geiten,
voorzien van ketupat en sambel kecap en uitjes.
Nou dat was het dan: tot volgende keer beste luitjes.
Een prettige dag verder zonder regen
met veel zonneschijn en heil en zegen.

die regen kunnen we inderdaad missen als kiespijn! Het is bar en boos nu, echt hondeweer!!

dank je wel voor de nieuwe verhalen

Pak Lurah zat op zijn bangku onder zijn boom met zijn Iphone te spelen en toverde een subtiele rare grijns op zijn bakkes.
Bu Lurah zag het zo 's aan en hield d'r hart vast, want dat betekende trammelant en daar hield zij niet van; Bah jakkes.

Waar hield onze dorpsheld zich nu weer mee bezig en had ie al weer voorpret voor tien?
Hij surfde op het net en was een youtube filmpje over motorraces aan het bezien.

En ja hoor, na een wijl riep Pak Lurah de bende scharrelaars bij elkaar;
Jij, jij en jij ook fietsen leren; jij en jij gaan een racegeval construeren en jij ook maar!!
We gaan ons prepareren op de motorracerij en we moeten onze naam ietwat bekender maken.
Pak, vroeg één der vrinden, mag mijn neefje ook meedoen? Afgesproken, hou hem bezig met verven van de spaken.

En zo toog het zooitje ongeregeld aan de slag; Pak Lurah onderwees één van hen in het ontwikkelen van de spierkracht,
kleedde de coureur aan en dook achterop bij hem op een fiets; Tja, dat had die slampamper nou net niet verwacht.



In de bengkel was men druk bezig om een racegeval in elkaar te timmeren en te lassen;
en met veel gevloek, gemompel, gescheld, maakten ze iets klaar wat elke racer wel zou passen.




Een andere ploeg hield zich bezig met het leren van fietsen en werd meteen onderwezen in de gevaren van het verkeer.
Daarvoor had Pak Lurah een ambtenaar in dienst genomen en die kweet zich behoorljk van zijn taak en gedroeg zich als een heer.



Maar, oh wat een snoodaard was Pak Lurah; want hij had natuurlijk een heel ander plannetje in die ruimte boven zijn oor;
riep het neefje, die belast was met het verven van de spaken, bij zich en fluisterde hem wat toe: Sjt, ga mee, we gaan ervandoor.
Laat die anderen maar aanmodderen en klooien,
wij zetten ze wel te kakken, dat stelletje dooien.

En stiekem leerde Pak Lurah het ventje het vak van de racerij en sensatie,
schreef hen beider in voor een motorrace in de buurt van de Gunung Kawi.
Dol enthousiast was het publiek bij het zien van zulke hilarie,
toen daar het selfsupporting motorspan van Pak Lurah voorbij scheurde en eindigde op plaats nummer drie.

Geweldig knap Bob! (of moet ik zeggen Bo Bangsat?),
Heerlijk om te lezen en de grappige plaatjes erbij, ga zo door!
Je hebt talent voor poëzie, alles op rijm, ik kan dat niet, en daarom waardeer ik het ook zo. TOP !

DK

DK, bedankt voor complts.

Hoogstwaarschijnlijk zal het de komende dagen een ietwat stiller zijn in verband met een gebrek aan inspiratie bij me.
En tevens omdat ik me nu weer even moet toeleggen op bangsat streken.

Prettig weekend en schijnbaar zijn mijn wensen van gisteren verhoord: het zonnetje schijnt, strakblauwe lucht en het is een mooie gelegenheid om de manggaboom te snoeien, aangezien de takken over het dak heen groeien.

Pak Bob,
Wel voorzichtig met klimmen in die manggaboom.
Als kind ben ik ook vaak uit de boom gevallen, als mijn moeder haar middagdutje deed (Pa zat lekker op zijn werk) klom ik de boom in om de mangga te plukken, maar ja de lekkerste zaten helemaal aan het uiteinde van een tak, tja dan knapte de tak, maar ik was zo snel dat ik de mangga toch greep.
Dus op de grond even bijkomen van de val en dan lekker smikkelen!
Wat voor mangga is het, er zijn toch zoveel soorten (en natuurlijk ook zoveel smaken)
De gewone ronde of de langwerpige mangga golok of een ander soort?


DK

@DK:.....De gewone ronde of de langwerpige mangga golok of een ander soort?


DK, ik heb de rooie soort mangga merah, waarvan bijgaand een afbeelding.

Pak Lurah was weer eens een keer op de boekenmarkt wezen snuffelen;
vond een boek over de VOC en latere perioden en kon deze literaire schat wel knuffelen.
Hij bladerde er doorheen en zijn blik werd getrokken door een speciale foto;
't kwam hem bekend voor: Was dat niet die vent met een prive chauffeur in een dienstauto?
Die een paar jaren lang zijn plicht had gedaan als bestuurder van dat verre landje overzee?
Goh, hoe heet ie kerel toch alweer? Was het niet zoiets als JP en moest men niet terug naar de tijden der VOC?




Enfin, Pak Lurah bladerde verder in het, zag prenten en riep meteen Bu Lurah en waar beiden diep over nadachten:
dat kon niet anders als Fort de Kock zijn waar heel vroeger de voorouders van zijn Hollandse familie hun jaren doorbrachten.
"Ach kijk nou toch 's, de moskee van Taloek en de benteng en de markt en nog een andere moskee van Fort de Kock"
"Jeetje"antwoordde Bu Lurah. "Wat mooi zijn die foto's die verhalen van de oudheid....
Dan zien die huidige gebouwen er maar eigenlijk lelijk uit in deze moderne tijd."





"Nou ja zeg." zei Pak Lurah en wees Bu Lurah op een plaatje van het paleis van de legercommandant van het O.I. Leger.
"Die vent die hier woonde en leefde met al die weelde was van beroep zeker géén straatveger."


"En wat denk je hiervan? ' zei Bu Lurah en keek naar een plaatje van gezonken VOC-schepen ergens aan de zuidkust van Celebes.
"Wat een boel schepen zijn daar vergaan...Eh, zouden de kapiteins teveel gezopen hebben van de brandewijn gemaakt van jeneverbes?"
"Kan wel zijn, maar er waren daar ook flink veel stromen en ook een stel woeste piraten." zei Pak Lurah.
"Ik heb een boek gelezen over een woesteling die daar tekeer kon gaan en die heette Abdul Hassan Yakkibah."



En ze bladerden verder in het boek der oude koloniale tijden van handel, rijkdom maar ook héél véél lokale bevolkingspijn.
Zagen foto's van de Javasche bank en het gebouw van de Hout maatschappij en dachten tevens aan de latere vissekoppen van Colijn.




Pak Lurah keek nog 's goed naar de foto van de Hout Maatschappij en herinnerde zich het verhaal van een kennis,
die vroeger daar familie bij dat bedrijf had werken en niet zoveel verdiende; was braaf en maakte nooit stennis.

En zo zat Pak Lurah nog uren in het boek te bladeren en heel wat te bestuderen;
kreeg er geen genoeg van en vond dat ie er nog heel wat van kon leren.


Volgende keer meer.